ORIGINAL_ARTICLE
شناسایی الگوهای ذهنی خبرنگاران خبرگزاریهای ایران پیرامون «انگیزش برای خلاقیت»
انگیزش بر اساس الگوهای متعدد، از ارکان مهم خلاقیت به شمار میرود. پژوهش حاضر با توجه به این موضوع، به این پرسش پاسخ داده است که الگوهای ذهنی خبرنگاران خبرگزاریهای ایران پیرامون انگیزش برای خلاقیت کداماند و در صورت وجود الگوهای ذهنی متفاوت، کدامیک اهمیت بیشتری دارند؟ برای پاسخ به این پرسش از روش کیو استفاده شده است و 25 نفر بهعنوان مشارکتکننده با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدهاند و هر یک، نمودار کیو را تکمیل کردهاند. دادههای نمودارهای تکمیلشده برای شناخت ذهنیتها وارد نرمافزار SPSS شدند و با انجام تحلیل عاملی بر روی دادهها و تشکیل آرایههای امتیازی عاملها شناخته شدند. یافتهها نشان داد که 7 عامل درباره موضوع پژوهش وجود دارد. این 7 الگوی ذهنی حدود 71 درصد، از ذهنیت مشارکتکنندگان را شکل میدهند. بر اساس نتایج، خبرنگاران خبرگزاریهای داخلی، پویایی انگیزشی گستردهای دارند و «همافزایی انگیزشی» اصولیترین راه انگیزش آنان است.
https://cr.iribresearch.ir/article_38090_7f1e09d18377f6193deb611f5f3a2783.pdf
2019-11-22
9
49
10.22082/cr.2020.106950.1826
خلاقیت
انگیزه
منابع انسانی خلاق
خبرگزاریها
خبرنگار
سیدمهدی
شریفی
sharifee@ut.ac.ir
1
دکترای مدیریت منابع انسانی، استادیار دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
سعید
قنبری
s.ghanbary@atu.ac.ir
2
کارشناس ارشد مدیریت رسانه،دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی، تهران،ایران
AUTHOR
علی
کردکتولی
a.kord1404@gmail.com
3
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه، دانشگاه صداوسیما
AUTHOR
کبری
صمدی
kobra.samadi@gmail.com
4
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه، دانشگاه تهران
AUTHOR
البرزی، محبوبه و رضویه، اصغر. (۱۳۹۳). تأثیر انگیزش بیرونی بر خلاقیت کودکان. تازههای علوم شناختی، 13(2)، 66-57.
1
خوشگویانفرد، علیرضا. (۱۳۸۶). روششناسی کیو. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
2
داناییفرد، حسن؛ حسینی، سیدیعقوب و شیخها، روزبه. (۱۳۹۲). روششناسی کیو شالوده نظری و چارچوبهای انجام پژوهش. تهران: صفار.
3
رابینز، استیفن. پی. (۱۳۹۴). رفتار سازمانی؛ مفاهیم، نظریه، کاربردها (ترجمه علی پارساییان و سیدمحمد اعرابی). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
4
رشیدی، احتشام و ابری، انسیه. (۱۳۸۹). خلاقیت، منبع استراتژیک در سازمانهای رسانهای: مطالعه شرکتهای رسانهای خلاق. سومین کنفرانس ملی خلاقیتشناسی، TRIZ و مهندسی و مدیریت نوآوری ایران. پژوهشکده علوم خلاقیتشناسی، نوآوری و TRIZ.
5
رضاییان، علی. (۱۳۹۵). مبانی مدیریت رفتار سازمانی. تهران: سمت.
6
روشندلاربطانی، طاهر؛ شریفی، سیدمهدی و لبافی، سمیه. (1397). مدیریت رسانه: مفاهیم، نظریهها و رویکردها. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
7
روشندلاربطانی، طاهر؛ فرهنگی، علیاکبر؛ ربیعی، علی و رادفرد، سودابه. (1396). شناسایی عوامل مؤثر بر توانمندسازی منابع انسانی در سازمانهای ارتباطاتی و رسانهای دولتی. مدیریت دولتی، 9 (3)، 538-517.
8
سیدجوادین، سیدرضا؛ باقری، مسلم و علیشیری، محمدمهدی. (۱۳۹۰). شناسایی عوامل مؤثر بر خلاقیت پژوهشگران حوزه منابع انسانی صنعت نفت کشور. مدیریت و منابع انسانی در صنعت نفت، 14(4)، 30-9.
9
شریفی، سیدمهدی؛ حاجمحمدی، علی و انصاری، نفیسه. (۱۳۹۷). مدیریت منابع انسانی در صنایع خلاق. تهران: سازمان مدیریت صنعتی.
10
شریفی، سیدمهدی؛ راشد، مهدییار و سابقی، هادی. (1396). طراحی مدل حفظ کارکنان دانشی سازمانهای رسانهای آینده. رسانه، (3)28، 120-103.
11
شفیعی مزرعه نو، حسن. (1392). بررسی عوامل مؤثر بر انگیزش شغلی کارکنان صداوسیمای مرکز یزد. پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته مدیریت رسانه، دانشگاه تهران.
12
صادقیمالامیری، منصور. (۱۳۹۴). تئوری سیستمی خلاقیت در سازمان. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 16(4)، 207-163.
13
صلواتیان، سیاوش و مسعودی، سارا. (۱۳۹۵). شناسایی پیشرانهای مؤثر بر آینده خبرگزاریها در ایران. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 34(17)، 68-47.
14
عسگری آزاد، فاطمه. (1392). ارزیابی سطوح مختلف نیازهای روزنامهنگاران بر اساس نظریه سلسلهمراتب نیازهای مازلو با هدف ارائه راهکارهای انگیزشی برای مدیران روزنامهها. پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته مدیریت رسانه، دانشگاه تهران.
15
کرمی شعار، مریم؛ کرمی شعار، طاهره و مرزیه، افسانه. (۱۳۹۶). تأثیر انگیزش بیرونی بر خلاقیت در چارچوب نظریه سرمایهگذاری خلاقیت. چهارمین کنفرانس بینالمللی نوآوریهای اخیر در روانشناسی، مشاوره و علوم رفتاری. دانشگاه نیکان.
16
مقیمی، سیدمحمد. (۱۳۹۵).مبانی سازمان و مدیریت. تهران: راهدان.
17
هزاوهای، سیدمحمدمهدی و صمدی، علی. (1384). بررسی عوامل مؤثر بر انگیزه خدمتی کارکنان اجرایی استان همدان. اصول بهداشت روانی، 25-26، 26-13.
18
یاسینی، علی؛ رضاییخواه هدایت؛ تابان، محمد و زینآبادی، حسنرضا. (۱۳۹۵). شناسایی الگوهای ذهنی کارکنان دانشگاه ایلام در خصوص ارتقای شغلی با کاربست روش کیو (Q). مدیریت سازمانهای دولتی، 17(5)، 120-107.
19
Abah, E. O. & Nwokwu, P. M. (2016). Work Place Motivation and Employee Productivity in the Nigerian Public Organizations: The Federal Radio Corporation of Nigeria (FRCN) Experience. Journal of Resources Development and Management, 20, 30-41.
20
Adil, M. S. & Ab Hamid, K. B. (2019). The Relationships between Leader Creativity Expectations, Intrinsic Motivation, and Creative Performance. SEISENSE Journal of Management, 2 (2), 58-68, https://doi.org/10.33215/sjom.v2i2.123
21
Amabile, T M. (1988). A Model of Creativity and Innovation in Organizations. Research in Organizational Behavior, 10(1), 123-167.
22
Amabile, T M. (1996). How to Kill Creativity. Harvard Business School Publishing Boston, MA.
23
Amabile, T M.; Hadley, C N. & Kramer, S J. (2002). Creativity Under the gun. Harvard Business Review, 80, 52-63.
24
Amabile, T M.; Hennessey, A. & Grossman, S. (1986). Social Influences on Creativity: The Effects of Contracted-for Reward. Journal of personality and Social Psychology, 50 (1), 14.
25
Amabile, T M.; Pratt, G. (2016). The Dynamic Componential Model of Creativity and Innovation in Organizations: Making Progress, Making Meaning. Research in Organizational Behavior, 36, 157-183.
26
Armstrong, M. (2010). Armstrong's Handbook of Reward Management Practice: Improving Performance through Reward. Kogan Page Publishers.
27
Arrese, A. (2005). Issues in Media Product. In Handbook of Media Management and Economics (181-201). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associate.
28
Ashford, S. J.; Lee, C. & Bobko, P. (1989). Content, Cause, and Consequences of Job Insecurity: A Theory-Based Measure and Substantive Test. Academy of Management Journal, 32(4), 803-829.
29
Barrett, G. H. (1984). Job Satisfaction among Newspaperwomen. Journalism Quarterly, 61(3), 593-599.
30
Brown, R. (1980). Political Subjectivity: Applications of Q Methodology in Political Science. Yale University Press.
31
Brown, R. (2006). The History and Principles of Q Methodology in Psychology and the Social Sciences.
32
Buchana, D. & Huezynski, A. (2004). Organizational Behaviour: An Introductory Text. London: Prentice Hall.
33
Deci, E. L. & Ryan, R. M. (2014). The Importance of Universal Psychological Needs for Understanding Motivation in the Workplace. The Oxford Handbook of Work Engagement, Motivation, and Self-Determination Theory, 13-32.
34
Deci, E. L.; Olafsen, A. H. & Ryan, R. M. (2017). Self-determination Theory in Work Organizations: The State of a Science. Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, 4, 19-43.
35
Dennis, E. (1988). Q-Methodology: New Perspectives on Estimating Reliability and Validity. Measurement in Nursing Outcomes, 409-419.
36
Duah, H. K. & Opoku, P. (2019). Reward, Motivation and Creativity: Moderated By the Need for Power. International Business Research, 12(3), 1-16.
37
Dwyer, P. (2016). Managing Creativity in Media Organisations. In Managing Media Firms and Industries (343-365), Springer.
38
Essounga N, Y. (2018). Google’s Secret to Motivating their Employess Successfully. Journal of Strategic and International, 12 (2).
39
Fischer, C.; Malycha, C. P. & Schafmann, E. (2019). The Influence of Intrinsic Motivation and Synergistic Extrinsic Motivators on Creativity and Innovation. Frontiers in psychology, 10.
40
Flew, T. (2011). The Creative Industries: Culture and Policy. Sage.
41
Gagné, M. (Ed.). (2014). The Oxford Handbook of Work Engagement, Motivation, and Self-Determination Theory. Oxford University Press, USA.
42
Georgiades, S. (2015). Employee Engagement in Media Management. Switzerland: Springer.
43
Guilford, J. P. (1975). Creativity: A Quarter Century of Progress. In Ι. Α. Taylor, & J. W. Getzels (Eds.), Perspectives in Creativity (37-59). Chicago: Aldine.
44
Hennessey, A. & Amabile, T M. (2009). Creativity. Annual Review of Psychology, 61(1), 569-598, https://doi.org/10.1146/annurev.psych.093008.100416
45
Hennessey, A.; Amabile, TM. & Martinage, M. (1989). Immunizing Children against the Negative Effects of Reward. Contemporary Educational Psychology, 14(3), 212-227.
46
Hirst, G.; Van Knippenberg, D. & Zhou, J. (2009). A Cross-Level Perspective on Employee Creativity: Goal Orientation, Team Learning Behavior, and Individual Creativity. Academy of Management Journal, 52(2), 280-293.
47
Janerose, R. R. (2014). The Impact of Motivation on Journalists’ Performance. A Case of Citizen and the Guardian Newspapers in Tanzan. Faculty of Social Science and Communication (Doctoral Dissertation, ST. AUGUSTINE UNIVERSITY OF TANZANIA).
48
Kačerauskas, T. (2016). The Paradoxes of Creativity Management. Business Administration and Management, 19, 33-43.
49
Kung, L. (2008). Strategic Management in the Media: From Theory to Practice. Sage.
50
Liu, D.; Jiang, K.; Shalley, C. E.; Keem, S. & Zhou, J. (2016). Motivational Mechanisms of Employee Creativity: A Meta-Analytic Examination and Theoretical Extension of the Creativity Literature. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 137, 236-263.
51
Lumb, J. (1999). Thinking Styles and Accessing Information on the World Wide Web. Retrieved 1 April 2019 from http://computed. coe. wayne. edu/vol 2/lumb. html
52
Manolopoulos, D. (2007). An Evaluation of Employee Motivation in the Extended Public Sector in Greece. Employee Relations, 30(1), 63-85.
53
Maxwell, J. (2012). Qualitative Research Design: An Interactive Approach (Vol. 41). Sage Publications.
54
McKeown, B. & Thomas, D. B. (2013). Q Methodology (Vol. 66). Sage Publications.
55
Nazari, MZ. & Shahdadnejad, N. (2011). Barriers to Creativity and Innovation in the Organization’s Management. Örgütlerin Yönetiminde Yaratıcılık ve Yenilik Engelleri). Management and Economics, 25, 256-260.
56
Pjesivac, I. (2016). What Moves Young People To Journalism in A Transitional Country? Intrinsic and Extrinsic Motivations for Working in Journalism in Serbia. Journalism, 1464884917738428.
57
Ryan, R. M. & Deci, E. L. (2000). Intrinsic and Extrinsic Motivations: Classic Definitions and New Directions. Contemporary Educational Psychology, 25(1), 54-67.
58
Scott, R. (2014). Autonomy and Perceptions of Work Quality. Drive the job Satisfaction of TV News Workers. Journalism Practice, 8(6), 855-870.
59
Shalley, C E.; Zhou, J; Oldham, G R. (2004). The Effects of Personal and Contextual Characteristics on Creativity: Where Should We Go From Here?. Journal of Management, 30(6), 933-958.
60
Shaw, S. & Homan, G. (2013). HR Issues in the Computer Games Industry: Survival at a Price. In Changing the Rules of the Game, (122-141). Springer.
61
Shin, J. & Zhou, J. (2007). When is Educational Specialization Heterogeneity Related to Creativity in Research and Development Teams? Transformational Leadership as a Moderator. Journal of Applied Psychology, 92(6), 1709.
62
Shin, Y.; Hur, W. M.; Moon, T. W. & Lee, S. (2019). A Motivational Perspective on Job Insecurity: Relationships between Job Insecurity, Intrinsic Motivation, and Performance and Behavioral Outcomes. International Journal of Environmental Research and Public Health, 16(10), 1812.
63
Sigala, M.; Chalkiti, K. (2015). Knowledge Management, Social Media and Employee Creativity. International Journal of Hospitality Management, 45, 44-58.
64
Skemp-Arlt, K M. & Toupence, R. (2007). The Administrators Role in Employee Motivation. Coach and Athletic Director, 76(7), 28.
65
Sternberg, J. (2012). The Assessment of Creativity: An Investment-Based Approach. Creativity Research Journal, 24(1), 3-12.
66
Sternberg, J.; O’Hara, A. & Lubart, I. (1997). Creativity as Investment. California Management Review, 40(1), 8-21, https://doi.org/10.2307/41165919
67
Zhou, J. & Shalley, E. (2011). Deepening our Understanding of Creativity in the Workplace: A Review of Different Approaches to Creativity Research. APA Handbook of Industrial and Organizational Psychology, 1: Building and Developing the Organization, 275-302, https://doi.org/10.1037/12169-009
68
Zhu, Y. Q.; Gardner, D. G. & Chen, H. G. (2016). Relationships between Work Team Climate, Individual Motivation, and Creativity. Journal of Management, 44(5), 2094-2115.
69
ORIGINAL_ARTICLE
بازنمایی هویت در مستندهای تلویزیونی: رویکردی مبتنی بر تحلیل گفتمان در دو مستند اشرف و هویدا
پژوهش حاضر درصدد تحلیل گفتمان بازنمایی هویت در مستندهای پخش شده سیما («اشرف» و «هویدا») است. جهت تحلیل مسئله از رویکرد نظری برساختگرایی، بازنمایی و تحلیل گفتمان و روش پژوهش تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف استفاده شده است. نتایج حاصل از یافتهها نشان داد که مؤلفههای قدرت، ثروت، شهوت، شجاعت، اشرافیگری، وفاداری به شاه، عقده، عاری از عشق بودن و اختلاف با زنان دربار، سازنده هویت اشرف هستند و سه مؤلفه ثروت، قدرت و شهوت مثلث شخصیت اشرف را تشکیل میدهند. همچنین مؤلفههای هویت هویدا نیز شامل بهایی بودن، فساد، غیر ملی و امریکایی بودن، تدارکاتچی بودن و دوگانگی شخصیت بوده است. نتایج نشان میدهد که برخی از این دالها، در تقابل و برخی دیگر سازگار با کلان گفتمان ضدپهلوی هستند. در نهایت این دو مستند در برخی مؤلفهها از انسجام موضعی برخوردار نیستند و روایتهای متناقضی ارائه میدهند که به انسجام کلی متن آسیب میزند. مقایسه این دو مستند حاکی از برخی تناقضها در بازنمایی هویت کارگزاران گفتمانی مشترک است.
https://cr.iribresearch.ir/article_37990_76c3d690153732e5908ff49307a1a064.pdf
2019-11-22
51
79
10.22082/cr.2020.110155.1864
تحلیل گفتمان
رسانه ملی
انقلاب اسلامی
هویدا
اشرف
محمد
یزدانی نسب
m.yazdani.n@gmail.com
1
دکترای جامعهشناسی، استادیار و عضو هیئتعلمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
LEAD_AUTHOR
آبراهامیان، یرواند. (1377). ایران بین دو انقلاب (ترجمه احمد گلمحمدی و محمدابراهیم فتاحی ولیلای). تهران: نی.
1
اسلامیه، مصطفی. (1392). خاطرات تاجالملوک. تهران: نیلوفر.
2
پرییر، رونالد. (1384). صنعت نفت ایران درپترآوریوهمکاران، تاریخ ایران دوره پهلوی:از رضاشاه تا انقلاب اسلامی. دفتر دوم از جلد هفتم از مجموعه تاریخ ایران کمبریج (ترجمه مرتضی ثاقبفر). تهران: جامی.
3
دالگرن، پیتر. (1380). تلویزیون و گستره عمومی (ترجمه مهدی شفقتی). تهران: سروش.
4
دانیالی، عارف. (1395). سکولاریسم، گفتمان هژمونیک برنامه پرگار. تهران: اداره کل پژوهشهای راهبردی رسانه.
5
سایکل، امین. (1384). سیاست خارجی ایران، درپترآوریو همکاران،تاریخ ایران دوره پهلوی:از رضاشاه تا انقلاب اسلامی. دفتر دوم از جلد هفتم از مجموعه تاریخ ایران کمبریج (ترجمه مرتضی ثاقبفر). تهران: جامی
6
سپهری، محمدباقر. (1397). بازنمایی ایران در اخبار شبکههای تلویزیونی امریکا: تحلیل گفتمان انتقادی اخبار سیانان و انبیسی در ارتباط با توافق هستهای ایران و کشورهای 5+1. پژوهشهای ارتباطی، 25 (3).
7
سلطانی، سیدعلیاصغر. (1387). قدرت، گفتمان و زبان: سازوکارهای جریان قدرت در جمهوری اسلامی. تهران: نی.
8
عظیمی، فخرالدین. (1372). بحران دموکراسی در ایران (1320-1332) (ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی و بیژن نوذری). تهران: البرز.
9
فرقانی، محمدمهدی. (1382). راه دراز گذار: تحول گفتمان توسعه سیاسی در ایران. تهران: فرهنگ و اندیشه.
10
فرقانی، محمدمهدی و سیدجمالالدین، اکبرزاده جهرمی. (1390). ارائه مدلی برای تحلیل گفتمان انتقادی فیلم. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 12 (16).
11
فرقانی، محمدمهدی؛ بصیریان جهرمی، حسین و مهدوی، سارا. (1394). بررسی شیوههای طبقهبندی اعضا در تلویزیون بیبیسی فارسی: رویکردی تحلیل گفتمانی به برنامههای متمرکز بر موضوعهای دینی «پرگار». مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 16 (29)، 99-73.
12
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان (ترجمه فاطمه شایسته پیران، شعبانعلی بهرامپور، رضا ذوقدرا مقدم، رامین کریمیان، پیروز ایزدی، محمود نیستانی و محمدجواد غلامرضا کاشی). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
13
فوران، جان. (1377). مقاومت شکننده: تاریخ تحولات اجتماعی ایران(ترجمه احمد تدین). تهران: خدمات فرهنگی رسا.
14
کاتوزیان، محمدعلی همایون. (1380). تضاد دولت و ملت (ترجمه علیرضا طیب). تهران: نی.
15
کاتوزیان، محمدعلی همایون. (1391). اقتصاد سیاسی ایران:از مشروطیت تا پایان سلسله پهلوی (ترجمه محمدرضا نفیسی و کامبیز عزیزی). تهران: مرکز.
16
کینزر، استیفن. (1396). همه مردان شاه (ترجمه شهریار خواجیان). تهران: اختران.
17
گودرزی، محسن و سیدمحمد، مهدیزاده. (1392). بازنمایی ایدئولوژی انقلاب اسلامی در روزنامه واشنگتنپست: مطالعه سالهای 1980 و 2010 میلادی. رسانههای دیداری و شنیداری، 9 (20).
18
مهدیزاده، سیدمحمد. (1387). رسانه و بازنمایی. تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانهها.
19
مهدیزاده، سیدمحمد. (1394). سکولاریزم و خشونت نمادین در گفتمان تلویزیونی: تحلیل گفتمانی برنامه «پرگار» تلویزیونی بیبیسی فارسی. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 16(31).
20
مهدیزاده، سیدمحمد. (1380). تصویرسازی منفی رسانههای غرب از جهان اسلام و ملل شرق. رسانه، 12 (3).
21
میلنر، اندرو. (1385). درآمدی بر نظریه فرهنگی معاصر (ترجمه جمال محمدی). تهران: ققنوس.
22
ویلیامز، کوین. (1386). درک تئوری رسانهها (ترجمه رحیم قاسمیان). تهران: ساقی.
23
همبلی، گاوین. (1384). یکهسالاری محمدرضا شاه (1320-1357)، درپترآوریو همکاران، تاریخ ایران دوره پهلوی: از رضاشاه تا انقلاب اسلامی. دفتر دوم از جلد هفتم از مجموعه تاریخ ایران کمبریج (ترجمه مرتضی ثاقبفر). تهران: جامی، 110-47.
24
یاوری، بهنام. (1393). بازنمایی انقلاب اسلامی در مستندهای تلویزیونهای ماهوارهای فارسیزبان: مطالعه موردی مستندهای شبکههای من و تو و بی بی سی فارسی. پایاننامه کارشناسی ارشد ارتباطات، دانشکده صداوسیمای تهران.
25
یزدانینسب، محمد. (1397). آسیبشناسی بازنمایی انقلاب اسلامی در برنامههای صداوسیما. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
26
یورگنسن، ماریان و فیلیپس، لوئیز. (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان (ترجمه هادی جلیلی). تهران: نی.
27
Bachofer, R. (2014). Identity is The Message: How The Media Construct European and National Identity, Phd Thesis At Center International De Formation Europeenne.
28
Cronin, S. (2009). Re-Interpreting Modern Iran: Tribe and. Iranian Studies, 42.
29
Keddie, R. N. (1978). Class Structure and Political Power in Iran Since 1796. Iranian Studies, 305-330.
30
Saleem, N. (2007). U.S. Media Framing of Foreign Countries Image: An Analytical Perspective. Canadian Journal of Media Studies, 130-162.
31
Salehi, E. H. & Hashem Pesaran, M. (2009). The Iranian Economy in the Twentieth Century: A Global. Iranian Studies, 42(2).
32
Zonis, M. (1971). The Political Elite of Iran. Princetion: Princeton University Press.
33
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی سواد خبری در میان دانشآموزان دبیرستانی شهر تهران
یکی از موضوعات مهم در زمینه سواد رسانهای، تهیه شاخصهای معتبر برای سنجش میزان سواد مخاطبان است. هدف از پژوهش حاضر نیز بررسی و آزمون شاخصهای سواد رسانهای خبری (نیازشناختی، منبع شخصی مخاطب و ساختارهای دانشی) مبتنی بر الگوی شناختی جیمز پاتر بوده است. به همین منظور، ابتدا به سنجش سواد رسانهای خبری دانشآموزان و رابطه میان متغیرهای مورد بررسی پرداخته شده است. جامعه آماری از دانشآموزان پایه یازدهم شهر تهران (سال تحصیلی 98-97) تشکیل شده است که تعداد 466 نفر از آنان به روش خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدهاند. پرسشنامه پژوهش از مطالعه مکسل، اشلی و کرافت، اقتباس و پس از انجام پیشآزمون و تعدیل و بومیسازی، اجرا شده است. تحلیل خوشهای نشان داد که الگوی پاتر برای ارزیابی سواد رسانهای خبری دانشآموزان شهر تهران، از اعتبار لازم برخوردار است. همچنین سواد رسانهای خبری اغلب پاسخگویان در حد متوسط قرار دارد. تحلیل مؤلفههای سواد رسانهای خبری نیز نشان داد که «نیازشناختی» بیشترین نقش را در تعیین سطح سواد رسانهای خبری مخاطبان ایفا میکند. از میان مؤلفههای فرعی مورد بررسی (شک نسبت به رسانهها، انگیزه درونی مصرف خبر، اطلاع از جهان واقعیت)، دو مؤلفه اخیر، با سواد رسانهای خبری رابطه دارند. همچنین میان انگیزه درونی مصرف خبر و نیازشناختی رابطه برقرار است، اما میان جنسیت و سواد رسانهای خبری رابطهای دیده نمیشود.
https://cr.iribresearch.ir/article_37378_5e251a8137c936d99d7916d64f7181b0.pdf
2019-11-22
81
112
10.22082/cr.2019.111938.1895
سواد رسانه ای خبری
نیازشناختی
منبع شخصی
ساختارهای دانشی
دانشآموزان
ناصر
اسدی
naserasady@yahoo.com
1
دکترای علوم ارتباطات، مدرس دانشگاه و پژوهشگر رسانه
LEAD_AUTHOR
سیما
میربخش
sima@yahoo.com
2
دانشجوی دکترای علوم ارتباطات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
ایسنا. (1398). ۶۹ درصد ایرانیها گوشی هوشمند دارند. یکشنبه، ۰۵ خرداد.
1
پاتر، جیمز. (1398). نظریه سواد رسانهای؛ رهیافتی شناختی (ترجمه ناصر اسدی، محمد سلطانیفر و شهناز هاشمی). تهران: شرق.
2
تقیزاده، عباس و افخمی، حسینعلی. (1392). بررسی مقایسهای سواد رسانهای دانشآموزان، مطالعه موردی: دانشآموزان دختر و پسر سال چهارم دبیرستانهای شهر کرمان. علوم اجتماعی، 20 (62).
3
تقیزاده، عباس. (1396). اثربخشی آموزش سواد رسانهای بر دانشآموزان در شهر کرمان. پژوهشهای ارتباطی، 4 (92).
4
سبیلان اردستانی، حسن. (1378). جعل و تحریف خبر در رادیوهای بیگانه. تهران: پژوهش معاونت سیاسی سازمان صداوسیما.
5
سلیمان، سفر؛ خسروی، فریبرز و حداد، زهرا. (1392). ارزیابی سواد رسانهای دانشجویان و دانشآموزان شهر تهران. رسانه، 16 (2).
6
شریفی، سیدمهدی و شریفی، امید. (1395). سواد خبری: گامی مؤثر برای توانمندسازی مخاطبان خبر. پنجمین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار ـ مؤسسه آموزشعالی مهر اروند، تهران.
7
عبدلی، جواد؛ علیزاده، رقیه و حداد، زهرا. (1397). تأثیر آموزش سواد رسانهای بر مهارتهای تفکر انتقادی دانشآموزان. مطالعات رسانهای، 13 (1).
8
قربانی، محمدرضا؛ نیوشا، بهشته و شاطریان، فاطمه. (1395). ساخت و هنجاریابی آزمون سواد رسانهای جوانان شهر تهران. پژوهشهای ارتباطی، 88 (4).
9
مهدیزاده، سیدمحمد. (1380). ایدئولوژی و اخبار. پژوهشهای ارتباطی، 27 (3).
10
نیازی، لیلا؛ زارعی زوارکی، اسماعیل و علیآبادی، خدیجه. (1395). تأثیر آموزش سواد رسانهای مبتنی بر فناوری بر میزان آگاهی دانشآموزان. مطالعات رسانههای نوین، 7 (1).
11
وزارت آموزشوپرورش، سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی. (1395). تفکر و سواد رسانهای ـ دوره دوم متوسطه. تهران: شرکت چاپ و نشر کتابهای درسی ایران.
12
Baran, S. J. (2013). Introduction to Mass Communication; Media Literacy and Culture. McGraw Hill.
13
Caspersen, CJ.; Powell, KE. & Christenson, GM. (1985). Physical Activity, Exercise, and Physical Fitness: Definitions and Distinctions for Health Related Research. Journal of Public Health Rep, 100 (2), 126-131.
14
Coelho, G. L. H.; Hanel, P. H. P. & Wolf, L. J. (2018). The Very Efficient Assessment of Need for Cognition: Developing a Six-Item Version. Journal of Assessment, 1–16.
15
Craft, S.; Ashley, S. & Maksl, A. (2016). Elements of News Literacy: A Focus Group Study of How Teenagers Define News and Why They Consume It. Journal of Electronic News, 10(3), 143-160.
16
David, C. C. (2009). Learning Political Information from the News: A Closer Look at the Role of Motivation. Journal of Communication, 59 (2), 243-261.
17
Hobbs, R. & Frost, R. (2003). Measuring the Acquisition of Media-literacy Skills. Journal of Reading Research Quarterly, 38 (3), 330-355.
18
Hoechsmann, M. & Poyntz, S. R. (2012). Media Literacies: A Critical Introduction. Wiley Blackwell.
19
https://www.statista.com/chart/16751/news-consumption-sharing/
20
Huang, E. (2009). The Causes of Youths' Low News Consumption and Strategies for Making Youths Happy News Consumers. Journal of Research into New Media Technologies, 15 (1), 105-122.
21
Kellner, D. & Share, J. (2005). Toward Critical Media Literacy: Core Concepts, Debates, Organizations, and Policy. Journal of Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education, 26 (3), 369-386.
22
Leonard, K. & Rouseeuw, P. J. (2005). Finding group in Data: An Introduction to Cluster analysis. Hoboken, NJ: Wiley-Interscience.
23
Maksl, A.; Ashley, S. & Craft, S. (2015). Measuring News Media Literacy. The National Association for Media Literacy Education’s Journal of Media Literacy Education, 6 (3), 29 – 45.
24
McCormick, R. (2012). Why News Matters. Retrieved June 6, 2012, from http://www.mccormickfoundation.org/page.aspx?pid=968
25
Mooi, E. & Sarstedt, M. (2019). A Concise Guide to Market Research_ The Process, Data, and Methods Using IBM SPSS Statistics. Springer.
26
Newman, N.; Fletcher, R.; Kalogeropoulos, A. & Nielsen, R. K. (2019). Digital News Report 2019. Reuters Institute for the Study of Journalism.
27
Nowicki, S. (2016). Choice or Chance; Understanding Your Locus of Control and Why it Matters. Prometheus Books.
28
Potter, W. J. (2016). Media Literacy. SAGE Publications, Inc.
29
Ryan, R. M. & Deci, E. L. (2017). Self-Determination Theory; Basic Psychological Needs in Motivation, Development, and Wellness. The Guilford Press.
30
Thoman, E. & Tessa, J. (2004). Media Literacy; a National Priority for a Changing World. Journal of American Behavioral Scientist, 48 (1), 18-29.
31
Tsfati, Y. & Cappella, J. N. (2005). Why Do People Watch News They Do Not Trust? The Need for Cognition as a Moderator in the Association between News Media Skepticism and Exposure. Journal of Media Psychology, 7 (3), 251-271.
32
Tsfati, Y. (2003). Does Audience Skepticism of the Media Matter in Agenda Setting? Journal of Broadcasting & Electronic Media, 47 (2), 157-176.
33
UNESCO. (2013). Media and Information Literacy-Policy and Strategy Guidelines.
34
Wallston, K. A.; Wallston, B. S. & DeVellis, R. (1978). Development of the Multidimensional Health Locus of Control Scales. Journal of Health Education and Behavior, 6 (2), 160-170.
35
ORIGINAL_ARTICLE
سنجش میزان سواد سلامت شهروندان تهرانی و عوامل مؤثر بر آن
سواد سلامت بهعنوان یک مسئله جهانی در قرن 21 از اهمیت روزافزون برخوردار است. هدف از این مقاله، سنجش سطح سواد سلامت شهروندان تهرانی و عوامل مؤثر بر آن با تأکید بر رابطه آن باسواد رسانهای بوده است. ازاینرو، به دلیل گستردگی و توزیع جامعه آماری مورد مطالعه در سطح شهر تهران، از روش پژوهش پیمایشی استفاده شده است. واحد تحلیل جامعه آماری این پژوهش «فرد»، قلمرو مکانی آن، شهروندان ساکن مناطق 22گانه تهران و قلمرو زمانی، سال 1397 بوده است. نمونهگیری بر مبنای «خوشهبندی10گانه مناطق و محلات شهر تهران» صورت گرفته و حجم نمونه 1200 نفر بوده است. نتایج نشان میدهد که عوامل/ متغیرهای چهارگانه فردی، جمعیتشناختی، اجتماعی و اطلاعاتی، در کنار متغیر سواد رسانهای، در تعیین سطح سواد سلامت شهروندان نقش دارند. همچنین افزایش دسترسی رسانهای و توان ارزیابی انتقادی که از عوامل مهم سواد رسانهای هستند، بر توان ارتباطی شهروندان، افزایش ظرفیت آنان برای حفظ و پردازش اطلاعات سلامت و در نهایت، تقویت مهارتهایشان در بهکارگیری فناوریهای نوین اثرگذارند.
https://cr.iribresearch.ir/article_37379_8635800b788f84b70eaa5fe2b14abfdf.pdf
2019-11-22
113
147
10.22082/cr.2019.112855.1908
سواد سلامت
شهروندان تهرانی
سواد رسانهای
عوامل اجتماعی
عوامل فردی
منصور
ساعی
msaei58@gmail.com
1
دکترای علوم ارتباطات، استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
LEAD_AUTHOR
محمد
حسینی مقدم
moghaddam.ihss@gmail.com
2
دکترای فرهنگ و ارتباطات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
AUTHOR
حسین
بصیریان جهرمی
hossein.basirian@gmail.com
3
دکترای علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
بیکر، ترز. ال. (1377). نحوه انجام تحقیقات اجتماعی (ترجمه هوشنگ نایبی). تهران: سروش.
1
چهری، محمداسماعیل؛ نجفیمهری، سهیل؛ عبادی، عباس و سرهنگی، فروغ. (1394). بررسی میزان سطح سواد سلامت والدین کودکان پیشدبستانی. مجله پرستاری کودکان، 4.
2
خسروی، عبدالرسول؛ احمدزاده، خدیجه؛ ارسطوپور، شعله و طهماسبی رحیم. (1394). سطح سواد سلامت بیماران دیابتی مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر شیراز و عوامل مؤثر بر آن. مدیریت اطلاعات سلامت، 19 (2).
3
رئیسی، مهرنوش؛ مصطفوی، فیروزه؛ حسنزاده، اکبر و شریفیراد، غلامرضا. (1390). رابطه سواد سلامت با وضعیت سلامت عمومی و رفتارهای بهداشتی در سالمندان شهر اصفهان. تحقیقات نظام سلامت، 7 (4).
4
سالمی، آزاده. (1395). تلویزیون و ارتباطات سلامت: آیندهپژوهی ارتباطات سلامت در صداوسیما. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
5
طهرانی بنیهاشمی، سیدآرش و همکاران. (1386). سواد سلامت در 5 استان کشور و عوامل مؤثر بر آن. گامهای توسعه در آموزش پزشکی، 4 (1).
6
عباسی زهرا. (1392). رابطه سطح سواد رسانهای و سواد سلامت دانشجویان در استفاده از اینترنت (از دیدگاه دانشجویان دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران). پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
7
علیپور مهدیس. (1391). نقش برنامههای بهداشتی و پزشکی تلویزیون در سلامت جسمانی و روانی پیامگیران. پردیس آموزشهای نیمهحضوری. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
8
منتظری، علی؛ طاووسی، محمود؛ رخشانی، فاطمه؛ آذین، سیدعلی؛ جهانگیری، کتایون؛ عبادی، مهدی. (1393). طراحی و روانسنجی ابزار سنجش سواد سلامت جمعیت شهری ایران (18 تا 65سال). دوماهنامه پزشکی پایش، 13 (5).
9
نکوئی مقدم، محمود و همکاران. (1392). سواد سلامت و بهرهگیری از خدمات سلامت در جامعه شهری کرمان. دوماهنامه طلوع بهداشت، 11 (4).
10
Baker, D.W. et al. (2002). Functional Health Literacy and the Risk of Hospital Admission among Medicare Managed Care Enrollees. American Journal of Public Health; 92, 1278-83.
11
Bohlman, LN.; Panzer, AM. & Kindig, DA. (2004). Health Literacy: A Prescription to end Confusion. Washington (DC): National Academies Press.
12
Donelle, L. & Hoffman-Goetz, L. (2008). Health Literacy and Online Healt; Discussions of North American Black Women. Women & Health, 47(4).
13
Ferguson, B. (2008). Health Literacy and Health Disparities the Role They Play In Maternal and Child Health. Nursing for Women’s Health, 12 (4), 288-98.
14
Hobbs, R. (1997). Literacy for the Information Age. In: Handbook of Research on Teaching Literacy Through The Communicative and Visual Arts. New York, NY: Simon and Schuster Mac-Millan, 7–14.
15
Howard, DH.; Sentell, T. & Gazmararian, JA. (2006). Impact of Health Literacy on Socioeconomic and Racial. Journal of General Internal Medicine, 21(8), 857-61.
16
Jordan, J. E.; Buchbinder, R. & Osborne, R. H. (2010). Conceptualising Health Literacy from the Patient Perspective. Patient Education and Counseling Journal, 79 (1), 36-42.
17
Kutner, M.; Greenberg, E.; Jin, Y. & Paulsen, C. (2006). The Health Literacy of America’s Adults: Results from the 2003 National Assessment of Adult Literacy (NCES 2006–483).U.S.Department of Education. Washington, DC: National Center for Education Statistics.
18
Levin-Zamir, D.; Lemish, D. & Gofin, R. (2011). Media Health Literacy (MHL): Development and Measurement of the Concept among Adolescents Health Education Rerearch, 26(2), 323–335.
19
McCormack, L. (2009). Health Insurance Literacy of Older Adults. The Journal of Consumer Affairs, 43 (2), 223-248.
20
Nutbeam, D. & Kickbusch, I. (2000). Advancing Health Literacy: A Global Challenge for the 21st Century. Health Promot.
21
Paasche-Orlow, MK. & Wolf, MS. (2007). The Causal Pathways Linking Health Literacy to Health Outcomes. American Journal of Health Behavior, (1S), 19-26.
22
Scott, TL.; Gazmararian, JA. & Williams, MV. (2002). Health Literacy and Preventive Health Care Use Among Medicare Enrollees in A Managed Care Organization. Medical Care, 40 (5), 395-404.
23
Shien, C.; Mays, R. & McDaniel, A. (2009). Health Literacy and Its Association with the use of Information Sources and With Barriers to Information Seeking in Clinic-Based Pregnant Women. Health Care for Women International, 30, 971–988.
24
Sihota, S. & Lennard, L. (2004). Health literacy: Being able to Make the Most of Health. London: National Consumer Council.
25
WHCA: World Health Communication Associates. (2010). Health Literacy Action guide part 2 Evidence and Case, Available at: http://www.whcaonline.org/uploads/publications/WHCAhealthLiteracy-28.3.2010.pdf
26
Whitten, P.; Buis, L.; Love, B. & Mackert, M. (2008). Health Education Online for Individuals with Low Health Literacy: Evaluation of the Diabetes and You Website. Journal of Technology in Human Services, 26(1).
27
WHO. (2008). Closing the Gap In A Generation: Health Equity Through Action on The Social Determinants of Health: Commission on Social Determinants of Health Final Report. Geneva: World Health Organization.
28
WHO. (2014). Retrived from: http://www.who.int/kobe_centre/measuring/WUP_2014/en/
29
Williams, MV.; Baker, DW.; Parker, RM. & Nurss, JR. (1998). Relationship of Functional Health Literacy to Patients’ Knowledge of Their Chronic Disease. A Study of Patients with Hypertension and Diabetes. Archives of Internal Medicine, 158.
30
World Health Communication Associates. (2010). Health Literacy Action Guide Part 2 Evidence and Case, Available At: http://www.whcaonline.org/uploads/publications/WHCAhealthLiteracy-28.3.2010.pdf
31
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی رابطه مصرف رسانهای با جامعهپذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
هدف از پژوهش حاضر، مطالعه رابطه بین مصرف رسانهای و سواد رسانهای با جامعهپذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بوده است. برای این منظور، از روش پیمایشی استفاده شده است و ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامههای سواد رسانهای، مصرف رسانهای و جامعهپذیری سیاسی دانشجویان بوده است. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز؛ شامل 27000 دانشجو تشکیل میدهند که در سال تحصیلی 97-96 در رشتهها و مقاطع تحصیلی مختلف این دانشگاه مشغول به تحصیل بودهاند. نمونه آماری، شامل 400 دانشجوی این دانشگاه متناسب با جنسیت، مقطع و رشته تحصیلی بوده و پرسشنامه پژوهش روی این نمونه آماری اجرا شده است. بر اساس نتایج پژوهش، بین میزان مصرف رسانهای، سواد رسانهای و ابعاد سهگانه آن؛ یعنی میزان آگاهی یا رژیم رسانهای، میزان تحلیل پیامهای رسانهای و میزان برخورداری از دیدگاه انتقادی، با میزان جامعهپذیری سیاسی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز رابطه معنادار وجود دارد. دانشجویان مرد از مصرف رسانهای، سواد رسانهای و همچنین جامعهپذیری سیاسی بالاتری نسبت به دانشجویان زن برخوردار بودهاند.
https://cr.iribresearch.ir/article_37396_ce3c431238f9fb29eaffec9ed93ea20f.pdf
2019-11-22
149
183
10.22082/cr.2019.104587.1796
جامعهپذیری سیاسی
مصرف رسانهای
سواد رسانهای
رژیم رسانهای
داود
ابراهیمپور
ebrahimpoord@iaut.ac.ir
1
دکترای جامعهشناسی، گروه علوم اجتماعی و ارتباطات، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
اخترشهر، علی. (1386). مؤلفههای جامعهپذیری سیاسی در حکومت دینی. تهران: پژوهشکده فرهنگ و اندیشه اسلامی.
1
اسکندری، علی. (1392). مطالعه تطبیقی عوامل مؤثر بر جامعهپذیری سیاسی (مطالعه موردی: دانشجویان رشتههای انسانی دانشگاه آزاد اسلامیو دولتی شیراز). پایاننامه کارشناسی ارشد جامعهشناسی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه شیراز.
2
باکینگهام، دیوید. (1389). آموزش رسانهای: یادگیری، سواد رسانهای و فرهنگ معاصر (ترجمه حسین سرفراز). تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
3
ببران، صدیقه. (1382). سواد رسانهای در برخورد با خشونت رسانهای. روزنامه ایران، 2609.
4
براون، جیمز. (1385). رویکردهای سواد رسانهای (ترجمه پیروز ایزدی). رسانه، 17 (4).
5
بیرو، آلن. (1366). فرهنگ علوم اجتماعی (ترجمه باقر ساروخانی). تهران: کیهان.
6
بیگدلی، زاهد و نصیری، ماریا. (1392). تحلیل وضعیت سواد رسانهای دانشجویان کارشناسی ارشد مجموعه رشتههای علوم انسانی شهر اهواز بر اساس رویکرد نظری تامن. روانشناسی اجتماعی، 8 (29).
7
پاتر، جیمز. (1385). تعریف سواد رسانهای (ترجمه لیدا کاوسی). رسانه، 68.
8
توسلی، غلامعباس. (1369). نظریههای جامعه شناسی. تهران: سمت.
9
دکاندار، محمد؛ علمی، محمود و صباغ، صمد. (1391). بررسی رابطه بین مصرف رسانهای و الگوگزینی فرهنگی- اجتماعی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان بوکان. پایاننامه کارشناسی ارشد جامعهشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.
10
راش، مایکل. (1377). جامعه و سیاست: مقدمهای بر جامعهشناسی سیاسی (ترجمه منوچهر صبوری). تهران: سمت.
11
رضایی بایندر، محمدرضا و احمدی، ثریا. (1392). تلویزیون در کانون خانواده: نگاهی به اثرگذاری مثبت و منفی تلویزیون بر کارکردهای خانواده. رسانه و خانواده، 2.
12
سلطانیفر، محمد. (1387) تحلیل سواد رسانهای دانشآموزان سال سوم دبیرستان شهر تهران 1386-1385 در مقایسه با مربیان و والدین آنها. نوآوری آموزشی، 7 (27).
13
شکرخواه، یونس. (1388). مفاهیم: سواد رسانهای چیست؟. روزنامه همشهری آنلاین، 24 خرداد.
14
صالحی امیری، سیدرضا و رجبی، سیدمسعود. (1387). ضرورت سواد رسانهای. پژوهشنامه پژوهشکده پژوهشهای استراتژیک، گروه پژوهشهای اجتماعی و فرهنگی، تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام.
15
عباسی قادی، مجتبی و سیدآخوندی، زینب. (1391). سواد رسانهای مخاطبان رسانههای نوشتاری در شهر تهران. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 13 (20).
16
فتحی آشتیانی. (1388). مقدمهای بر روانشناسی سیاسی. تهران:بعثت.
17
قاسمی، طهمورث. (1385). سواد رسانهای رویکردی جدید به نظارت. مطالعات و پژوهشهای وسایل ارتباط جمعی، 17(4).
18
قوام، عبدالعلی. (1369). درآمدی بر جامعهپذیری سیاسی. نامه علوم اجتماعی دانشگاه تهران، 2.
19
کوثری، مسعود. (1383). سواد رسانهای و زندگی در عرصه عمومی نوین. نامه پژوهش، 9.
20
مقدسی، اکبر. (1391). بررسی تطبیقی نقش رسانه ملی در جامعهپذیری سیاسی جامعه شهری و روستایی ایران در دهه 1380 (مورد مطالعه مردم بالای 15 سال شهر ساری و روستای پوروا). پایاننامه کارشناسی ارشد جامعهشناسی، دانشکده علوم اجتماعی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
21
مطهری، مرتضی. (1374). تعلیم و تربیت در اسلام. چاپ 26. تهران: صدرا.
22
موسوی انزهابی، سیدهمهدیه، رحمانزاده، سیدعلی و کاووسی، اسماعیل. (1391). بررسی تأثیر میزان سواد رسانهای دبیران آموزشوپرورش بر توسعه مدل تفکر انعکاسی. پایاننامه کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی.
23
نامی، داود. (1382). جامعهپذیری سیاسی چیست؟. روزنامه اعتماد، 14 خرداد.
24
نصیری، بهاره. (1386). میزان بررسی نظرات متخصصان علمارتباطات پیرامون سواد رسانهای در جامعه. پایاننامه کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال.
25
Angell, H. M. (2005). What Music Videos Teach At-Risk Adolescent Girls: Making a Case for Media Literacy Curriculum. A Doctoral Dissertation of Philosophy. University Of Florida.
26
Hobba, R. & Frost, R. (2003). Measured Multi-Modal Comprehension & Analysis of Treatment & Control Groups of Grade 11 Concord High School. Education Media International.
27
Korach, B. & Rosenstied, T. (2002). The elements of Journalism: What
28
News People Should know & the Public Shoud Expect, Newyork.
29
Piette, J. & Giroux, L. (2001). The Theoretical Foundations of Media Education Programs. In R. Kubey (Ed.), Media Literacy in The Information Age: Current Perspectives (89-134). New Brunswick, NJ: Transaction.
30
Thoman, E. (1995). 3 Stages of Media Literacy, Founder and President, Center for Media Literacy, Los Angeles, CA, U.S.A.
31
Wehmeyer, J. (2000). Critical Media Studies and the North American. Media Literacy Movement. Cinema Journal, 39(4), 94-101.
32
ORIGINAL_ARTICLE
رفتار انتخاباتی اقوام در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری ایران (مورد مطالعه: اقوام بلوچ و ترکمن)
رفتار انتخاباتی کنشی است که یک فرد از آغاز تا پایان انتخابات از خود بروز میدهد. رفتار انتخاباتی در همه نظامهای اجتماعی ـ سیاسی، تحت تأثیر مسائل اجتماعی ـ فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، روانشناختی، محیطی و جغرافیایی است. بر این اساس هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین رفتار انتخاباتی اقوام بلوچ و ترکمن در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری ایران است. روش پژوهش از نوع پیمایشی، به لحاظ هدف کاربردی و ابزار آن پرسشنامه محققساخته است که روایی و پایایی مورد تأیید قرار گرفته است. جامعه آماری افراد بالای 18 سال که با استفاده فرمول کوکران، 800 نفر بهعنوان حجم نمونه انتخاب گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که بین سرمایه اجتماعی (اعتماد و پیوند اجتماعی)، سرمایه فرهنگی (عینی و ذهنی) و برنامههای صداوسیما با رفتار انتخاباتی رابطه معناداری وجود دارد. مطابق نتایج تحلیل مسیر؛ شاخص سرمایه اجتماعی در مقایسه با سایر متغیرها سهم بیشتری را در تبیین رفتار انتخاباتی دارد.
https://cr.iribresearch.ir/article_38089_ddc073a67cb9f0c5e5e4edf74c38520e.pdf
2019-11-22
185
205
10.22082/cr.2020.112684.1901
رفتار انتخاباتی اقوام
سرمایه فرهنگی
سرمایه اجتماعی
برنامههای صداوسیما
رضا
الهویردیزاده
r.allahverdizadeh@gmail.com
1
دکترای جغرافیایسیاسی، استادیار دانشگاه مراغه، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا،
LEAD_AUTHOR
مهیار
نائیجی
naeiji.m2000@gmail.com
2
کارشناسی ارشد `پژوهشگری اجتماعی، مربی دانشگاه پیامنور
AUTHOR
علی
عنایتی شبکلائی
enayati72@gmail.com
3
دانشجوی دکترای علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
AUTHOR
امامجمعهزاده، جواد؛ رهبرقاضی، محمودرضا؛ عیسینژاد، امید و مرندی، زهره. (1391). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و مشارکت سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان. علوم سیاسی، 7 (4).
1
پناهی، محمدحسین و عالیزاده، اسماعیل. (1384). تأثیر وسایل ارتباطجمعی بر مشارکت سیاسی شهروندان تهرانی. علوم اجتماعی، 12، 29-28.
2
دارابی، علی. (1388). رفتار انتخاباتی در ایران. تهران: سروش.
3
دورکیم، امیل. (1369). درباره تقسیمکار اجتماعی (ترجمه باقر پرهام). آمل: کتابسرای بابل.
4
رضایی، حسین؛ خوشبخت، سعید و ابراهیمی، قربانعلی. (1392). بررسی رابطه بین استفاده از وسایل ارتباطجمعی و مشارکت سیاسی انتخاباتی (مطالعه موردی شهروندان همدان). انتخابات، 4.
5
رضایی، عبدالعلی. (1375). مشارکت اجتماعی، وسیله یا هدف یا ابزار توسعه. مجله اطلاعات سیاسی - اقتصادی، 110-109.
6
عیوضی، محمدرحیم. (1388). تأثیر رسانه بر رفتار انتخاباتی. پژوهشهای ارتباطی، 16 (57).
7
غفاری هشچین، زاهد؛ بیگینیا، عبدالرضا و تصمیم قطعی، اکرم. (1389). عوامل مؤثر بر مشارکت سیاسی دانشجویان علوم سیاسی و فنّی دانشگاه تهران. دانش سیاسی، 6 (2).
8
کاویانیراد، مراد و ویسی، هادی. (1387). بررسی تأثیر همسایگی بر انتخابات ایران، مطالعه موردی: دور نخست نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران. ژئوپلیتیک، 4 (13).
9
کلمن، جیمز. (1377). نقش سرمایه اجتماعی در ایجاد سرمایه انسانی (ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان). در مجموعه مقالات سرمایه اجتماعی: اعتماد، دموکراسی و توسعه. گردآورنده کیان تاجبخش، تهران: شیرازه.
10
مویر، ریچارد. (1379). درآمدی نو بر جغرافیای سیاسی (ترجمه دره میرحیدر با همکاری سیدیحیی صفوی). تهران: انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح.
11
ویندال، سون؛ سیگنایزر، بنو و اولسون، جین. (1387). کاربرد نظریههای ارتباطات (ترجمه علیرضا دهقان). تهران: جامعهشناسان.
12
Alesina, A.; Devleeschauwer, A.; Easterly, W.; Kurlat, S. & Wacziarg, R. (2003). Fractionalization. Journal of Economic Growth, 8 (2), 155-194.
13
Atkinson, M. D. & Fowler, A. (2012). Social Capital and Voter Turnout: Evidence from Saint’s Day Fiestas in Mexico. British Journal of Political Science, 44 (01), 41-59. Doi: 10.1017/s0007123412000713
14
Bevelander, P. & Pendakur, R. (2007). Minorities, Social Capital and Voting, ZA Discussion Paper. (No. 2928), Available at: http://ftp.iza.org/dp2928.pdf
15
Bevelander, P. & Pendakur, R. (2009). Social Capital and Voting Participation of Immigrants and Minorities in Canada. Ethnic and Racial Studies, 32 (8), 1406 – 1430, DOI: 10.1080/01419870802298447
16
Galandini, S. & Fieldhouse, E. (2019). Discussants that Mobilise: Ethnicity, Political Discussion Networks and Voter Turnout in Britain. Electroal Studies, 57, 163-173, DOI: 10.1016/j.electstud.2018.12.003
17
Ikeda, K. & Richey, S. E. (2005). Japanese Network Capital: The Impact of Social Networks on Japanese Political Participation. Political Behavior, 27 (3), 239-260, DOI: 10.1007/s11109-005-5512-0
18
Nakhaie, R. (2008). Social Capital and Political Participation of Canadians. Canadian Journal of Political Science / Revue canadienne de science politique. 41 (4), 835-860, DOI: 10.1017/S0008423908081055
19
Pattie, C. & Johnston, R. (2006). Electoral Geography (ms. No. 770), Available at: http://seis.bris.ac.uk/~ggrjj/current-papers/other/other24.pdf
20
Putnam, R. D. (1993). Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. PrincetonUniversity Press.
21
Putnam, R. D. (1995). Tuning In, Tuning out; The Strange Disappearance of Social Capital in America. PS: Political Science and Politics, 28 (4), 664-683, DOI: 10.2307/420517
22
Rie Lee, A. (2010). The Quality of Social Capital and Political Participation in South Korea. Journal of East Asian Studies, 10 (3), 483-505, DOI: 10.1017/S1598240800003702
23
Ruedin, D. (2011). The Role of Social Capital in the Political Participation of Immigrants: Evidence from Agent-Based Modelling. Swiss Forum for Migration Studies Discussion, Available at: https://www.unine.ch/files/live/sites/sfm/files/nouvelles%20publications/dp27%20 (2).pdf
24
Warf, B. (2006). Encyclopedia of Human Geography, SAGE Publications.
25