ORIGINAL_ARTICLE
طراحی الگوی راهکارهای حمایت از حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی
هدف از پژوهش حاضر، طراحی الگوی راهکارهای حمایت از حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی بوده است با استفاده از روش کیفی، مصاحبه عمقی با 18 نفر از متخصصان حوزه ارتباطات و حقوق، فعالان کودک و روانشناسان، صورت گرفته و با روش نمونهگیری نااحتمالی هدفمند، دادههای پژوهش به اشباع نظری رسیده و پس از تفسیر، با استفاده از روش تحلیل مضمون تفسیر شده و مدل مفهومی ساخته شده است. یافتههای پژوهش، 6 مضمون فراگیر و 17 مضمون سازمانیافته را بهعنوان شاخههای اصلی در تدوین راهکارهای حمایت از حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی نشان دادهاند که عبارتاند از: راهکارهای اجتماعی (محیط اجتماعی)، فرهنگی (فرهنگسازی)، حقوقی (قانونگذاری، الزامات تهیه رضایتنامه و الزامات دسترسی)، وضعیت آموزشی (سواد رسانهای، تولید محتوا، تفکر انتقادی، آموزش رسمی، مدیریت دانش و گسترش حوزه سواد و اندیشه)، شرایط اقتصادی (سرمایهگذاری) و نگرشهای مدیریتی (الزامات فنی، سیاستگذاری، آموزشی، امنیت سازمانی و حمایت نهادی). مضامین و الگوی احصا شده در تدوین راهبردها و قوانین لازم برای سیاستگذاری و برنامهریزیهای مربوط به حمایت از حق حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی کاربرد دارد.
https://cr.iribresearch.ir/article_246201_fdbdaddf8bad43f4bd19c3f0a39b530b.pdf
2021-08-23
9
30
10.22082/cr.2021.529942.2178
حریم خصوصی
حقوق کودک
فضای مجازی
تحلیل مضمون
پروانه
فرامرزیانی
parvanehf69@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری ارتباطات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، تهران،ایران
AUTHOR
باقر
انصاری
b_ansari@sbu.ac.ir
2
دکتری حقوق خصوصی، دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
محمد
سلطانی فر
msoltanifar@yahoo.com
3
دکتری ارتباطات، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
AUTHOR
افسانه
مظفری
a.mozaffari@srbiau.ac.ir
4
دکتری ارتباطات، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
AUTHOR
انصاری، باقر. (1398). حقوق حریم خصوصی. چاپ پنجم، تهران: سمت.
1
پری، بنیتا. (1388). نهادینه شدن مطالعات پسااستعماری (ترجمه جلیل کریمی). گردآوری و ویرایش جمال محمدی، تهران: چشمه.
2
صابرنژاد، علی و حسینپور، پری. (1386). تحلیل حقوقی گونهشناسی نقض حریم خصوصی در فضای سایبر. جستارهای حقوق عمومی، 1 (3).
3
عابدی جعفری، حسن. (1390). تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تحلیل الگوهای موجود در دادههای کیفی. اندیشه مدیریت راهبردی، 5(2) 198-151.
4
مهدیزاده، سیدمحمد. (1391). نظریههای رسانه؛ دیدگاههای رایج و اندیشههای انتقادی. تهران: همشهری.
5
نقیبالسادات، سیدرضا. (1391). راهنمای عملی آمادهسازی طرح تحقیق در روشهای پیمایشی. تهران: علم.
6
نقیبالسادات، سیدرضا. (1391). روشهای تحقیق در ارتباطات. جلد دوم، تهران: علم.
7
Altman, I. & Taylor, D. A. (1973). Social Penetration: The Developmentof Interpersonal Relationships. New York: Irvington.
8
Altman, I. (1975). The Environment and Social Behaviour, Brooks/ Cole, Monterey, CA. Bowyer, A.; Montague, K.; Wheater, S., et al. (2018). Understanding the Family Perspective on the Storage, Sharing and Handling of Family Civic Data. Proceedings of the 2018 CHI Conference on Human Factors in Computing Systems. Montreal, QC, Canada. Cohen, J. (2000). Examined Lives: Informational Privacy and the Subject as Object. Stanford Law Review, 52 (5), 1373-1438.
9
Fox, A. k. & Grubbs, M. (2019). Smart Devices, Smart Decisions?Implications of Parents’ Sharenting for Children’s Online Privacy: An Investigation of Mothers. Journal of Public Policy & Marketing, 1-19.
10
Kline, S.; Dyer-Witheford, N. & De Peuter, G. (2003). Digital Play: The Interaction of Technology, Culture, and Marketing, McGill-Queen’s University Press, Montreal/Kingston, ON.
11
Krasnova, H.; Veltri, N. F. & Günther, O. (2012). Self-disclosure and Privacy Calculus on Social Networking Sites: The Role of Culture. Business & Information Systems Engineering, 4(3), 127-135.
12
Kumar, P. C.; Marshini, C.; Tamara, L. C. & Jessica, V. (2019). Privacy and Security Considerations for Digital Technology use in Elementary Schools. In CHI Conference on Human Factors in Computing Systems Proceedings (CHI 2019), May 4–9, Glasgow, Scotland UK. ACM, New York, NY, USA.
13
Livingstone, S.; Stoilove, M. & Nandagiri, R. (2018). Children’s Data and Privacy Online. Growing up in a Digital age, Media and Communication.
14
Lwina, M. O.; Stanaland, J.S. & Miyazaki, A D. (2008). Protecting Children’s Privacy Online: how Parental Mediation Strategies Affect Website Safeguard Effectiveness. Journal of Retailing, 84 (2), 205–217.
15
McNealy, J. & Mullis, M. D. (2018). Tea and Turbulence: Communication Privacy Management Theory and Online Celebrity Gossip Forums. Computers in Human Behavior,1-40.
16
Merike, L. & Siibak, A. (2019). Take it down!’: Estonian Parents’and Pre-teens’ Opinions and Experiences with Sharenting. Media International Australia, 1-11.
17
Nehf, J.P. (2003). Recognizing the Societal Value in Information privacy. Washington Law Review, 78(1), 1-91.
18
Petronio, S. (2002). Boundaries of Privacy: Dialectics of Disclosure. Albany, State University of New York Press.
19
Petronio, S. (2004). Road to Developing Communication Privacy Management Theory: Narrative in Progress, Please Stand by. Journal of Family Communication, 4, 193–207. Steeves, V.& Regan, P. (2014).Young People online and The Social Value of Privacy. Journal of In formation, Communication and Ethics in Socialy, 12(4).
20
United Nations Childrens Fund. (2018). United Nations Childrens Fund Industry Toolkit, Childrens Online Privacy and Freedom of Expression. Westin, A. (1967). Privacy and Freedom, Antheum Press, New York Ny.
21
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین مدل کنترل راهبردی در سازمان های رسانه ای (با تمرکز بر شبکه های تلویزیونی)
ناکافیبودن مفهومسازیها، ناهمگونی و پراکندگی دانش کنونی کنترل، شکاف میان نظریه و عمل و بافتارمحور بودن ماهیت کنترل راهبردی از جمله دلایل اصلی پرداختن به حوزه کنترل راهبردی و توسعه نظری آن در پژوهش حاضر بود. نابسندگی نظریههای مدیریت رسانه، تفاوت الگوهای سازمانی صنعت رسانه با الگوهای متداول مدیریت و اهتمام کمتر به مسائل سطح سازمان در پژوهشهای رسانه، زمینهساز تمرکز یافتن این پژوهش بر سازمان های رسانه ای شد. بهاینترتیب، شناسایی و تبیین مدل راهبردی در سازمانهای رسانهای، بهمنظور کشف و فهم مؤلفه های اصلی کنترل، ابعاد، کارکردها و روابط میان این مؤلفه ها بهعنوان اهداف اصلی پژوهش، مدنظر قرار گرفت. به دلیل ماهیت اکتشافی پژوهش، از روش نظریه داده بنیاد بهره گرفته شد. همچنین با توجه به تفاوتهای معنادار میان بخشهای مختلف صنعت رسانه و به دلیل اهمیت بخش تلویزیون و قدرت آن در نمایان کردن ویژگیهای اختصاصی و متفاوت صنعت رسانه و سازمانهای رسانهای، این بخش برای انجام پژوهش برگزیده و در مجموع با 15 نفر از مدیران و مشاوران کنونی و سابق شبکههای تلویزیونی مصاحبه شد. در نهایت، چهار نوع کنترل، شامل سیاسی، منابع و قابلیتها، اجرا و نظارت راهبردی، شناسایی و تبیین شدند و با در نظر گرفتن کنترل تعاملی، برای نخستین بار صورتبندی جامعی از واقعیت کنترل راهبردی در سازمان های رسانه ای ارائه شد.
https://cr.iribresearch.ir/article_246202_a772fdd5d3df0ace49ccbaa4d7ef7e75.pdf
2021-08-23
33
56
10.22082/cr.2021.523649.2144
کنترل
کنترل راهبردی
سازمان رسانهای
نظریه داده بنیاد
اسحاق
ریاحی
es.riahi@gmail.com
1
دانشجوی دکتری مدیریت، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
علی
دیواندری
divandari@ut.ac.ir
2
دکتری مدیریت، استاد گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
عبدالحسین
کلانتری
abkalantari@ut.ac.ir
3
دکتری جامعه شناسی، دانشیار گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
سیدمحمود
حسینی
sm-hosseini@sbu.ac.ir
4
دکتری مدیریت، دانشیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
AUTHOR
اسکات، ریچارد. (1396). سازمانها: سیستمهای عقلایی، طبیعی و باز (ترجمه حسن میرزایی اهرنجانی). تهران: سمت.
1
اعرابی، سیدمحمد و چاوشی، سیدکاظم. (1389). سبک کنترل استراتژیک و عملکرد شرکتهای هلدینگ. مطالعات مدیریت راهبردی، 1(1)، 26-7.
2
بوریل، گیبسون و مورگان، گارت. (1396). نظریههای کلان جامعهشناختی و تجزیهوتحلیل سازمان (ترجمه محمدتقی نوروزی). تهران: سمت.
3
پیرز، جانای و رابینسون، ریچاردبی. (1388). مدیریت راهبردی (برنامهریزی، اجرا، کنترل) (ترجمه سیدمحمود حسینی). تهران: سمت.
4
حسینی، سیدمحمود. (1388). رویکردی جدید به کنترل راهبردی طراحی الگوی نظارت برای سطوح ملی بخش دولتی. مطالعات دفاعی استراتژیک، 10(38)، 184-153.
5
داناییفرد، حسن و مظفری، زینب. (1387). ارتقا روایی و پایایی در پژوهشهای کیفی مدیریتی. پژوهشهای مدیریت، 1(1)، 162-131.
6
ساغروانی، سیما. (1393). تبیین مفهوم «ظرفیت مازاد سازمانی»، پیرامون سرمایه روانشناختی کارکنان: استراتژی نظریه داده بنیاد. رساله دوره دکتری. بازیابی شده از: گنج، پایگاه اطلاعات علمی ایران.
7
سایمونز، رابرت. (1396). اهرمهای کنترل استراتژی (ترجمه سیدمحمد اعرابی، سیدعلیرضا هاشمی و رحیم زارع). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
8
کونتز، هارولد؛ اودانل، سیریل و ویریچ، هینز. (1387). اصول مدیریت (ترجمه محمدهادی چمران) تهران: مؤسسه انتشارات علمی دانشگاه صنعتی شریف.
9
کونگ، لوسی. (1393). مدیریت استراتژیک رسانه (ترجمه سیدمحمد اعرابی، سیدعلیرضا هاشمی و رحیم زارع). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
10
لورنژ، پیتر؛ مورتن، مایکلاف اسکات و گوشل، سومانترا. (1390). کنترل استراتژیک (ترجمه سیدمحمد اعرابی). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
11
مینتزبرگ، هنری. (1392). ردگیری استراتژیها: به سمت یک تئوری عمومی در مورد شکلگیری استراتژی (ترجمه علی بابایی و مهدی حقباعلی). تهران: سازمان مدیریت صنعتی.
12
مینتزبرگ، هنری. (1395). سازماندهی پنج الگوی کارساز (ترجمه ابوالحسن فقیهی و حسین وزیری سابقی). تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
13
Band, D. C. & Scanlan, G. (1995). Strategic Control Through Core Competencies. Long Range Planning, 28(2), 102-114.
14
Berry, A. J.; Coad, A. F.; Harris, E. P.; Otley, D. T. & Stringer, C. (2009). Emerging Themes in Management Control: A Review of RecentLiterature. The British Accounting Review, 41(1), 2-20.
15
Cardinal, L. B.; Kreutzer, M. & Miller, C. C. (2017). An AspirationalView of Organizational Control Research: Re-Invigorating Empirical Workto Better Meet the Challenges of 21st Century Organizations. Academyof Management Annals, 11(2), 559-592.
16
Cardinal, L. B.; Sitkin, S. B. & Long, C. P. (2004). Balancing and Rebalancingin the Creation and Evolution of Organizational Control. OrganizationScience, 15(4), 411-431.
17
Chenhall, R. H. (2003). Management Control Systems Design Within itsOrganizational Context: Findings From Contingency-Based Research andDirections for the Future. Accounting, Organizations and Society, 28(2-3), 127-168.
18
Elbanna, S. (2016). Managers Autonomy, Strategic Control, OrganizationalPolitics and Strategic Planning Effectiveness: An Empirical Investigation Into
19
Missing Links in The Hotel Sector. Tourism Management, 52, 210-220.
20
Ferreira, A. & Otley, D. (2009). The Design and Use of PerformanceManagement Systems: An Extended Framework for Analysis. ManagementAccounting Research, 20(4), 263-282.
21
Flamholtz, E. (1996). Effective Organizational Control: A Framework, Applications, and Implications. European Management Journal, 14, 596-611.
22
Flamholtz, E. G.; Das, T. K. & Tsui, A. S. (1985). Toward an IntegrativeFramework of Organizational Control. Accounting, Organizations andSociety, 10(1), 35-50.
23
Glaser, B. (1978). Theoretical Sensitivity. Advances in The Methodologyof Grounded Theory.
24
Glaser, B. G. & Holton, J. (2004). Remodeling Grounded Theory. In Forum Qualitative Sozialforschung/Forum: Qualitative Social Research, 5 (2).
25
Harrison, E. F. (1991). Strategic Control at the CEO Level. Long Range Planning, 24(6), 78-87.
26
Henri, J. F. (2006). Management Control Systems and Strategy: A Resource-Based Perspective. Accounting, Organizations and Society, 31(6), 529-558.
27
Hofstede, G. (1981). Management Control of Public and Not-For-Profit Activities. Accounting. Organizations and Society, 6(3).
28
Jones, M. & Alony, I. (2011). Guiding The Use of Grounded Theory in Doctoral Studies–An Example From The Australian Film Industry.
29
Kenny, M. & Fourie, R. (2015). Contrasting classic, Straussian, and Constructivist Grounded Theory: Methodological and Philosophical Conflicts. The Qualitative Report, 20(8), 1270-1289.
30
Langfield-Smith, K. (2006). A Review of Quantitative Research InManagement Control Systems And Strategy. Handbooks of Management Accounting Research, 2, 753-783.
31
Malmi, T. & Brown, D. A. (2008). Management Control Systems as A Package-Opportunities, Challenges and Research Directions. Management Accounting Research, 19(4), 287-300.
32
Merchant, K. A. & Otley, D. T. (2007). A Review of the Literature on Control and Accountability. Handbook of Management Accounting Research, (Ed.) C. S. Chapman, AG Hopwood, And MD Shields, 785-804.
33
Merchant, K. A. & Van der Stede, W. A. (2007). Management Control Systems: Performance Measurement, Evaluation and Incentives. Pearson Education.
34
Muralidharan, R. (1997). Strategic Control for fast-moving Markets:
35
Updating the Strategy and Monitoring Performance. Long Range Planning, 30(1),64-73. Muralidharan, R. (2004). A Framework for Designing Strategy Content Controls. International Journal of Productivity and Performance Management.
36
Muralidharan, R. & Hamilton III, R. D. (1999). Aligning Multinational Control Systems. Long Range Planning, 32(3), 352-361.
37
Otley, D. (2016). The Contingency Theory of Management Accounting and Control: 1980–2014. Management Accounting Research, 31, 45-62.
38
Ouchi, W. G. (1979). A Conceptual Framework for the Design of Organizational Control Mechanisms. Management Science, 25(9), 833-848.
39
Ouchi, W. G. (1980). Markets, Bureaucracies, and Clans. Administrative ScienceQuarterly, 129-141.
40
Picken, J. C. & Dess, G. G. (1997). Out of (Strategic) Control. Organizational Dynamics, 26(1), 35-48.
41
Preble, J. F. (1992). Towards a Comprehensive System of Strategic Control. Journal of Management Studies, 29(4), 391-408.
42
Schreyögg, G. & Steinmann, H. (1987). Strategic Control: A New Perspective. Academy of Management Review, 12(1), 91-103.
43
Strauss, E. & Zecher, C. (2013). Management Control Systems: A Review. Journal of Management Control, 23(4), 233-268.
44
Tavakoli, I. & Perks, K. J. (2001). The Development of a Strategic Control System for The Management of Strategic Change. Strategic Change, 10(5), 297.
45
Tessier, S. & Otley, D. (2012). A Conceptual Development of Simons’ Levers of Control Framework. Management Accounting Research, 23(3), 171-185.
46
Whitley, R. (1999). Firms, Institutions and Management Control: the Comparative Analysis of Coordination and Control Systems. Accounting, Organizations and Society, 24(5-6), 507-524.
47
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه دریافت مخاطبان تهرانی از موسیقی «رادیو پیام» و «رادیو آوا»
این پژوهش بهمنظور مطالعه عوامل مؤثر بر مصرف موسیقی رادیو پیام و رادیو آوا و نیز شناخت دریافتهای مخاطبان از موسیقی این دو رادیو صورت گرفته است. مصرف چندخوارگی پیترسون، مفهوم ذائقه و نظریه سبک زندگی برگرفته از رویکرد بوردیو در حوزه مصرف فرهنگی و نظریه دریافت، با تمرکز بر رویکرد هال، مبانی نظری پژوهش را تشکیل دادهاند. برای اجرای پژوهش با 23 نفر از مخاطبان تهرانی دو شبکه رادیوییِ «پیام» و «آوا» مصاحبه عمیق صورت گرفته و برای تحلیل دادهها، از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. یافتههای پژوهش در قالب 3 مضمون اصلی و 16 خرده مضمون استخراج شدهاند. نتایج نشان میدهد که نمونههای مطالعه شده، ذائقهای چندخواره دارند و رادیو برایشان در ردیف دوم منابع دسترسی به موسیقی قرار دارد. بر اساس نظریه دریافت، جایگاه اجتماعی افراد مهمترین عامل مؤثر بر معنای دریافتی آنان از موسیقی رادیو است و هرکدام از این مخاطبان بر اساس جایگاه اجتماعی خود، تجربههای شخصی، ارزشها، باورها و فرایندهای اجتماعی و سیاسی معنای مورد نظر خود را از موسیقی رادیو پیام و رادیو آوا دریافت میکنند. همچنین نتایج حاکی از آن است که مخاطبان، با توجه به وضعیت اجتماعی خود و فضای سیاسی حاکم بر جامعه، ایدئولوژی موجود در محتوای موسیقیهای پخششده از رادیو را در قالب خوانشهای توافقی، تقابلی و انتقادی تفسیر میکنند.
https://cr.iribresearch.ir/article_244619_b7de1ff974630d7d70c602de17af512b.pdf
2021-08-23
59
88
10.22082/cr.2021.528004.2173
مصرف
دریافت
موسیقی
مخاطب
رادیو پیام
رادیو آوا
اعظم
راود راد
ravadrad@ut.ac.ir
1
دکتری جامعهشناسی، استاد گروه ارتباطات، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
عبدالله
بیچرانلو
bikaranlou@ut.ac.ir
2
دکتری مدیریت رسانه، استادیار گروه ارتباطات، دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
فاطمه
مهریخواه
fatemehmkh95@gmail.com
3
کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
استوری، جان. (1389). مطالعات فرهنگی درباره فرهنگ عامه (ترجمه حسین پاینده). تهران: آگاه.
1
اسدی، زهرا. (1391). مطالعه کیفی تحلیل مصرف و دریافت موسیقی توسط جوانان ایرانی ساکن در شهر کرج. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
2
اسمیت، فیلیپ. (1383). درآمدی بر نظریه فرهنگی (ترجمه حسن پویان). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
3
انگلیس، دیوید. (1391). فرهنگ و زندگی روزمره (ترجمه علیرضا مرادی). تهران: تیسا.
4
بارکر، کریس. (1387). مطالعات فرهنگی؛ نظریه و عملکرد (ترجمه مهدی فرجی و نفیسه حمیدی). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
5
باقری، مهدی. (1397). الگوی مصرف موسیقی مردمپسند کردی در کردستان ایران. پایاننامه کارشناسی ارشد رشته اتنوموزیکولوژی، دانشگاه هنر.
6
باکاک، رابرت. (1381). مفاهیم علوم اجتماعی: مصرف (ترجمه خسرو صبری دشتی). تهران: شیرازه.
7
بیچرانلو، عبدالله. (1393). رسانه موسیقی و جوانان ایرانی؛ با تمرکز بر موسیقی در تلویزیونهای ماهوارهای فارسیزبان. رسانه، 95، 119- 101.
8
چلنگر، زهراسادات. (1392). سیاستگذاری موسیقی و موسیقی مناسبتی در صداوسیما. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
9
حسینی، سارا. (1396). بررسی جامعهشناختی مصرف فرهنگی با همه چیزپسندی فرهنگی: مورد استادان و کارمندان دانشگاه تربیت مدرس. پایاننامه کارشناسی ارشد رشته جامعهشناسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
10
خاکسار، امین. (1395). بررسی عوامل مؤثر بر مصرف موسیقی در شهر اصفهان. پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته اقتصاد هنر، دانشگاه هنر اصفهان.
11
خجسته، حسن. (1388). مخاطبشناسی در رادیو. پژوهش و سنجش، 26، 70- 49.
12
دورینگ، سایمون. (1378). مطالعات فرهنگی (ترجمه نیما ملکمحمدی و شهریار وقفیپور). تهران: آیندهپویان.
13
رضایی بایندر، محمدرضا. (1379). مخاطب، مفهومی پیچیده درعینحال ساده. مجله سروش، 990.
14
رعنایی، زهرا. (1393). بررسی نقشها و معانی موسیقی در زندگی روزمره جوانان (15-29 سال) شهر تهران. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
15
شویره، کریستین و الیویه، فونتن. (1385). واژگان بوردیو (ترجمه مرتضی کتبی). تهران: نی.
16
فاضلی، محمد. (1384). جامعهشناسی مصرف موسیقی. مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 28، 54- 27.
17
فاضلی، محمد. (1382). مصرف و سبک زندگی. تهران: صبح صادق.
18
فلیک، اووه. (1387). درآمدی بر تحقیق کیفی (ترجمه هادی جلیلی). تهران: نی.
19
کاظمی، عباس. (1387). مطالعات فرهنگی: مصرف فرهنگی و زندگی روزمره. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
20
کرایسل، اندرو. (1387). درک رادیو (ترجمه معصومه عصام). تهران: طرح آینده.
21
کرمی، مجید. (1395). مطالعه جامعهشناختی سبک زندگی جوانان با تأکید بر مصرف موسیقایی: مورد مطالعه جوانان شهر تهران. پایاننامه کارشناسی ارشد رشته جامعهشناسی، دانشگاه خوارزمی تهران.
22
گرنفل، مایکل. (1389). مفاهیم کلیدی پیر بوردیو (ترجمه محمدمهدی لبیبی). تهران: افکار.
23
محمدی سیدکلایی، میرحمزه. (1392). تحلیل دریافت مردم قائمشهر از موسیقی محلی مازندران با رویکرد پدیدارشناسانه. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه مازندران.
24
مورلی، دیوید. (1397). تلویزیون، مخاطب و مطالعات فرهنگی (ترجمه سیروان عبدی). قم: لوگوس.
25
مهدیزاده، سیدمحمد. (1389). نظریههای رسانه: اندیشههای رایج و دیدگاههای انتقادی. تهران: انتشارات همشهری.
26
مهدیزاده، سیدمحمد. (1384). مطالعه تطبیقی نظریه کاشت و دریافت در ارتباطات. تهران: مرکز تحقیقات مطالعات و سنجش برنامهای.
27
وخشور، حسن. (1386). بررسی وضعیت آموزش موسیقی و نگرش استادان و مدیران درباره هویت موسیقی ایرانی در آموزشگاههای آزاد و هنرستانهای موسیقی شهر تهران. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
28
وودوارد، یان. (1397). فهم فرهنگ مادی (ترجمه شایسته مدنی لواسانی). قم: لوگوس.
29
هدایتی، محمد. (1391). تأثیر مصرف فرهنگی بر انگارههای هویتی جوانان: بررسی جوانان شهر پاوه. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
30
Homan, S. (2007). “Classic Hits in a Digital Era: Music Radio and the Australian Music Industry”. Media International Australia, 123 (1), 95-108.
31
Martín-Santana, J.; Eva Reinares, L. & Pedro, R. (2015). “Effectiveness of Advertising Formats in Television”. International Journal of InternetMarketing and Advertising, 9(2), 85-102.
32
ORIGINAL_ARTICLE
جایگاه مؤلفههای ارتباطی حکمرانی خوب در بهبود امنیت اجتماعی (با استفاده از رویکرد تحلیل سلسله مراتبی فازی (Fuzzy AHP))
در میان مدلهای مختلفی که محققان برای اداره امور پیشنهاد کردهاند، رویکرد حکمرانی خوب است؛ این رویکرد از ویژگیهایی برخوردار است که آن را از دیگر رویکردها متمایز ساخته است. به همین سبب در چند دهه اخیر میزان مطالعات و توجه به آن به شکل فزایندهای توسعه پیدا کرده است. مطالعه حاضر بهمنظور بررسی و تحلیل مفهومی نقش مؤلفههای فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی رویکرد حکمرانی خوب بر بهبود امنیت اجتماعی انجام شده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این بوده که از میان مؤلفههای حکمرانی خوب که مرتبط با فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی هستند، کدامیک بیشترین نقش را در تقویت امنیت اجتماعی دارند؟ این پژوهش به روش تحلیل سلسلهمراتبی فازی (FAHP) اجرا شده است. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه محققساخته بر اساس مقایسههای زوجی از نمونهای متشکل از 13 کارشناس در حوزه مدیریت رسانه (بخش کیفی) و 66 نفر از کارشناسان علوم مدیریت و مدیریت رسانه (بخش کمی) در سال 1399 جمعآوری شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد، بیشترین تأثیر بر توسعه امنیت در ایران، متعلق به دسترسی به جریانهای اطلاعاتی است. پسازآن، ارتباطات دوجانبه بین مردم و دولت و شفافسازی تصمیمات قرار دارند.
https://cr.iribresearch.ir/article_246203_29fe0810695de51c5050dc86b524c4bb.pdf
2021-08-23
91
113
10.22082/cr.2021.530441.2180
فناوری اطلاعاتی و ارتباطی
حکمرانی خوب
امنیت اجتماعی
دسترسی به جریانهای اطلاعاتی
شفافسازی تصمیمات
علی
دارابی
drdarabi_ali@yahoo.com
1
دکتری علوم سیاسی، دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
افتخاری، اصغر. (1381). جامعهشناسی امنیت و کار ویژههای نیروی انتظامی. گزارش پژوهش پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران.
1
دالگرن، پیتر. (1385). تلویزیون و گستره عمومی؛ جامعه مدنی و رسانههای گروهی(ترجمه مهدی شفقی). تهران: سروش.
2
دماوندی کناری، علی؛ طباطباییپناه، سیدعلی و صفاوردی، سوسن. (1399). تبیین امکانات و ابزارهای رسانههای جمعی بر شکلگیری حکمرانی خوب در جوامع درحالتوسعه (با تأکید بر تجربیات جهانی). مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 13 (1)، 61-43.
3
دوله، فاطمه؛ سیفاللهی، سیفالله و زنجانی، حبیبالله. (1398). مطالعه زمینهها و موانع شکلگیری حکمرانی خوب در ایران معاصر. علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، 13(45)، 154-123.
4
رضایی، مسعود. (1388). نظریههای رایج درباره پذیرش فناوریهای اطلاعات و ارتباطات. پژوهشهای ارتباطی (پژوهش و سنجش)، 16(4)، 93-63.
5
روی، پل. (1382). معمای امنیت اجتماعی (ترجمه منیژه نویدنیا). مطالعات راهبردی، 6(3)، 708-685.
6
شفیعی، حسن و محقر، علی. (1384). سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی پایدار. مجموعه مقالات همایش امنیت اجتماعی، جلد 3، تهران: معاونت اجتماعی ناجا.
7
صوفی مجیدپور، مسعود. (1383). نظریه حکمرانی خوب بهمنزله سیاست توسعه. کتاب ماه، 87.
8
قلیپورسوته، رحمتاله؛ منوریان، عباس و الهیاری دوین، ملیحه. (1398). طراحی مدل دولت الکترونیک در چارچوب اخلاقی حکمرانی خوب. اخلاق در علوم و فناوری، 14 (2)، 189-186.
9
قوام، عبدالعلی و دهقانشاد، حوری. (1389). چگونگی استفاده از الگوهای ارتباطی برای برقراری نظم و امنیت شهروندان. نظم و امنیت انتظامی، 3 (1).
10
کاظمیپور، شهلا. (1376). جمعیت و امنیت ملی. مقالات ارائه شده در همایش توسعه و امنیت عمومی، جلد 2، تهران: وزارت کشور.
11
کاظمی، حجت. (1395). سیاست دیجیتال و تباهی سیاهی دولتهای ضعیف: تجربه انقلابهای عربی. سیاست، 26 (3)، 726-709.
12
کمالی، یحیی. (1388). حکمرانی خوب چیست؟. تدبیر، 206، 22-20.
13
کوهن، جین. (1383). حوزه عمومی، رسانهها و جامعه مدنی (ترجمه لیدا ). رسانه، 3 (59).
14
کین، جان. (1383). رسانهها و دموکراسی(ترجمه نازنین شاهرکنی). تهران: طرح نو.
15
گیدنز، آنتونی. (1377). پیامدهای مدرنیت (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: مرکز.
16
مور، ریچارد کی. (1383). دموکراسی و فضای سایبر (ترجمه عبدالرضا زکوت روشندل). رسانه، 3 (59).
17
نویدنیا، منیژه. (1382). درآمدی بر امنیت اجتماعی. مطالعات راهبردی، 19، 76-55.
18
نیازی، محسن؛ رازقیمله، هادی؛ عقیقی، محمد و سلیماننژاد، محمد. (1397). مطالعه تطبیقی دلایل ترجیح رسانهها در تلویزیون داخلی و خارجی با استفاده از روش تحلیلی سلسلهمراتبی فازی (FAHP) (مطالعه موردی: کارشناسان حوزه رسانه و شهروندان تهرانی). پژوهشهای ارتباطی، 25 (95). 162-131.
19
هابرماس، یورگن. (1386). دگرگونی ساختاری حوزه عمومی (ترجمه جمال محمدی). تهران: افکار.
20
هاشمی، سیدعلی؛ شریفزاده، فتاح و سعدی، محمدرضا. (1399). نسبتسنجی حکمروایی خوب و شهروند هوشمند (مطالعه موردی: شهر تهران). راهبرد اجتماعی ـ فرهنگی، 9 (34)، 90-67.
21
هانتیگتون، ساموئل. (1373). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: علم.
22
Chiu, S.W. (2004). Good Governance or Muddling Through? Layoffs and Employment Reform in Socialist China. Communist and Post-Communist Studies Journal, 34. Coleman, J. S. (2002). Social Capital in the Creation of Human Capital, In: Calhoun, C. and Others. Contemporary Sociological Theory. Oxford Blackwell, 110-125.
23
Habitat, S (2020). Sovereignty Problematic, Clombia: Clombia University Press.
24
Huther, J. & Shah, A. (1998). Applying a Simple Measure of Good Governance to the Debate on Fiscal Decentralization, 1998, Access. in: World Bank-free PDF.
25
Hyden, G. (2006). African Politics in Comparative Perspective. Cambridge University Press.
26
Kaufman, D.; Kraay, A. & Zoido-Lobaton, P. (1999). Governance Matters’, World Bank Policy Research Working Paper, No. 2196, Washington, DC: World Bank.
27
Lorin, M. H. & Erick, B. (1997). Information Technology and Internal Firm Organization: An Exploratory Analysis, 14(9), 81-84.
28
Maldonado, N. (2010). The World Bank’s Evolving Concept of Good Governance & it’s Impact on Human Rights, Stockholm, 2010, Access. in: http://web.worldbank.org/wbsite/ external/menaex.
29
Mazarr, M. (2002). Information Technology and World Politics, New York: Palgrave Macmillan.
30
ORIGINAL_ARTICLE
مدل اعتماد به رسانههای ورزشی مبتنی بر نظریه داده بنیاد
اعتماد به رسانههای جمعی در جهانی که رقابتهای گستردهای بر سر نفوذ، تأثیر و تغییر ذائقهها و فرهنگها، در بستر اجتماع در جریان است، از چالشهای اساسی در برنامهها و تصمیمات حکومتی و سران سیاسی هر کشور به شمار میرود. هدف از این پژوهش ارائه مدل اعتماد به رسانههای ورزشی مبتنی بر نظریه داده بنیاد بود. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع اکتشافی و جامعه آماری، متشکل از متخصصان رسانه دارای سابقه تدریس دانشگاهی یا فعالان حوزه ورزش و رسانه، متخصصین ترویج ورزش در رسانه، صاحبنظران و صاحبمنصبان ورزش، برنامهسازان ورزشی و سیاستگذاران و مشاوران ورزشی سازمان صداوسیما بوده است. روش نمونهگیری، غیراحتمالی، با انتخاب هدفمند و با حداکثر تنوع یا ناهمگونی و اندازه نمونه، برابر با 16 نفر بود. ابزار اندازهگیری مصاحبه باز بود و بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی صورت گرفت. بر مبنای تحلیل دادهها 146 مفهوم اولیه، 24 کد محوری و 5 کد گزینشی شناسایی شدند. در نهایت میتوان گفت؛ الگوی ارائه شده، با توجه به دیدگاه کارشناسان و افراد صاحبنظر تدوین شده و اجرای آن میتواند باعث ایجاد اعتماد جامعه به رسانههای ورزشی شود و اینکه در نهایت، میزان استقبال از رسانههای ورزشی را در تمام حوزهها افزایش دهد.
https://cr.iribresearch.ir/article_246204_4271176b3b3b46dd44d9a4bd36b407c0.pdf
2021-08-23
115
143
10.22082/cr.2021.523129.2141
اعتماد
رسانههای ورزشی
مخاطبان ورزشی
نظریه داده بنیاد
مدل کیفی
موسی
آخش جان
akheshjan@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
AUTHOR
حمید
قاسمی
ghasemeone@yahoo.com
2
دکتری مدیریت ورزشی، دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، واحدتهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
محمد
نیک روان
nikravan89@yahoo.com
3
دکتری مدیریت ورزشی، استادیار گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
AUTHOR
نازنین
راسخ
n.rasekh6663@gmail.com
4
دکتری مدیریت ورزشی، استادیار گروه مدیریت ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحدتهران، تهران، ایران
AUTHOR
آقاپور، مهدی و زارعپور، ساجده. (1391). فراتحلیل مطالعات ورزش و رسانه. ارزیابی ده مقاله و پایاننامه در مجله جهانی رسانه، 7 (1).
1
ابطحیان، سیدمحمد و ستایشی، سعید. (1397). توسعه یک مدل شناختی در ارزیابی عوامل اعتماد مخاطب به رسانه خبری با استفاده از ماشین یادگیر عاطفی مغز. تازههای علومشناختی، 18 (2)، 40-26.
2
ایرجپور، علی؛ مجرد، رضا و دباغ رضایی، سجاد. (1393). بررسی نقش رسانههای جمعی در توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفهای کشور. مطالعات مدیریت شهری، 2 (2).
3
جعفریمقدم، حسن؛ رمضانی، امیر و آقاجانی، حامد. (1395). بررسی میزان سواد رسانهای و اطلاعاتی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. نظامها و خدمات اطلاعاتی، 2 (2)، 34-17.
4
جوانمردی اشناری، زهرا. (1393). نقش رسانههای جمعی ورزشی در ایجاد اعتماد و انسجام اجتماعی از نظر ورزشکاران باشگاههای تربیتبدنی تهران. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور، دانشکده علوم انسانی، تهران.
5
خانیکی، هادی. (1391). جهان شبکهای آینده نگاهی از منظر مطالعات فرهنگی. خردنامه همشهری، 35.
6
خسروشاهی، حبیب و ریختهگرزاده تهرانی، محمدباقر. (1395). بررسی عوامل مؤثر بر اعتماد به رسانه ملی. مطالعات علوم اجتماعی ایران، 10(37).
7
داناییفرد، حسن؛ الوانی، سیدمهدی و آذر، عادل. (1386). روششناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: انتشارات اشراقی، صفار.
8
فاضلی، نعمتالله. (1389). رابطه فوتبال و رسانه در ایران. مجله آیین، 30 و 31.
9
قاسمی، حمید. (1386). نقش رسانههای گروهی در توسعه ورزش کشور. رساله دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران.
10
نعمتیانارکی، داوود. (1397). روانشناسی اعتماد به رسانه. مطالعات بین رشتهای رسانه و فرهنگ، 7 (13)، 169-135.
11
Aslam, M. (2016). Sport TV Channel Preferences in Lahore, Pakistan. European Journal of Scientific Research, 24 (2), 253-262.
12
Cheng, X.; Fu, S. & De Vreede, G. J. (2017). Understanding Trust Influencing Factors in Social Media Communication: A Qualitative Study. International Journal of Information Management, 37(2), 25-35.
13
Ching, X.; Yin, G.; Azadegan, A. & Kolfschoten, G. (2016). Trust Evolvement Inhybrid Team Collaboration: A Longitudinal Case Study. Group Decision and Negotiation, 25(2), 267–288.
14
Coll, C. V.; Domingues, M. R.; Gonçalves, H. & Bertoldi, A. D. (2020). Perceived Barriers to Leisure-Time Physical Activity During Pregnancy: A Literature Review of Quantitative and Qualitative Evidence. Journal of Science and Medicine in Sport, 20(1), 17-25.
15
Daim, T. U.; Ha, A.; Reutiman, S. & et al. (2012). Exploring the
16
Communication Breakdown in Global Virtual Teams. International Journal of Project Management, 30(2), 199–212.
17
Hayashi, Y.; Kryssanov, V. & Ogawa, H. (2013). An Empirical Investigation of Similarity-Driven Trust Dynamics in a Social Network. In Human-Computerinteraction. Users and Contexts of use, 20–28. Berlin: Springer BerlinHeidelberg.
18
Home, J. (2019). Sport and the Mass Media in Japan. Sociology of Sport Journal, 22 (4), 415 -432.
19
Kim, S. & Park, H. (2013). Effects of Various Characteristics of Social Commerce (S-Commerce) on Consumers’trust and Trust Performance. International Journalof Information Management, 33(2), 318–332.
20
Kimmel, A. J. & Kitchen, P. J. (2014). WOM and Social Media: Presaging Futuredirections for Research and Practice. Journal of Marketing Communications, 20(1), 5–20.
21
Kreuger, L. & Neuman, W. L. (2006). Social work Research Methods: Qualitative and Quantitative Approaches: with Research Navigator. Pearson/Allyn and Bacon.
22
Skinner, J.; Edwards, A. & Corbett, B. (2014). Research Methods for Sport Management. Routledge.
23
Skinner, J.; Zakus, D. H. (2018). Development Through Sport: Building Social Capital in Disadvantaged Communities. Sport Management Review, 11, 253-275.
24
Ston, w. (2018). Measuring Social Capital: Towards A Theoretically Informed Measurement Framework for Researching Social Capital in Family and Community Life. Austalian Institute of Family Studies, Research, 26-25.
25
Sztompka, P. (2015). Trust: A Sociological Theory. Port Chester, NY.USA: Cambridge University Press, 206-207/25.
26
Wang, X.; Yu, C. & Wei, Y. (2012). Social Media Peer Communication and Impactson Purchase Intentions: A Consumer Socialization Framework. Journal OfInteractive Marketing, 26(4), 198–208.
27
Wirtz, J.; Den Ambtman, A.; Bloemer, J. & et al. (2013). Managing Brands Andcustomer Engagement in Online Brand Communities. Journal of Servicemanagement, 24(3), 223–244.
28
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی عملکرد 720 درجه برنامه های ورزشی مراکز استانی
هدف از پژوهش حاضر، شناسایی شاخصها و ارزیابی عملکرد برنامههای ورزشی صداوسیمای مراکز استانی بر مبنای مدل ارزیابی عملکرد 720 درجه بوده است. با توجه به اینکه پژوهش، در مورد لایه بیرونی جامعه انجام گرفته، جامعه آماری، تمامی ذینفعان، عرضهکنندگان، خانوادهها و مشتریان خارجی برنامههای ورزشی مراکز استانی صداوسیما را در برمیگیرد. ابتدا بهمنظور شناسایی شاخصها از مصاحبه با 14 نخبه آگاه استفاده شد و با کدگذاری باز، محوری و گزینشی، در نهایت 83 کد باز، 20 کد محوری و 7 کد گزینشی به دست آمدند. در مرحله کمی، پس از تهیه پرسشنامه، با توجه به جدول مورگان و طبق برآورد صورت گرفته 196 پرسشنامه در دو مرحله (پیش از ارائه بازخورد و پس از ارائه بازخورد) توزیع و جمعآوری شدند و نتایج نشان داد که در تابستان 1399 شاخصهای نیازسنجی علمی و بررسیهای علمی و استفاده از علم بهروز از نظر لایه خارجی در وضعیت مطلوبی قرار داشتهاند و پس از ارائه بازخورد به مسئولان نتایج پرسشنامه مجدد، در پاییز 1399 نشان داد که شاخصها از وضعیت مطلوبی برخوردار بودند. بهمنظور بررسی تغییرات بین پیش از ارائه بازخورد و پس از ارائه بازخورد از آزمون کروسکال ـ والیس استفاده شد که نتیجه نشان داد، میزان تغییرات قبل و بعد از دریافت بازخورد معنادار بوده است. با توجه به اینکه عملکرد برنامههای ورزشی استانی در بسیاری از شاخصها در وضعیت مطلوبی قرار نداشت، به نظر میرسد که لازم است توجه بیشتری به شاخصهای مهم برنامههای ورزشی و نظارت و برنامهریزی بهتری برای ارتقا کیفی این برنامهها، از سوی مسئولان و دستاندرکاران صورت گیرد.
https://cr.iribresearch.ir/article_246205_8020bda1550528b363447e48253b01a0.pdf
2021-08-23
145
172
10.22082/cr.2021.526773.2164
ارزیابی عملکرد
مدل 720 درجه
برنامه ورزشی
صداوسیما
حسین
صفدری
hosseinsafdari1978@gmail.com
1
دانشجوی دکتری گروه تربیت بدنی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد، ایران
AUTHOR
حسین
پیمانی زاد
pymanizad@mashdiau.ac.ir
2
دانشیار گروه تربیت بدنی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
حسن
فهیم دوین
fahim_pe@yahoo.com
3
استادیار گروه تربیت بدنی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
AUTHOR
محمدرضا
اسماعیل زاده قندهاری
reza_ismaeelzadeh@yahoo.com
4
استادیار گروه تربیت بدنی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد، ایران
AUTHOR
اسلامی، سیدمحمود و بازآیی، قاسمعلی. (1399). اولویتبندی و تحلیل عوامل مؤثر بر کاهش هزینهها در سازمان صداوسیما با رویکرد بلوغ مدیریت دانش. پژوهشهای حسابداری مالی و حسابرسی. پژوهشنامه حسابداری مالی و حسابرسی، 12(45)، 46-21.
1
اشکنانی، محمدابراهیم. (1387). مدیریت و ارزیابی (مفاهیم و کاربردها). تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، شرکت چاپ و نشر بینالملل.
2
اسماعیلی محمد؛ قاسمی، حمید؛ نادریان جهرمی، مسعود؛ حسینی سلطان، شاکری فاطمه. (1390). بررسی میزان جانبداری گزارشگران ورزشی تهرانی از بازیکنان و مربیان و سرپرستان تیمهای استقلال و پیروزی. پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی، 7 (13)، 92-81.
3
بختیاری، حسن. (1397). طراحی مدل ارزیابی و رتبهبندی شبکههای استانی صداوسیما با رویکرد تصمیمگیری چند معیاره. پژوهشهای ارتباطی (پژوهش و سنجش)، 25 (2)، 101-79.
4
توسلی کبری و نیکمرد فاطمه. (1398). تأثیر ارزشیابی پویا بر عملکرد زبانآموزان در فعالیتهای انتخابی و تولیدی درک مطلب خواندن. پژوهش زبانهای خارجی، 9(2)، 478-445.
5
حاجیآقا بزرگی، حسین. (1397). مدل مفهومی ارزیابی عملکرد مدیران در قالب روش تلفیقی 720 درجه. مجموعه مقالات سومین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای نوین در مدیریت، اقتصاد و توسعه، تهران.
6
شاهمحمدی، عبدالرضا و هاشمیپور، سعیدهسادات. (1394). بررسی نقش برنامههای آموزشی و سریالهای شبکه 5 تلویزیون در آموزش مهارتهای شهروندی. مطالعات رسانهای، 10(29)، 97-89.
7
عباسی، ابراهیم و کاشانیاسدی، جواد. (1392). ارزیابی عملکرد برنامههای شبکه سه سیما از دیدگاه صاحبنظران رسانه و جوانان. مدیریت فرهنگی، 4 (7)، 52-35.
8
عرب نرمی، بتول. (1395). تلویزیون و ورزش در زندگی روزمره (تحلیلی در پیوند رسانه و ورزش در ایران) مدیریت ورزشی، 8 (4)، 683-589.
9
پورعبدلی امیرخیزی، حسن؛ خجسته، حسن و روشندل اربطانی، طاهر. (1390). طراحی فرآیند مطلوب نظارت و ارزیابی برنامههای رادیویی در مراکز صداوسیما (مطالعه موردی، صداوسیمای مرکز آذربایجان شرقی). پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، تهران.
10
عزیزآبادی فراهانی، فاطمه و داستانی، رضا. (1394). وضعیت فرهنگی برنامههای ورزشی شبکه ورزش با تأکید بر جهانیشدن. مدیریت فرهنگی، 9 (28)، 72-51.
11
کشگر، سارا؛ نوربخش، مهرنوش و قائمپناه، سمیه. (1393). مقایسه محتوای اخبار ورزشی خبرگزاریهای ایرنا و بیبیسی در نیمه دوم سال 2013. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 2 (6)، 20-10.
12
گلرد پروانه؛ مرادی، مهدی و عزیزی، داوود. (1398). تحلیل وضعیت تولید برنامههای ورزشی تلویزیون. مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، 18 (43)، 228-211.
13
گیلانی، کیمیا. (1396). ارائه مدل ارزیابی کیفیت برنامههای کودک (مورد مطالعه: سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران). پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
14
مختاریان، فرانک. (1396). بررسی مقایسهای رویکردهای درجهبندی شده ارزیابی عملکرد کارکنان (90، 180، 270، 360، 450، 540 و 720). اولین همایش بینالمللی نوآوری و تحقیق در هنر و علوم انسانی، تهران.
15
مرادی، خدیجه و یعقوبی، فائزه. (1395). نقش تبلیغات تلویزیونی در جذب مخاطب: بررسی برنامه «خندوانه، کتاب و زندگی». کتاب مهر، 6 (19)، 21-1.
16
مرشدی، زینب و آسیایی، محسن. (1394). تأثیر ارزیابی عملکرد با رویکرد 360 درجه در اثربخشی سازمانی. اولین کنفرانس بینالمللی علوم انسانی با رویکرد بومی - اسلامی و با تأکید بر پژوهشهای نوین، ساری.
17
ملائی، مینا و سلیمی، امین. (1398). تحلیل محتوای پوشش رسانهای فساد در فوتبال ایران: مطالعه موردی برنامه تلویزیونی 90. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 7 (26)، 120-111.
18
نجاری، رضا و نذرمحمدی، محمد. (1395). بررسی تطبیقی بازخوردهای 180، 360، 540 و 720 درجه در ارزیابی عملکرد کارکنان. پژوهشهای مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین(ع)، 2(1)، 128-107.
19
هادینژاد، فرهاد؛ احمدی، محمد و قاسمی، مهدی. (1395). طراحی الگوی ارزیابی عملکرد دانشجویان با رویکرد بازخورد 360 درجه مورد مطالعه: ارزیابی عملکرد دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع). مدیریت نظام، 16(3)، 33-1.
20
یزدانپناه، احمدعلی. (1392). مبانی طراحی نظام جامع نظارت و ارزیابی برنامههای سازمان صداوسیما. پژوهشهای ارتباطی، 8 (28)، 43-35.
21
Adnan, S.; Mohamed, K. & Yousif. (2014). Performance Evaluation– Methods and Techniques Survey. International Journal of Computer and Information Technology, 4 (3), 966-979.
22
Aishwarya, M.; Patil1, Dr. C. & Dalvi, S. (2019). 720 Degree Performance Appraisal Systems. International Journal of Trend in Scientific Research and Development. Special Issue, 4-7.
23
Armitage, J. & Carlen, M. (2017). Remodeling Leadership. Developing Mature Leaders and Organization Leadership Systems7.th Wave Solution. Boston University.
24
Ashima, K. & Rajni, M. (2018). A Supervised Bug Report Classification with Incorporate and Textual field Knowledge. Procedia Computer Science, 8 (132), 352-361.
25
David, D.; Corbett, R. & Higgins. (2006). Portfolio Life: The new Path to work, Purpose and Passion after 50. Published by Jossey-Bass, Sanfran Sisco.
26
Dessler, G. (2011). Human Resource Management, 8th ed. Jersey, Prentice.
27
Elliott, E.; Harrop, E. & Williams, G. H. (2009). Contesting the Science: Public Health Knowledge and Action in Controversial Land-Use Developments. Risk Communication and Public Health (2nd ed.), Oxford: Oxford University Press, 181-196.
28
Glaser, B. (1978). Theoretical Sensitivity. Advances in the Methodology of Grounded Theory.
29
Hongyu, C. (2020). Environmental Performance Evaluation of Green Buildings Based On Machine Learning And IOT Systems. Microprocessors and Microsystemsavailable Online 18 November 2020In Press, Corrected Proofarticle 103496.
30
Kiluk, B.D.; Weden, S. & Culotta. V.P. (2009). Sport Participation and Anxiety in Children with ADHD. Journal of Attention Disorders, 12 (6), 499-506.
31
Lizhong, T. (2020). Sustainable Maintenance Supplier Performance Evaluation Based on an Extend Fuzzy PROMETHEE II Approach in Petrochemical Industry. Journal of Cleaner Production, 11 (273), 49-81.
32
Noe, R.A.; Hollenbeck, J. R.; Gerhurt, B. & Wright, P.M. (2008). Human Resource Management: Gaining Competitive Advantage. NewYork: Mc GrawHill.
33
Reinboth, M.; Duda, L, & Toumanis, N. (2004). Dimensions of Coaching Behavior, need Satisfaction, and the Psychological and Physical Welfare of Young Athletes. Motivation and emotion, 28 (12), 297-313.
34
Smallwood, N. (2015). Intangibles Irrupt in to HR and Leadership Development. Business School, IESE.
35
Snell, S. A. & Bohlander, G. W. (2007). Managing Human Resources. Thomson Publishing Company.
36
ORIGINAL_ARTICLE
نفرتپراکنی جنسیتی آنلاین در شبکههای اجتماعی (مطالعه موردی: زنستیزی کاربران ایرانی شبکه توییتر)
با همهگیری رسانههای اجتماعی و دموکراتیک شدن دسترسی به فضای مجازی، شاهد تشدید مسائلی همچون نفرتپراکنی جنسیتی و زنستیزی هستیم؛ پژوهش حاضر درصدد بررسی راهبردهای گفتمانی غالب در بازتولید کلیشههای زنستیزانه در توییتر، از سوی کاربران ایرانی و واکاوی این مسئله است که فضایی توییتر، آگونیستی یا فضایی آنتاگونیستی است. این پژوهش با بهرهگیری از نظریه «فنای نمادین زنان» بهعنوان چارچوب نظری و آرای شانتال موفه، روش تحلیل گفتمانی «وداک» و نمونهگیری هدفمند نظری از توییتهای منتشرشده در توییتر صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد که زنستیزی در باب خانهداری، محدودیت زنان، جملات موهنِ زنستیز به مردان، نسبت دادن صفات زننده، بیخردی و کلیشههای جنسیتی درباره زنان رخ میدهد و توییتر با اینکه به سبب تعاملی بودن توانسته است فضا را رقابتی کند، محتوای منتشر شده در آن، حاکی از ژرفبودگی بعد آنتاگونیستی امر سیاسی است که به تعارضهای سیاسی ـ جنسیتی، وجههای خصومتمدار میبخشد درواقع توییتر، نهتنها نتوانسته در باب برابریهای جنسیتی و گفتوگویی به ثبات برسد بلکه باعث تقویت فضایی آنتاگونیستی شده است که به بیان موفه، حکایت از شکست در تحقق دموکراسی دارد. بهعبارتدیگر، این رسانه از مدیریت فضا ناتوان بوده و دوگانه مرد/ زن بهمثابه دیگری، در آن شدت بیشتری یافته است.
https://cr.iribresearch.ir/article_244470_854c3f9430199e106cc4e908295f4dd4.pdf
2021-08-23
175
209
10.22082/cr.2021.526613.2161
نفرتپراکنی
زنستیزی
توییتر
تحلیل گفتمان
آنتاگونیسم
مسعود
تقیآبادی
masoud.taghiabadi@gmail.com
1
دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
حمید
تقیآبادی
khatteman@gmail.com
2
دکترای ادبیات فارسی، معاون شعبه بینالمللی دانشگاه آزاد اسلامی، شعبه افغانستان
AUTHOR
استراوس، انسلم و کوربین، جولیت. (1392). مبانی پژوهش کیفی: فنون و مراحل تولید نظریه زمینهای (ترجمه ابراهیم افشار). تهران: نی.
1
استرینانی، دومینک. (1384). مقدمهای بر نظریههای فرهنگ عامه (ترجمه ثریا پاکنظر). تهران: گام نو.
2
بارکر، کریس. (1387). مطالعات فرهنگی: نظریه و عملکرد (مهدی فرجی و نفیسه حمیدی). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
3
پورزکی، گیتی. (1398). تحول در مواجهه گفتمانی در جمهوریاسلامیایران مواجهه پساسیاسی، آنتاگونیستی، یا آگونیستیک. جامعهشناسی سیاسی جهان اسلام، 7(15).
4
تانگ، رزمری. (1391). نقد و نظر درآمدی جامع بر نظریههای فمینیستی (ترجمه منیژه نجم عراقی). تهران: نی.
5
توانا، محمدعلی و آذرکمند، فرزاد.(1393). مقایسه امر سیاسی مطلوب در اندیشه هابرماس وموفه. جستارهای سیاسی معاصر، 5 (14).
6
حاتمی، محمدرضا و مذهبی، سارویه. (1390). رسانه و نگرش زنان به هویت جنسیتی خود. تحقیقات فرهنگی ایران، 4(2)، 209ـ185.
7
رضاپور قوشچی، محمد و مقصودی، مجتبی. (1398). تحلیل الگو و سازوکارهای مصالحه سیاسی در ایران پس از انقلاب اسلامی (گذار از خصومت به رقابت). جستارهای سیاسی معاصر، 10(2)، 79-57.
8
زارعپور، سرور. (1395). بازنمایی جنسیت زنانه در لطیفهها (مطالعه شبکههای اجتماعی مخصوص تلفن همراه. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه کاشان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی.
9
غذامی، عبدالله. (1386). زن و زبان ( ترجمه هدی عودهتبار). تهران: گام نو.
10
فرقانی، محمدمهدی و عبدی، سیدعیسی. (1395). بازنمایی زن در جوکهای جنسیتی؛ تحلیل گفتمان انتقادی جوکهای جنسیتی در مورد زنان در شبکههای موبایلی. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 17(33)، 52-31.
11
فرقانی، محمدمهدی و اکبرزاده جهرمی، جمالالدین. (1390). ارائه مدلی برای تحلیل گفتمان انتقادی فیلم. مطالعات فرهنگ و ارتباطات، 12(16)، 157-129.
12
کلانتری، صمد؛ عباسزاده، محمد؛ سعادتی، موسی؛ پورمحمد، رعنا؛ محمدپور، نیر. (1388). تحلیل گفتمان: با تأکید بر گفتمان انتقادی بهعنوان روش تحقیق کیفی. مطالعات جامعه شناسی، 2 (4)،28-7.
13
کیانپور، مسعود و اصلانی، شهناز. (1394). الگوی نمایش کلیشههای جنسیتی در تبلیغات تلویزیونی سیما. مطالعات اجتماعی روانشناختی زنان، 13(2)، 202-171.
14
گرت، استیفانی. (1396). جامعهشناسی جنسیت (ترجمه کتایون بقایی). تهران: نی.
15
گلیردونه، ایجینیو؛ گال، دانیت؛ آلوس، تیاگو و مارتینز، گابریلا. (1397). مقابله با نفرتپراکنی اینترنتی. تهران: یونسکو.
16
موفه، شانتال. (1391). درباره امر سیاسی (ترجمه منصور انصاری). تهران: رخداد نو.
17
مهدیزاده، سیدمحمد. (1389)، نظریههای رسانه: اندیشههای رایج و دیدگاههای انتقادی، تهران: نشر همشهری.
18
نرسیسیانس، امیلیا. (1383). مردم شناسی جنسیت (ترجمه بهمن نوروززاده چگینی). تهران: افکار.
19
Alice Jane, E. (2014). Back to the Kitchen، Cunt’: Speaking the Unspeakable About Online Misogyny, Continuum: Journal of Media & Cultural Studies, 28 (4), 558–570.
20
Amnesty. (2018). “TOXIC TWITTER - A TOXIC PLACE FOR WOMEN”,
21
Retrieved, from: https://www.amnesty.org/en/latest/research/2018/03/
22
online-violence against-women-chapter-1/
23
Anti-Defamation, L. (2010). Responding to Cyberhate: Toolkit for Action. Retrieved, from: http://www.adl.org
24
Banks, J. (2010). Regulating hate Speech Online. International Review of Law, Computers and Technology, 24 (3), 233–239.
25
Barker, K. & Jurasz, O. (2019). Online Misogyny: A Challenge for Digital Feminism? . Journal of International Affairs, 72(2), 95-114.
26
Bartlett, J.; Richard, N.; Sofia, P.; Rebecca, R. & Simon, W. (2014).
27
Misogyny on Twitter. London, UK: Demos.; Retrieved, from: http://www. demos.co.uk
28
Berridge, S. & Portwood-Stacer, L. (2015). Feminism, Hashtags and
29
Violence Against Women and Girls. Feminist Media Studies, 15, 341.
30
Castells, M. (2012). The Rise of the Network Society. Malden, MA: Wiley-Blackwell.
31
Chakraborti, N.; Garland, J. & Hardy, S. (2014). The Leicester Hate Crime
32
Project. Findings and Conclusions. Leicester: University of Leicester.
33
Cole, K. K. (2015). It’s Like She’s Eager to Be Verbally Abused:
34
Twitter, Trolls, and (En) Gendering Disciplinary Rhetoric. Feminist Media Studies, 15, 356–58.
35
Corlett, J. A. & Francescotti, R. (2002). Foundations of a Theory of Hate Speech, the Wayne Law Review, 48.
36
Ging, D. & Siapera, E. (2018). Special Issue on Online Misogyny. Feminist Media Studies, 18(4), 515-524.
37
Jane, E. (2016). Dude ... Stop the Spread: Antagonism، Agonism,
38
and #Manspreading on Social Media. International Journal of Cultural
39
Studies, 20(5), 1-16.
40
Jenkins, H. (2009). Confronting the Challenges of Participatory
41
Culture: Media Education for the 21st Century. Cambridge, MA: MIT Press.
42
KhosraviNik, M. & Esposito, E. (2018). Online Hate، Digital Discourse
43
and Critique: Exploring Digitally-Mediated Discursive Practices of Genderbased
44
hostility, Lodz Papers in Pragmatics, 14(1), 45–68, Special Issue
45
on Narrating Hostility, Challenging Hostile Narratives.
46
Kopytowska, M. & Fabienne, B. (2017). From Stereotypes and
47
Prejudice to Verbal and Physical Violence: Hate Speech in Context. Lodz
48
Papers in Pragmatics, 13(2), 133–152.
49
Kumar, R. (2018). Online Misogyny and Cyber Attacks: An Analysis of Social Media Discourses in Kerala. Amity Journal of Media & Communication Studies, (ISSN 2231 – 1033), 8(1).
50
Lazar, M. (2007). Feminist Critical Discourse Analysis: Articulating a
51
Feminist Discourse Praxis. Critical Discourse Studies, 4(2), 141–164.
52
Marwick, A. (2019). None of this is New (Media): Feminisms in the
53
Social Media Age. In Press, A. & Oren, T. (eds), The Handbook of
54
Contemporary Feminism. New York: Routledge.
55
Moloney, M. & Love, t. p. (2017). Assessing online Misogyny:
56
Perspectives From Sociology and Feminist Media Studies. Sociology Compass, 12 (5).
57
Ringrose, J. (2018). Digital Feminist Pedagogy and Post-Truth Misogyny. Teaching In Higher Education, 23(5), 647–656.
58
Udoh-Oshin, G. (2017). Hate Speech on the Internet: Crime or Free
59
Speech?, An Honors College Thesis at Department of Communications and Film.
60
Vanderwilk, A. (2018). Cyber Violence and Hate Speech Online Against Women Retrieved, from: http://www.europarl.europa.eu/ supporting-analyses
61
Waldron, J. (2012). The Harm in Hate Speech. Cambridge: Harvard University Press.
62
Wodak, R. & Meyer, M. (2001). Methods of Critical Discourse Analysis,
63
London, UK: Sage.
64