ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه الگوی برنامهسازی مطلوب در رادیو جاده با بهرهگیری از ظرفیت فناوریهای نوین رسانهای
رادیو بهعنوان اصلیترین رسانه خودرو میتواند با اطلاعرسانی ترافیکی و گردشگری، برنامههای سرگرمکننده و آموزشی، علاوه بر توسعه گردشگری، در فرهنگسازی و کاهش سوانح جادهای ایفای نقش کند. پژوهش حاضر با هدف گونهشناسی رادیو جاده، دستیابی به شیوههای مطلوب تولید برنامه و شناخت ظرفیت رسانههای نوین برای راهاندازی رادیو جاده در ایران انجام شده است. این پژوهش، بر مبنای نظریه استفاده و رضامندی، همچنین قابلیتهای محیطی، با روش مطالعه موردی انجام پذیرفته است. حجم نمونه را که بهصورت هدفمند انتخاب شده، 7 نمونه رادیو جاده در مناطق مختلف جهان (امریکا، روسیه، افریقای جنوبی، امارات متحده عربی و کانادا) در برمیگیرد که بر اساس مقولههای مستخرج از مطالعات اسنادی و مبانی نظری مورد تحلیل قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهد که رادیو جاده، دارای انواع موسیقایی، آموزشی، مجلهای و چندرسانهای است و طراحی مطلوب برنامه رادیویی، قابلیتهای محیطی جاده (جغرافیا، طبیعت، جاذبههای طبیعی، رویدادهای فرهنگی و اجتماعی، اماکن تفریحی) و وضعیت ترافیکی و زیستمحیطی در این زمینه بسیار حایز اهمیت است. فناوریهای نوین رسانهای امکان ارائه خدمات مکانمحور را فراهم ساختهاند و به همین سبب، راهاندازی رادیو جاده در ایران در راههای اصلی کشور با توجه به ظرفیت رادیوهای استانی و با بهرهگیری از ظرفیت برنامههای کاربردی گوشی هوشمند امکانپذیر است.
https://cr.iribresearch.ir/article_44490_220d3f5d0b43313d8c404cae788ea96d.pdf
2020-08-22
9
30
10.22082/cr.2020.115888.2001
رادیو جاده
برنامه رادیویی
خدمات مکانمحور
قابلیت محیطی
گردشگری
محمد
اخگری
akhgari@iribu.ac.ir
1
دکترای عرفان، استادیار دانشکده رادیو و تلویزیون، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
عاطفه
خداداد
atefe.khodadad@mail.com
2
کارشناسی ارشد تهیهکنندگی رادیو، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
AUTHOR
ویدا
همراز
viham44@yahoo.com
3
دکترای تاریخ، استادیار دانشکده رادیو و تلویزیون، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
AUTHOR
اخگری، محمد. (1397). رادیو در عصر دوم. تهران: دانشگاه صداوسیما.
1
ادبی، حسین. (1391). رسانه ملی و توسعه گردشگری. تهران: مرکز پژوهشهای صداوسیما.
2
بازرگان، عباس و مرادی، نعمتالله. (1374). روش مطالعه موردی و کاربرد آن در علوم تربیتی. روانشناسی و علوم تربیتی، 2.
3
باقری طالقانی، ابراهیم. (1393). مفاهیم کاربردی نظریه افرودنس از روانشناسی تا فرایند طراحی. هنرهای زیبا ـ هنرهای تجسمی، 19(3).
4
حاتمی، مژگان. (1395). کاربست علم روانشناسی محیطی در معماری و طراحی شهری با تأکید بر اصول و طراحی معماری مجتمعهای مسکونی. مدیریت شهری، 42.
5
روحانی، راضیه. (1394). قالبهای مناسب برنامهسازی رادیویی برای توسعه صنعت گردشگری. پایاننامه کارشناسی ارشد تهیهکنندگی رادیو، دانشگاه صداوسیمای تهران.
6
سعادت، فرناز و مظفری، افسانه. (1388). استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی در حوزه تبلیغات گردشگری، مطالعه موردی منطقه آزاد کیش از سال 1382 ـ 1387. پژوهشهای ارتباطی، 16(3).
7
کروبی، مهدی. (1390). رسانههای ارتباطجمعی و انتخاب مقصد گردشگری. مطالعات گردشگری، 15.
8
لاروش، والتر فن و بوخ هلتس، اکل. (1387). ژورنالیسم رادیویی (ترجمه محمد اخگری). تهران: دانشگاه صداوسیما.
9
مککین، دنیس. (1385). مخاطبشناسی (ترجمه مهدی منتظرقائم). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
10
نقدبیشی، رضا و همکاران. (1395). الگوی آموزش معماری بر اساس نظریه قابلیتهای محیطی گیبسون. هویت شهر، 26.
11
Buckly, R. & Akhoundgoli, M. (2019).Tourism Affordancce as a Research Lens. Journal of Travel Research, 1-4.
12
Gibson, J. J.(1982). Notes on Affordances. In E. Reed & R. Jones (Eds.), Reasons for Realism: The Selected Essays of James J. Gibson (401–418). Mahwah.
13
Hazzard, A.; Benford, S. & Burnett, G. (2014). You’ll Never Walk Alone: Designing a Location-Based Soundtrack Proceedings of the 2014 Conference on New Interfaces for Musical Expression.
14
Hosokawa, S. (1984). The Walkman Effect. Popular Music, 165-180.
15
Kleinsteuber, H. (2012). Radio ـ Eine Einführung, Springer, Wiesbaden.
16
ORIGINAL_ARTICLE
طراحی الگوی تکنیکهای سرگرمآموزی در برنامه های طنز: مورد مطالعه برنامه خندوانه
اهمیت جذب مخاطبان در رقابت میان رسانهها از طریق توجه به نیازهای آنان در تولید برنامه و از طرف دیگر، استقبال مخاطبان از برنامههای سرگرمکننده به دلیل نیاز به آرامش و نشاط؛ همچنین، ضرورت انتقال پیامهای آموزشی لازم به مخاطبان، باعث شده است که متصدیان رسانه با بهرهگیری از بستری شاد و سرگرمکننده در تولید برنامههای آموزشی، گونه جدیدی از برنامهسازی را با عنوان سرگرمآموزی ایجاد کنند. در این پژوهش، راهبرد سرگرمآموزی بهعنوان یک راهبرد ارتباطی در برنامه طنز تلویزیونی خندوانه مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر، با استفاده از تکنیک مصاحبه عمیق انجام گرفته و مصاحبهشوندگان 12 نفر از استادان، کارشناسان علوم ارتباطات و رسانه، تهیهکنندگان و کارگردانان برنامههای موفق و پربیننده حوزه سرگرمی و آموزش صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران بودهاند که بهصورت هدفمند، مورد مصاحبه قرار گرفتهاند. برای تجزیهوتحلیل دادهها نیز از روش تحلیل تماتیک استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که برنامه تلویزیونی خندوانه، از سرگرمآموزی بهعنوان نوعی راهبرد ارتباطی بهره گرفته است؛ بهطوریکه با فراهم آوردن محیطی شاد و جذاب، سعی کرده است نکات آموزشی مدنظر برنامهسازان را به نحوی ناملموس، به مخاطبان خود ارائه دهد. برخی از عناصر و تکنیکهای سازنده الگوی سرگرمآموزی در این برنامه عبارتاند از: مشارکت، نمایش طنز، دکور و صحنه، جذابیت فردی و عاطفی، گفتگو، تنوع و نظم.
https://cr.iribresearch.ir/article_44491_f2c78e5d8ad48311098b37f893ae98ca.pdf
2020-08-22
31
59
10.22082/cr.2020.119764.1992
الگو
سرگرم آموزی
برنامه طنز تلویزیونی خندوانه
راهبرد ارتباطی
تحلیل تماتیک
ابراهیم
فتحی
e.fathi25@gmail.com
1
دکترای فرهنگ و ارتباطات، استادیار و عضو هیئتعلمی دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
مجتبی
سلیمانزاده
vms5352@gmail.com
2
کارشناسی ارشد رشته تحقیق در ارتباطات، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران
AUTHOR
آخوندی، مریم. (1388). فناوری رسانه؛ قدرت تعمیق یا روشنگری تودهها. رواق هنر و اندیشه، 38، 67-54.
1
آقازمانی، مهدیه. (1388). بررسی نقش تلویزیون با رویکرد به شبکه سه در بالا بردن آگاهی سلامت زنان خانهدار. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی تهران.
2
اسماعیلی، محسن. (1378). طنز مطلوب در رسانهها، ابعاد حقوقی و فقهی. رسانه، (40)، 89-70.
3
انریک، مارتیز ملوان. (1354). تلویزیون در خانواده و جامعه نو (ترجمه جمشید ارجمند). تهران: سروش.
4
پاسدار، محمدرضا. (1389). تهیهکنندگی برای تلویزیون. تهران: انتشارات دانشگاه صداوسیما.
5
پستمن، نیل. (1386). زندگی در عیش، مردن در خوشی (ترجمه صادق طباطبائی). تهران: انتشارات مؤسسه اطلاعات.
6
سوهانی، کمیل. (1393). طراحی مدل بومیگونه تلویزیونی سرگرمآموزی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران. پایاننامه کارشناسی ارشد ارتباطات دانشگاه صداوسیمای تهران.
7
شرفالدین، سیدحسین. (1390). اسلام و سرگرمی رسانهای: رویکردی تبیینی و هنجاری به سرگرمی در سیمای ملی. رساله دکترای فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران.
8
فرقانی، محمدمهدی و بدیعی، بهاره. (1394). فرایند اهلیسازی تکنولوژی رسانهای: تجربه زیسته جوانان ایرانی در پذیرش تلفن همراه هوشمند.
9
مطالعات رسانههای نوین، 1(4)، 178-133.
10
قیطانچی، جاوید. (1375). جایگاه بازیها در تدریس زبانهای خارجی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، 145-125.
11
کازنو، ژان. (1384). جامعهشناسی وسایل ارتباطجمعی (ترجمه منوچهر حسینی و باقر ساروخانی). چاپ هشتم، تهران: انتشارات اطلاعات.
12
مسقطیان، بهمن. (1381). گزارشی از نیازسنجی در مورد برنامههای صدا. پژوهش و سنجش، 12.
13
مهدیزاده، سیدمحمد. (1389). نظریههای رسانه، اندیشههای رایج و دیدگاههای انتقادی. تهران: همشهری.
14
مهدیزاده، شراره. (1384). تلویزیون، مخاطب و نگرش نو. جامعهشناسی ایران، 6(4).
15
نادری، احمد. (1386). رسانههای ارتباطجمعی (رادیو و تلویزیون)، بازخوانی و فراخوانی تأثیر آنها در آموزش [یادداشت وبلاگ]. بازنمایی شده از:
16
http://nashrotasvir.blogfa.com/post-8.aspx
17
هاشمیان آدریانی، سلمان. (1392). مطالعه کاربرد سبک «خبر سرگرمی» در گزارشها و اخبار برگزیده بخش خبری 20:30 شبکه دوم سیما. پایاننامه کارشناسی ارشد ارتباطات دانشگاه صداوسیمای تهران.
18
هرمزیزاده، محمدعلی و معلمی، افسانه. (1393). انگیزههای استفاده از مجموعههای طنز در میان مخاطبان تهرانی: بررسی مخاطبان مجموعه نقطه سرخط و مجموعه قهوه تلخ. رادیوتلویزیون، 10(22)، 34-9.
19
Borgomastro, A. (2016). Social TV: Second Screen and Audience Participation: The case of The Voice of Italy. Master Media Studies: Media, Culture and Society, Erasmus University Rotterdam.
20
Carnel, J. (2012). Aspects of,Talk Show Interaction: the Jonathan Ross Show and the Tonight Show with Jay Leno. Master of Arts in Linguistics and Literature in University of Gent.
21
Makarius, E.E. (2016). Edutainment: Using Technology to Enhance the Management Learner Experience. Management Teaching Review, 2(1), 17-25.
22
Rosin, H. (2006). Life Lessons: How Soap Operas Can Change the World. The New Yorker, 40-45.
23
Slater, M.D. & Rouner, D. (2002). Entertainment-Education and Elaboration Likelihood: Understanding the Processing of Narrative Persuasion. Communication Theory, 12(2), 173-175.
24
Wang, H. & Singhal, A. (2008). Entertainment-Education Through Digital Games. in Ritterfeld, Ute, Cody, Michael.
25
ORIGINAL_ARTICLE
مدل ساختاری سبک نظارتی و اعتیاد به شبکههای اجتماعی با میانجیگری شکاف نسلی (مورد مطالعه: جوانان شهر تهران)
در پژوهش حاضر به آزمون مدل علی سبک نظارتی و اعتیاد به شبکههای اجتماعی با میانجیگری شکاف نسلی پرداخته شده است. این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بوده است. ابزار آن نیز از 5 پرسشنامه استاندارد؛ سبکهای نظارتی اسمال و کرنز (1993)؛ پرسشنامه جو عاطفی خانواده جعفری هرندی و رجایی موسوی (1395)؛ پرسشنامه شکاف نسلی اولسون (1999)؛ پرسشنامه کارکرد خانواده مکماستر (2002) و یک پرسشنامه محققساخته (اعتیاد به شبکههای اجتماعی) تشکیل شده است. جامعه آماری، کلیه دانشآموزان دختر و پسر سال دوم دوره دوم دبیرستانهای منطقه 5 شهر تهران را که حدود 6000 نفر بودهاند، در برگرفته و تعداد نمونه بر اساس قاعده کلاین (2010) بیست نفر برای هر مؤلفه (در مجموع 7 مؤلفه) یعنی 140 نفر نمونه بوده که با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدهاند. نتایج نشان داده است که انواع سبکهای نظارتی ادراک شده والدین با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات فرزندان بر اعتیاد به شبکههای اجتماعی رابطه مستقیم دارد و رابطه جو عاطفی خانواده، کارکرد خانواده و شکاف نسلی، با سبکهای نظارتی و اعتیاد به شبکههای اجتماعی، غیرمستقیم است؛ همچنین جو عاطفی خانواده، با کارکرد خانواده رابطه مستقیم و کارکرد خانواده با شکاف نسلی نیز رابطه دارد.
https://cr.iribresearch.ir/article_44613_d075125e91c5d2fc19e3cc18b601d038.pdf
2020-08-22
61
93
10.22082/cr.2020.118928.1977
سبک نظارتی والدین
نوجوانان
شبکههای اجتماعی
جو عاطفی خانواده
شکاف نسل
ابراهیم
میثاقی
eb.misagh@gmail.com
1
دانشجوی روانشناسی تربیتی، دانشکده پردیس دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
اسماعیل
سعدیپور
ebibangard@yahoo.com
2
دکترای روانشناسی، استاد گروه روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
فریبرز
درتاج
dortajf@gmail.com
3
دکترای روانشناسی تربیتی، استاد گروه روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
عبدالله
معتمدی
a_moatamedy@yahoo.com
4
دکترای روانشناسی تربیتی، دانشیار گروه روانشناسی بالینی و عمومی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
جعفری هرندی؛ رضا و رجایی موسوی، سیدهفاطمه. (1398). رابطه بلوغ عاطفی، حمایت اجتماعی ادراکشده و جو عاطفی خانواده در بین دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر قم. اندیشههای نوین تربیتی، 15(2).
1
حکیمی، سمانه و خسروی، معصومه. (1391). رابطه سبکهای فرزندپروری والدین و اعتیاد به اینترنت با اختلالات یادگیری در دانشآموزان. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان.
2
رحمانی، پریسا. (1390). بررسی رابطه بین شیوههای فرزندپروری و جو عاطفی خانواده با هراس اجتماعی در کودکان پیشدبستانی. اولین همایش کشوری دانشجویی عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت.
3
رضویه؛ اصغر و سامانی، سیامک. (1379). بررسی ساختار عاملی مقیاس استقلال عاطفی استنبرگ و سیلور برگ برای استفاده در ایران. ششمین کنفرانس پژوهش روانپزشکی و روانشناسی در ایران. علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران.
4
سامانی، سیامک. (1381). مدل علی برای همبستگی خانوادگی و استقلال عاطفی و سازگاری. پایاننامه دکتری رشته روانشناسی، دانشگاه شیراز.
5
سلیمی، عظیمه؛ جوکار، بهرام و نیکپور، روشنک. (1388). ارتباطات اینترنتی در زندگی: بررسی نقش ادراک حمایت اجتماعی و احساس تنهایی در استفاده از استفاده از اینترنت. مطالعات روانشناختی، 5 (3).
6
شعبانی، بختیار و پورافشاری، احد. (1384). تأثیر باورهای نظارتی مدیران مدارس ابتدایی بر سبکهای مدیریت تعارض آنان. علوم تربیتی و روانشناسی، 12(4)، 70-51.
7
علیزاده، محمد و ملکخسروی، غفار. (1385). بررسی مقدماتی ویژگیهای روانسنجی و اعتباریابی مقیاس سنجش کارکرد خانواده. خانوادهپژوهی، 2 (5)، 89-69.
8
کفاشی، مجید. (1396). عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر شکاف نسلی جوانان شهر تهران. زن و جامعه، 6 (1).
9
معیدفر، سعید؛ حبیبپور، کرم و گنجی، احمد. (1386). مطالعه پدیده استفاده اعتیادی از اینترنت در بین نوجوانان و جوانان (25-15 سال) شهر تهران. رسانه، 4.
10
یارمحمدیان، احمد؛ فرزانهخو، مرجان و مولوی، حسین. (1394). تأثیر عملکرد کلی خانواده بر وضعیت هویت دانشآموزان. علوم رفتاری، 2(3).
11
Alavi, S.; Janatifard, F.; Eslami, M. & Razavi, M. (2010). Evaluation of Diagnostic Criteria of DSM-IV-TR for Diagnosis of Internet Addiction Disorder. Zahedan Journal of Resarch in Medical Sciences, 13(6), 3-31.
12
Aricak, O. T. & Ozbay, A. (2016). Investigation of the Relationship between Cyberbullying, Cybervictimization, Alexithymia and anger Expression Styles among Adolescents. Computers in Human Behavior, 55(A), 278e285, http://dx.doi.org/10.1016/j.chb.2015.09.015
13
Cankaya, S. & Odabasi, H. (2009). Parental Controls on Children's Computer and Internet use. Procedia e Social and Behavioral Sciences, 1(1), 1105e1109.
14
Carvalho, J.; Francisco, R. & Relvas, A. (2015). Family Functioning and Information and Communication Technologies: How do they relate? A Literature Review. Computers in Human Behavior, 45, 99–108.
15
Chen, S. & Lin, S. S. J. (2015). A Latent Growth Curve Analysis of Initial Depression Level and Changing Rate as Predictors of Problematic Internet use Among College Students. Computers in Human Behavior, 54, 380e387, http://dx.doi.org/10.1016/j.chb.2015.08.018
16
Chou, M. & Fen, C. (2014). Parent-Child Play within Information Technology: A Quest for Quality Family Atmosphere. Social and Behavioral Sciences, 122, 273 – 282.
17
Desjerdins, J.; Zdenski, JM. & Coplan, RJ. (2008). An Investigation of Maternal Personality, Parenting Styles, and Subjective Well-Being. Personality and Individual Differences, 44(3), 587-597.
18
Duerager, A. & Livingstone, S. (2012). How can Parents Support Children's Internet Safety? London: EU Kids Online. Retrieved from http://www2.lse.ac.uk/media@lse/research/EUKidsOnline/EU20Kids%20III/Reports/ParentalMediation.pdf
19
El Asam, A. & Samara, M. (2016). Cyberbullying and the law: a Review of Psychological and legal Challenges, Comput. Hum. Behav, 65, 127–141.
20
Esen, BK.; Aktas, E. & Tuncer, I. (2013). An Analysis of University Students’ Internet Use in Relation to Loneliness and Social Self-efficacy. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 84, 1504-8.
21
Ezoe, S. & Toda, M. (2013). Relationships of Loneliness and Mobile Phone Dependence with Internet Addiction in Japanese Medical Students. Open Journal of Preventive Medicine, 3(6), 407-12.
22
Fenichel, M. (2003). Internet Addiction: Addictive Behavior, Transference or More?. http:// www. Fenichel.com/addiction.shtml
23
Ghasemi, V. & Malekahmadi, H. (2010). ExplaInIng Internet Addiction among ShahIn Shahr Cafe Net Users. Quarterly Journal of Communication Research, 17(4), 51-77.
24
Hoeve, M. & et al. (2011). Maternal and Paternal Parenting Styles: Unique and Combined Link s to Adolescent and Early Adult Delinquency. Journal of Adolescence, 34 (5), 813-˚827.
25
Leung, L. & Lee, P. S. N. (2012). The Influences of Information Literacy, Internet Addiction and Parenting Styles on Internet Risks. New Media & Society, 14(1), 117-136.
26
Malekahmadi, H. & Jafarian, A. (2011). Pathology of Internet Addiction (Case Study: ShahIn Shahr, Esfahan). Historical Sociology, 3(2), 94-116.
27
Ota, F. ( 2012). A Study of Social Networking Sites for Learners of Japanese. New Voices, 4, 144-167.
28
Ozgur, H. (2016). The Relationship between Internet Parenting Styles and Internet Usage of Children and Adolescents. Computers in Human Behavior, 60, 411-424.
29
Rathore, S.; Kumar, P. & Loia, V. (2017). Social Network Security: Issues, Challenges, Threats, and Solutions. Information Sciences, 421, 43–69.
30
Senormanci, O. & et al. (2014). Attachment and Family Functioning in Patients with Internet Addiction. General Hospital Psychiatry, 36, 203–207.
31
Tsitsika, A.; Critselis, E.; Louizou, A.; Janikian, M.; Freskou, A. & Marangou, E. (2011). Determinants of Internet Addiction among Adolescents: A Case-control Study.
32
Valcke, M.; Bonte, S.; DeWever, B. & Rots, I. (2010). Internet Parenting Styles and the Impact on Internet use of Primary School Children. Computers & Education, 55, 454- 464.
33
Valkenburg, P.; Koutamanis, M. & Vossen, H. (2017). The Concurrent and Longitudinal Relationships between Adolescents' use of Social Network Sites and Their Social Self-Esteem. Computers in Human Behavior, 76, 35-41.
34
Wen, L.; Garland, E. & Howard, M. (2014). Family Factors in Internet Addiction among Chinese Youth: A Review Of English- and Chinese-Language Studies. Computers in Human Behavior, 31, 393–411.
35
Widmer, ED.; Kemp, f N.; Sapin, M. & Galli-Carminati, G. (2013). Family Beyond Parents? An Exploration of family Configurations and Psychological Adjustment in young adults with Intellectual Disabilities. Res Dev Disabil, 34(1), 207–217.
36
Wuyts, D.; Vansteenkiste, M.; Mabbe, E. & Soenes, B. (2017). Effects of Social Pressure and Child Failure on Parents’ use of Control: An Experimental Investigation. Contemporary Educational Psychology, 51, 378–390.
37
Yang, S. C. & Tung, C. J. (2007). Comparison of Internet Addicts and Non-Addicts in Taiwanese High School. Computers in Human Behavior, 23, 79-96.
38
Zarbakhsh Bahri, M.; Rashedi ,V. & Khademi, M. (2013). Loneliness and Internet Addiction in Students. Journal of Health Promotion Management, 2(1), 32-38.
39
ORIGINAL_ARTICLE
بازنمایی دینداری در سریالهای تلویزیونی (مطالعه موردی: سریال مادرانه)
پژوهش حاضر، با هدف مطالعه دینداری بازنمایی شده در تلویزیون، مورد سریال مادرانه، نگاشته شده است. در این سریال که در ماه رمضان سال 1392 از شبکه سوم سیما پخش شد و بیشترین میزان بیننده و رضایت را جلب کرد، ارائه نوع دینداری، نمود خاصی دارد. این مطالعه، مبتنی بر نظریه بازنمایی انجام شده است که بر اساس آن، رسانهها نه به انتقال که به خلق معنا میپردازند و جهان را از طریق بازنمایی میسازند و بازنمایی میکنند. روش پژوهش، نشانهشناسی بوده است که بر مبنای آن، معانی نهفته در متن آشکار میشوند. بر این اساس، نشانههای دینی موجود در این سریال، استخراج و یافتهها، مطالعه و تجزیهوتحلیل شدهاند. مبتنی بر نتایج به دست آمده، در این سریال، گونهای از دینداری عرفانی (شهودگرا) با بنمایههای مریدی و مرادی، همراه با رویکرد اخلاقی و ارتباط با یک روحانی اخلاقگرا، بهمنزله دینداری مرجح، بازنمایی شده است. دو گونه دینداری اخلاقی (اخلاقگرا) و مناسکی و شعائری (تکلیفگرا) نیز با محوریت اصلی دینداری شهودگرا مرتبط شدهاند.
https://cr.iribresearch.ir/article_44611_9be7860f8522824e9d41324717406338.pdf
2020-08-22
95
119
10.22082/cr.2020.115552.1938
دینداری
بازنمایی
نشانهشناسی
رسانه
ابوتراب
طالبی
ta.talebi@yahoo.com
1
دکترای جامعهشناسی فرهنگ، دانشیار دانشکده پژوهشگری اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران،
AUTHOR
احسان
قرنی
gharaniehsan@yahoo.com
2
دانشجوی دکترای دینپژوهی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
LEAD_AUTHOR
آسابرگر، آرتور. (1389). روشهای تحلیل رسانهها (ترجمه پرویز اجلالی). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
1
احمدی، بابک. (1388). از نشانههای تصویری تا متن. تهران: مرکز.
2
استریناتی، دومینیک. (1380). مقدمهای بر نظریههای فرهنگعامه (ترجمه ثریا پاکنظر). تهران: گام نو.
3
استوری، جان. (1386). مطالعات فرهنگی، درباره فرهنگعامه (ترجمه حسین پاینده). تهران: آگه.
4
اسمارت، نینیان. (1389). دینپژوهی (ترجمه سیدسعید رضا منتظری و احمد شاکرنژاد). قم: ادیان.
5
بارت، رولان. (1380). اسطوره در زمانه حاضر (ترجمه یوسف اباذری). ارغنون، 18.
6
بهشتی، محمدعلی. (1392). تحلیل نشانهشناختی نحوه بازنمایی نمادهای مذهبی در سینمای ایران (مورد مطالعه: فیلمهای پرفروش دهه 1380). پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه باقرالعلوم، دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی قم.
7
پیرس، چارلز سندرز. (1381). منطق بهمثابه نشانهشناسی: نظریه نشانهها (ترجمه فرزان سجودی). زیبا شناخت، 6.
8
جوادی آملی، عبدالله. (1372). شریعت در آینه معرفت. قم: مؤسسه فرهنگی رجا.
9
حسینی پاکدهی، علیرضا؛ نقیبسادات، سیدرضا و گودرزی، محسن. (1396).
10
بازنمایی دین در سینمای پس از انقلاب؛ رابطه با زمینههای اجتماعی و دین رسانهای شده. جامعهشناسی هنر و ادبیات، 9(1).
11
خمینی، روحالله. (1368). صحیفه نور. جلد 10، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س).
12
دورکیم، امیل. (1383). صور بنیانی حیات دینی (ترجمه باقر پرهام). تهران: مرکز.
13
سجودی، فرزان. (1393). نشانهشناسی کاربردی. چاپ سوم، تهران: علم.
14
سروش، عبدالکریم. (1378). اصناف دینورزی. کیان، 50.
15
شجاعیزند، علیرضا. (1386). تلویزیون و نگرانیهای دینی. رواق هنر و اندیشه، 14، 28-25.
16
شجاعیزند، علیرضا. (1384). مدلی برای سنجش دینداری در ایران. جامعهشناسی ایران، 6(1)، 66-34.
17
راودراد، اعظم و معتمدی، بشیر. (1396). بررسی امکان بازنمایی امر قدسی در قالب تصویر متحرک. دین و ارتباطات، 20(4).
18
راودراد، اعظم و سلیمانی، مجید. (1389). بازنمایی گفتمان سنت اسلامی از تجربه دینی در سینمای ایران؛ تحلیل گفتمان فیلم زیر نور ماه. رسانه، 2.
19
راودراد، اعظم؛ سلیمانی، مجید و حکیمی، رویا. (1390). تحلیل بازنمایی گفتمانهای دینی در سینمای ایران (مطالعه موردی فیلم کتاب قانون). مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 1(1).
20
کاظمی، عباس و پرویزن، مرتضی. (1391). دینداری و گفتمان تلویزیونی در ایران. جامعهشناسی ایران، 13(3).
21
محدثی، حسن. (1391). جامعهشناسی دین ـ روایت ایرانی. تهران: شرکت بینالمللی پژوهش یادآوران.
22
ملکیان، مصطفی. (1378). دین و دینداری در جهان معاصر. هفتآسمان، 2(1).
23
موحدیان عطار، علی. (1397). انواع دینداری: ویژگیها، آسیبها و اقتضائات. مطالعات معنوی، 25(7)، 35-7.
24
موسیپور، ابراهیم. (1393). مقدمهای بر پژوهش دین عامیانه. تهران: جوانه توس.
25
مهدیزاده، سیدمحمدمهدی. (1387). رسانههای و بازنمایی. تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانهها.
26
نوربخش، یونس و مولایی، محمدمهدی. (1390). دین رسانهای (دین الکترونیک) در «رسانه دینی، دین رسانهای». مجموعه مقالات همایش بینالمللی دین و رسانه، چاپ اول، قم: مرکز پژوهشهای اسلامی.
27
نیکپی، امیر و همکاران. (1382). دینداری مدرن، دینداری حاکم بر جوانان ایرانی. بازیابی شده از: http://www.isa.org.ir
28
ویلیامز، کوین. (1384). درک تئوری رسانهها (ترجمه رحیم قاسمیان). تهران: ساقی.
29
همیلتون، ملکم. (1377). جامعهشناسی دین (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: تبیان.
30
هیوارد، سوزان. (1380). مفاهیم کلیدی مطالعات سینمایی (ترجمه فتاح محمدی). زنجان: هزاره سوم.
31
Barthes, R. (1974). S/Z, Translated by Richard Miller, Prefaced by Richard Howard, Blackwell.
32
Calvert & Levis. (2008). Television Studies: The Key Concepts, Second Edition, Routledge.
33
De Saussure, F. (1959). Course in General Linguistics, Edited by Charles Bally and Albert Sechehaye in collaboration with Albert Reidlinger, Translated from the French by Wade Baskin, Philosophical Library.
34
Hall, S. (1999). The Cultural Studies Reader, Edited by Simon During, Routledge.
35
Himmelfarb, H. S. (1975). Measuring Religios Invoelement. Social Forces, 53(4), 606-618.
36
Khosrokhavar. F. (2007). The New Relagiosity in Iran. Social Compass, 54(3), 453-463.
37
Peirce, C. S. (1931). The Collected Papers, CP Editorial Introduction to Electronic Edition Membra Ficte Disjecta, Editorial Introduction by John Deely, l2, Cambridge Harvard University Press.
38
Stafford, R. & Amp, G. B. (2010). The Media Student’s Book, Routledge.
39
ORIGINAL_ARTICLE
طراحی الگوی سواد رسانهای در ورزش
رسانهها ضمن ایفای نقش اساسی در اطلاعرسانی، یکی از منابع قابل دسترس و باصرفه برای ورزش هستند که تمام جزئیات را با کیفیتی مطلوب در اختیار مردم قرار میدهند، ازاینرو، دریافت متنوع و متعدد پیامهای ورزشی، مستلزم برخورداری از سواد رسانهای است. هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی کاربردی سواد رسانهای در حوزه ورزش بوده که با رویکرد کیفی و با روش دادهبنیاد انجام شده است. دادههای پژوهش از طریق مصاحبه عمیق با 26 نفر از استادان دانشگاهی در حوزههای رسانه و ورزش، مدیران رسانههای جمعی و مخاطبان فعال رسانههای ورزشی که با روش نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدهاند، بهدست آمده است. یافتهها، رژیم سواد رسانهای ورزشی را در قالب الگویی ارائه میکنند که طبق آن، برجستهسازی مقوله ورزش، مدیریت محتوای پیام (شرایط علی) و گنجاندن آموزش سواد رسانهای در محتوای رسانههای جمعی بهویژه رسانه ملی (شرایط زمینهای)، منجر به توانمندسازی در مصرف رسانهای، همچنین ارتقای مهارتهای اجتماعی در مخاطبان ورزشی میشود. از طرف دیگر، بیتوجهی سیاستگذاران و درک نشدن اهمیت سواد رسانهای بهعنوان موانع فراگیری سواد رسانهای در ورزش مطرح میشوند.
https://cr.iribresearch.ir/article_44617_5b9748ddbdbb60d83cf617000d84c8aa.pdf
2020-08-22
121
149
10.22082/cr.2020.122396.2009
سواد رسانهای
رسانههای ورزشی
نظریه دادهبنیاد
مخاطبان ورزشی
سواد ورزشی
حامد
نظرویسی
hamed.nazarveisi@gmail.com
1
دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
AUTHOR
مظفر
یکتایار
myektayar@gmail.com
2
دکترای مدیریت ورزشی، استادیار گروه مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
LEAD_AUTHOR
حمید
قاسمی
ghasemione@yahoo.com
3
دکترای مدیریت ورزشی، دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیامنور، تهران، ایران
AUTHOR
اسمعیل پونکی، الهام؛ اسمعیلیگیوی، محمدرضا و فهیمنیا، فاطمه. (1395). بررسی رابطه سواد رسانهای و سواد اطلاعاتی دانشجویان علوم ارتباطات و علم اطلاعات و دانششناسی. پژوهش پردازش و مدیریت اطلاعات، 32(2)، 604-579.
1
افشانی، سیدعلیرضا؛ مزیدیشرفآبادی، علیمحمد و صدری، منیره. (1397). رابطه سرمایه فرهنگی و سواد رسانهای بین جوانان شهر بافق. مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، 19(43).
2
ایمانزاده، علی؛ کریمی، جواد و فرجپور بناب، فاطمه. (1398). اثربخشی آموزش سواد رسانهای بر کاهش اضطراب اطلاعاتی دانشجویان دانشگاه تبریز. پژوهشهای ارتباطی، 26(4).
3
بنیهاشم، سیدکاظم؛ نوشادی، سکینه؛ سلطانیزاده، هدایا و علیآبادی، خدیجه. (1396). مقایسه و بررسی میزان سواد رسانهای و سواد اطلاعاتی در بین دانشجویان دختر و پسر. مطالعات رسانهای، 12.
4
بهرامی، شهاب. (1397). آموزش سواد رسانهای بر نگرش ورزشکاران درباره مصرف مکملهای ورزشی (مطالعه موردی باشگاههای بدنسازی شهر کرمانشاه). سواد سلامت، 2(3)، 112-104.
5
تسلیمی، محمدسعید و آقامحمدی، آمنه. (1394). بازطراحی سازوکار سیاستگذاری رسانهای متأثر از رویکرد ارتقای سواد رسانهای (مورد مطالعه: سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران). پژوهشهای فرهنگی ایران، 2(8)، 28-1.
6
تقیزاده، عباس. (1391). ارتقای سواد رسانهای زمینه کاهش آسیبهای اجتماعی نوپدید فضای مجازی. نخستین کنگره ملی فضای مجازی و آسیبهای اجتماعی نوپدید، DOI:NOPADID01_030
7
تقیزاده، عباس. (1396). اثربخشی آموزش سواد رسانهای بر دانشآموزان در شهر کرمان. پژوهشهای ارتباطی، 4 (92)، 174-153.
8
حسینی، سیدبشیر و حقپناه، حسین. (1394). 150 هشتک # نهضت سواد رسانهای. تهران: رواق اندیشه.
9
حسینی، معصومه و قاسمی، نازنین. (1398). مقایسه سواد رسانهای در متخصصان گرایشهای تربیتبدنی. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 6 (24)، 58-49.
10
خواستار، حمزه. (1388). ارائه روشی برای محاسبه پایایی مرحله کدگذاری در مصاحبههای پژوهشی. روششناسی علوم انسانی، 1(58)، 174-161.
11
داناییفرد، حسن؛ الوانی، سیدمهدی و آذر، عادل. (1393). روششناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: صفار.
12
دهقان، علیرضا. (1397). نظریههای ارتباطات. چاپ هفتم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
13
زردشتیان، شیرین؛ عباسی، همایون و خانمرادی، سعید. (1396). اثر سواد رسانهای بر قابلیتهای کارآفرینی با نقش میانجی سواد اطلاعاتی در دانشجویان علوم ورزشی. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 2(5)، 54-41.
14
ساعی، محمدحسین؛ آزادی، محمدحسین، البرزیدعوتی، هادی. (1398). مبانی طراحی نظام سواد رسانهای برای مقابله با خبر جعلی. پژوهشهای ارتباطی، 4(26).
15
سلوکی، هما؛ احمدی، سیدعبدالحمید؛ شجیع، رضا و هنری، حبیب. (1396). مقایسه میزان مصرف رسانهای و سواد رسانهای بین دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت رسانههای ورزشی. مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 4(4)، 51-43.
16
سلیمان، سفر؛ خسروی، فریبرز و حداد، زهرا. (1392). ارزیابی سواد رسانهای دانشجویان و دانشآموزان شهر تهران. رسانه ـ نسخه فارسی، 2(8).
17
سورین، ورنر و تانکارد، جیمز. (1397). نظریههای ارتباطات (ترجمه علیرضا دهقان). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
18
سیلوربلات، آرت؛ جین، فری و باربارا، فینان. (1393). رویکردهایی به سواد رسانهای (ترجمه امیر یزدیان). قم: مرکز پژوهشهای اسلامی.
19
شکرخواه، یونس. (1385). سواد رسانهای؛ یک مقاله عقیدهای. رسانه، 68.
20
صلواتیان، سیاوش؛ میناوند، محمدقلی و خدابنده بایگی، ایمان. (1396). چالشهای سازمان صداوسیما در مواجهه با مخاطبان با سواد رسانهای بالا در دهکده جهانی. مطالعات جامعهشناختی، 2(24).
21
عبدلی سلطان احمد، جواد؛ علیزاده، رقیه و حداد، زهرا. (1397). تأثیر سواد رسانهای بر مهارت تفکر انتقادی دانش آموزان. مطالعات رسانهای، 13(40).
22
قاسمی، حمید و کشاورز، لقمان. (1396). ورزش و رسانه با رویکردی کاربردی. تهران: علم و ورزش.
23
قاسمی، حمید و کشکر، سارا. (1391). مبانی اجتماعی فرهنگی ورزش. تهران: ورزش.
24
قاسمی، حمید؛ فراهانی، ابوالفضل و حسینی، معصومه. (1397). مدیریت روابط عمومی و بینالمللی در ورزش. تهران: دانشگاه پیامنور.
25
قاسمی، طهمورث. (1385). سواد رسانهای؛ رویکردی جدید به نظارت. رسانه، 68.
26
Bulger, M. & Davison, P. (2018). The Promises, Challenges andFutures of Media Literacy. Routledge.
27
Creswell, J. W. & Miller, D. L. (2000). Determining Validity in Qualitative Inquiry.Theoryinto Practice, 39 (3), 124-130.
28
Diergarten, A. K.; Möckel, T.; Nieding, G. &Ohler, P. (2017). The Impact of Media Literacy on Children's Learning from films and Hypermedia. Journal of Applied Developmental Psychology, 48, 33-41.
29
Fabio, L.; Luca, M.; Fabio, A.; Andrea, C.; Sara, M.; Federica, G. &Valeria, B. (2017). The Effectiveness of a New School-Based Media Literacy Intervention on Adolescents’ Doping Attitudes and Supplements Use. Teaching and Learning through Critical Media Literacy Pedagog, 2, 6.
30
Hobbs, R. & Frost, R. (2003). Measuring the Acquisitionof Media Literacy Skills. Reading research quarterly.
31
Livingstone. (2011). Media Literacies:Ambitions, Policies, Measures. London: Of com.
32
Melzer, M.; Elbe, A. & Brand, R. (2010). Moral and Ethical Decision-Making: A Chance for Doping Prevention in Sports? Nordic Jurnal of Applied Ethics, 4(1), 69- 85.
33
Mihailidis, P. (2008). Beyond Cynicism: How Media Literacy can Make Students more Engaged Citizens.
34
Neeraj, K. (2019). Media Literacy, Journalist and Empowerment of Democracy. Journal of Media Studies, 1, 118-125.
35
Pevneva, M. V. & Maximets, S. V. Toupchi. N. V. (2019). Media as a Means of Developing a Sports Culture of Adolescents. Media education, 59, (3), 425-432.
36
Potter, W. J. (2016). Media Literacy. SAGE Publications, Inc.
37
Potter, W. J. (2018). Media literacy. Sage Publications. ResearchQuarterly, 25(2), 20-32.
38
Teaker, A. (2001). The Public Reltions Handbook, London, Rotledge.
39
Wood, E. (2009). Media Literacy Education: Evaluating Media Literacy Educationin Colorado Schools (Doctoral Dissertation, University of Denve
40
ORIGINAL_ARTICLE
مرور نظاممند مطالعات مرتبط با ورزش در رسانههای اجتماعی
با رشد رسانههای اجتماعی، کارکرد آنها در ورزش، بهطور مداوم افزایش یافته و توجه پژوهشگران ورزشی به این نقش و کارکرد، پیش از پیش جلب شده است. هدف پژوهش حاضر مرور تمامی مقالات منتشر شده در مجلههای ورزشی طی 10 سال گذشته با رویکرد مرور نظاممند بوده است. بانک اولیه مقالات، 156 مقاله را شامل شده که با توجه بهعنوان و واژگان کلیدی که (دربرگیرنده) یکی از واژههای رسانه اجتماعی، توییتر، فیسبوک، اینستاگرام، یوتیوب، پینتسرت یا اسنپچت بوده، انتخاب شدهاند. سپس و با توجه به تاریخ انتشار آنها (2010-2019) 137 مقاله، دانلود و در مرحله بعدی، با مطالعه کامل چکیده 23 مقاله از بانک مقالات کنار گذاشته شد. یافتهها نشان میدهد که تعداد مقالات انتشاریافته و نظریههای بهکار گرفته شده در آنها از سال 2010 تا 2019 بهمرور افزایش یافته است. گوناگونی نظریاتی که پشتوانه پژوهشهای مرور شده بودهاند، مؤید این است که ورزش همچنان بهعنوان یک حوزه چندوجهی در نظر گرفته میشود اما رویدادهای ورزشی مانند جامهای جهانی و المپیکها، حوزهای هستند که در مطالعات رسانههای اجتماعی ورزشی کمتر به آنها توجه میشود.
https://cr.iribresearch.ir/article_44616_de3dc4300d44352f19f7b344da73a0b9.pdf
2020-08-22
151
169
10.22082/cr.2020.121468.2004
رسانههای اجتماعی
نظریههای ارتباطی
مرور نظاممند
کاربران
ارتباطات ورزشی
مهدی
لطیفیفرد
mahdi_latifi2001@yahoo.com
1
دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
AUTHOR
مرجان
صفاری
saffari.marjan@modares.ac.ir
2
دکترای مدیریت ورزشی، استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
رسول
نوروزی سیدحسینی
rasool.norouzi@yahoo.com
3
دکترای مدیریت ورزشی، استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
AUTHOR
محمد
بحرانی
bahrani@atu.ac.ir
4
دکترای هوش مصنوعی، استادیار گروه رایانه، دانشکده آمار، ریاضی و رایانه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
Banerjee, S. (2018). Analysis of User-Generated Comments Posted During Live Matches of the Cricket World Cup 2015. Online Information Review, 42(7), 1180-1194.
1
Bell, T. R. & Hartman, K. L. (2018). Stealing Thunder Through Social Media: The Framing of Maria Sharapova’s Drug Suspension. International Journal of Sport Communication, 11(3), 369-388.
2
Billings, A. C.; Broussard, R. M.; Xu, Q. & Xu, M. (2018). Untangling International Sport Social Media Use: Contrasting US and Chinese uses and Gratifications across four Platforms. Communication & Sport, 7(5), 1-23.
3
Billings, A. C.; Qiao, F.; Conlin, L. & Nie, T. (2015). Permanently Desiring the Temporary? Snapchat, Social Media, and the Shifting Motivations of Sports fans. Communication & Sport, 5(1), 10-26.
4
Chan, N. L. & Guillet, B. D. (2011). Investigation of Social Media Marketing: How Does the Hotel Industry in Hong Kong Perform in Marketing on Social Media Websites? Journal of Travel & Tourism Marketing, 28, 345–368.
5
Clavio, G. & Walsh, P. (2014). Dimensions of Social Media Utilization among College Sport fans. Communication & Sport, 2(3), 261-281.
6
Collins, D. R.; Heere, B.; Shapiro, S.; Ridinger, L. & Wear, H. (2016). The Displaced Fan: The Importance of new Media and Community Identification for Maintaining team Identity with your Hometown team. European Sport Management Quarterly, 16(5), 655-674.
7
Conlin, L.; Billings, A. C. & Averset, L. (2016). Time-shifting vs. Appointment Viewing: The Role of fear of Missing out Within TV Consumption Behaviors. Communication & Society, 29, 151–164.
8
Conlin, L.; McLemore, D. M. & Rush, R. A. (2014). Pinterest and Female Sport Fans: Gaining a Foothold in the Male-Dominated Sport World. International Journal of Sport Communication, 7(3), 357-376.
9
Cunningham, N. R. & Eastin, M. S. (2017). Second Screen and Sports: A Structural Investigation into team Identification and Efficacy. Communication & Sport, 5, 288–310.
10
Devlin, M. & Sheehan, K. (2018). A “Crucial Catch” Examining Responses to NFL teams’ Corporate Social Responsibility Messaging on Facebook. Communication & Sport, 6(4), 477-498.
11
Fan, M.; Billings, A.; Zhu, X. & Yu, P. (2019). Twitter-Based BIRGing: Big Data Analysis of English National Team Fans During the 2018 FIFA World Cup. Communication & Sport, 1-29.
12
Filo, K.; Lock, D. & Karg, A. (2015). Sport and Social Media Research: A Review. Sport Management Rreview, 18(2), 166-181.
13
Gantz, W.; Fingerhut, D. & Nadorff, G. (2012). The Social Dimension of Sports Fanship. In A. C. Earnheardt, P. M. Haridakis, & B. S. Hugenberg (Eds.), Sports fans, Identity, and Socialization: Exploring the Fandemonium (65–75). Lanham, MD: Lexington Books.
14
Gibbs, C. & Haynes, R. (2013). A Phenomenological Investigation into how Twitter has Changed the Nature of Sport Media Relations. International Journal of Sport Communication, 6(4), 394-408.
15
Giglietto, F. & Selva, D. (2014). Second Screen and Participation: A content analysis on a full season dataset of tweets. Journal of Communication, 64(2), 260–277.
16
Gil De Zuniga, H.; Garcia-Perdomo, V. & McGregor, S. C. (2015). What is Second Screening? Exploring Motivations of Second Screen use And Its Effect on Online Political Participation. Journal of Communication, 65, 793–815.
17
Hambrick, M. E. & Kang, S. J. (2015). Pin it: Exploring how Professional Sports Organizations use Pinterest as a Communications and Relationship-Marketing tool. Communication & Sport, 3(4), 434-457.
18
Haugh, B. R. & Watkins, B. (2016). Tag me, tweet me if you want to Reach me: An Investigation into how Sports fans use Social Media. International Journal of Sport Communication, 9(3), 278-293.
19
Hull, K. (2016). An Examination of Women’s Sports Coverage on the Twitter Accounts of Local Television Sports Broadcasters. Communication & Sport, 5(4), 471-491.
20
Kaplan, A. & Haenlein, M. (2010). Users of the World, unite! The Challenges and Opportunities of Social Media Business Horizons, 53, 59–68.
21
Kwak, D. H.; Kim, Y. K. & Zimmerman, M. H. (2010). User-versus Mainstream-media-generated Content: Media Source, Message Valence, and team Identification and Sport Consumers’ Response. International Journal of Sport Communication, 3(4), 402-421.
22
Moore, J.; Hesson, A. & Jones, K. (2015). # NBCfail: Thematic Analysis of Media and Public Discourse Surrounding Editing of Russia’s Olympic Gymnastics fall. International Journal of Sport Communication, 8(2), 160-173.
23
Naraine, M.L. & Parent, M.M. (2016). Illuminating Centralized Users in The Social Media ego Network of two National Sport Organizations. Journal of Sport Management, 30(6), 689–701.
24
Pegoraro, A. (2014). Twitter as Disruptive Innovation in Sport Communication. Communication & Sport, 2, 132–137.
25
Popp, B.; Horbel, C. & Germelmann, C. C. (2018). Social-Media-Based Antibrand Communities Opposing Sport-Team Sponsors: Insights from two Prototypical Communities. International Journal of Sport Communication, 11(3), 339-368.
26
Rodriguez, N. S. (2016). # FIFAputos: A Twitter Textual Analysis Over “Puto” at the 2014 World Cup. Communication & Sport, 5(6), 712-731.
27
Romney, M. & Johnson, R. G. (2019). The Ball Game Is for the Boys: The Visual Framing of Female Athletes on National Sports Networks’ Instagram Accounts. Communication & Sport, 1-19.
28
Rowe, D. & Baker, S. A. (2012). Live Sites In An Age of Media Reproduction: Mega-Events and Transcontinental Experience in Public Space. Global Media Journal, 6, 1–10.
29
Rubenking, B. & Lewis, N. (2016). The Sweet Spot: An Examination of Second-Screen Sports Viewing. International Journal of Sport Communication, 9(4), 424-439.
30
Sanderson, J. (2010). Framing Tiger’s Troubles: Comparing Traditional and Social Media. International Journal of Sport Communication, 3(4), 438-453.
31
Sanderson, J. (2011). To Tweet or not to Tweet: Exploring Division I Athletic Departments’ Social-Media Policies. International Journal of Sport Communication, 4(4), 492-513.
32
Sanderson, J. & Hambrick, M. E. (2012). Covering the Scandal in 140 Characters: A Case Study of Twitter’s Role in Coverage of The Penn State Saga. International Journal of Sport Communication, 5(3), 384-402.
33
Schmidt, S. H.; Frederick, E. L.; Pegoraro, A. & Spencer, T. C. (2019). An analysis of Colin Kaepernick, Megan Rapinoe, and the national anthem protests. Communication & sport, 7(5), 653-677.
34
Sheffer, M. L. & Schultz, B. (2010). Paradigm Shift or Passing Fad? Twitter and Sports Journalism. International Journal of Sport Communication, 3(4), 472-484.
35
Shilbury, D.; Westerbeek, H.; Quick, S.; Funk, D. & Karg, A. (2014). Strategic sport marketing (4th ed.). Sydney: Allen & Unwin.
36
Shreffler, M. B.; Hancock, M. G. & Schmidt, S. H. (2016). Self-Presentation of Female Athletes: A Content Analysis Of Athlete Avatars. International Journal of Sport Communication, 9(4), 460-475.
37
Waters, R. D.; Burke, K. A.; Jackson, Z. J. & Buning, J. D. (2011). Using Stewardship to Cultivate Fandom Online: Comparing how National Football League Teams use their web sites and Facebook to Engage their Fans. International Journal of Sport Communication, 4, 163–177.
38
Weimann-Saks, D., Ariel, Y., & Elishar-Malka, V. (2019). Social Second Screen: WhatsApp and Watching the World Cup. Communication & Sport, 8(1), 1-19.
39
Wenner, L. A. (2015). Assessing the Sociology of Sport: On the Mediasport Interpellation and Commodity Narratives. International Review for the Sociology of Sport, 50, 628–633.
40
Williams, J. & Chinn, S.J. (2010). Meeting relationship-Marketing goals through Social Media: A Conceptual model for Sport Marketers. International Journal of Sport Communication, 3, 422–437.
41
Winand, M.; Belot, M.; Merten, S. & Kolyperas, D. (2019). International Sport Federations’ Social Media Communication: A Content Analysis of FIFA’s Twitter Account. International Journal of Sport Communication, 12(2), 209-233.
42
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی روش یادگیری شخصیسازیشده مبتنی بر سبکهای شناختی بر سواد رسانهای
آموزش سواد رسانه با تکیه بر روشهای نوین آموزشی یک ضرورت برای دانشجویان آموزش عالی بهحساب میآید. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی روش یادگیری شخصیسازی شده مبتنی بر سبکهای شناختی بر سواد رسانهای دانشجویان است. این پژوهش به روش آزمایشی و با استفاده از طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل و به روش نمونهگیری ترکیبی انجام شده است. شرکتکنندگان گروه آزمایش به روش یادگیری شخصیسازی شده با محتواها و راهبردهای آموزشی متناسب با سبکهای شناختی خود و تکالیف متنوع منطبق با زندگی روزمره آموزش دیدهاند. درحالیکه برای گروه کنترل به روش متداول، یک آموزش و تکلیف یکسان برای همه در نظر گرفته شد. نتایج حاصل آزمون t مستقل نشان داد که در یادگیری مفاهیم تحلیل پیامهای رسانهای و کاربرد آنها در موقعیتهای جدید بین دو گروه آزمایش و کنترل با سطح اطمینان 99 درصد تفاوت معناداری وجود دارد و با بهرهگیری از روشهای نوین آموزشی متناسب با ویژگیها و نیازهای شخصی یادگیرندگان و ارتباط آن با زندگی واقعیشان، تسلط بر مهارتهای سواد رسانهای و شکلگیری ساختارهای دانش مرتبط تسهیل میشوند.
https://cr.iribresearch.ir/article_44615_09b7e6d38c592a3264136c2e8c9e4449.pdf
2020-08-22
171
189
10.22082/cr.2020.130766.2054
آموزش سواد رسانه
یادگیری شخصیسازی شده
سبکهای شناختی
مهارت تحلیل پیامهای رسانهای
روشهای نوین در تعلیم و تربیت
رها
عابدی
raha.abedi@atu.ac.ir
1
دانشجوی دکترای تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
نیلی احمدآبادی
nili@atu.ac.ir
2
دکترای تکنولوژی آموزشی، دانشیار گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
فتانه
تقییاره
ftaghiyar@ut.ac.ir
3
دکترای مهندسی کامپیوتر، دانشیار گروه کامپیوتر نرمافزار، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
خدیجه
علی ابادی
aliabadikh@atu.ac.ir
4
دکترای روانشناسی تربیتی، دانشیار گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روان شناسی و علومتربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
سعید
پورروستایی اردکانی
ardakani@atu.ac.ir
5
دکترای علوم کامپیوتر، استادیار گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
AUTHOR
اسکندری، حسین و تقیزاده، عباس. (۱۳۹۵). سواد رسانهای: برنامه درسی مغفول در آموزش عالی. فناوری برنامه درسی، 1(1).
1
ایمانزاده، علی؛ کریمی، جواد و فرجپور بناب، فاطمه. (۱۳۹۸). اثربخشی آموزش سواد رسانهای بر کاهش اضطراب اطلاعاتی دانشجویان دانشگاه تبریز. پژوهشهای ارتباطی، 26(100).
2
سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی. (1395). کتاب تفکر و سواد رسانهای در برنامه درسی دوره دوم متوسطه. بازیابی شده از: http://www.oerp.ir/news/2784، آذر 98.
3
شریفی رهنمو، مجید؛ سراجی، فرهاد و شریفی رهنمو، سعید. (۱۳۹۷). نیازهای سواد رسانهای دانشجویان دوره کارشناسی. مطالعات برنامه درسی آموزش عالی، 9(18).
4
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. (1395). برنامه درسی دوره کارشناسی رشته علوم تربیتی. بازیابی شده از: https://www.msrt.ir/fa/grid/283/، مهر 98.
5
Bouckenooghe, D.; Cools, E.; De Clercq, D.; Vanderheyden, K. & Fatima, T. (2016). Exploring the Impact of Cognitive Style Profiles on Different Learning Approaches: Empirical Evidence for Adopting A Person-Centered perspective. Learning and Individual Differences, 51, 299-306, doi.org/10.1016/j.lindif.2016.08.043
6
Chookaew, S.; Panjaburee, P.; Wanichsan, D. & Laosinchai, P. (2014). A Personalized E-Learning Environment to Promote Student’s Conceptual Learning on Basic Computer Programming. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 116, 815-819, doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.01.303
7
Cools, E. & Van den Broeck, H. (2007). Development and Validation of the Cognitive Style Indicator. The Journal of Psychology, 141(4), 359-387, doi.org/10.3200/JRLP.141.4.359-388
8
Dishon, G. (2017). New Data, old Tensions: Big Data, Personalized Learning, and The Challenges of Progressive Education. Theory and Research in Education, 15(3), 272-289, doi.org/10.1177/1477878517735233
9
Drachsler, H. & Kirschner, P. A. (2012). Learner Characteristics. In N. M. Seel (ed.), (N. M. Seel, ed.), Encyclopedia of the Sciences of Learning, 1743-1745. Springer US.
10
Essalmi, F.; Ayed, L.; Jemni, B.; Jemni, M.; Graf, S. & Kinshuk. (2015). Generalized Metrics for the Analysis of E-learning Personalization Strategies. Computers in Human Behavior, 48, 310-322, doi.org/10.1016/j.chb.2014.12.050
11
Fiedler, S. H. D. & Väljataga, T. (2011). Personal Learning Environments: Concept or Technology? International Journal of Virtual and Personal Learning Environments, 2(4), 1-1,doi.org/10.4018/jvple.2011100101
12
Hadjileontiadou, S. J.; Dias, S. B.; Diniz, J. A. & Hadjileontiadis, L. J. (2015). Fuzzy Logic-Based Modeling in Collaborative and Blended Learning: IGI Global.
13
Kallick, B. & Zmuda, A. (2017). Students at the Center: Personalized Learning with Habits of Mind. ASCD.
14
Kim, J.; Lee, A. & Ryu, H. (2013). Personality and its Effects on Learning Performance: Design Guidelines for an Adaptive E-Learning System Based on a user Model. International Journal of Industrial Ergonomics, 43(5), 450-461, doi.org/10.1016/j.ergon.2013.03.001
15
Kozhevnikov, M.; Evans, C. & Kosslyn, S. M. (2014). Cognitive Style as Environmentally Sensitive Individual Differences in Cognition: A Modern Synthesis and Applications in Education, Business, and Management. Psychological Science in the Public Interest, 15(1), 3-33, doi.org/10.1177/1529100614525555
16
Lemish, D. (ed.). (2013). The Routledge International Handbook of Children, Adolescents and Media. Routledge, Taylor & Francis Group.
17
Moskvina, V. & Kozhevnikov, M. (2011). Determining Cognitive Styles. In Style differences in Cognition, Learning, and Management: Theory, Research, and Practice.
18
Ouf, S.; Abd Ellatif, M.; Salama, S.E. & Helmy, Y. (2017). A Proposed Paradigm for Smart Learning Environment Based On Semantic Web. Computers in Human Behavior, 72, 796-818, doi.org/10.1016/j.chb.2016.08.030
19
Potter, W. J. (2004). Theory of Media Literacy: A Cognitive Approach. SAGE Publications.
20
Potter, W. J. (2019). Seven Skills of Media Literacy. Sage.
21
Reigeluth, C. M.; Beatty, B. J. & Myers, R. D. (eds.). (2017). Instructional-Design Theories and Models, 4, the Learner-Centered Paradigm of Education. Routledge.
22
Reigeluth, C.M.; Myers, R. D. & Lee, D. (2017). The Learner-Centered Paradigm of Education. In Reigeluth, C.M., Beatty, B.J.@ Myers, R.D. (Eds.), Instructional-Design Theories and Models the Learner-Centered Paradigm of Education, IV, Routledge: New York.
23
Rey, G. D. & Steib, N. (2013). The Personalization Effect in Multimedia Learning: The Influence of Dialect. Computers in Human Behavior, 29(5), 2022-2028, doi.org/10.1016/j.chb.2013.04.003
24
Rogow, F. (2011). Ask, don’t tell: Pedagogy for Media Literacy Education in the Next Decade. Journal of Media Literacy Education, (3), 16-22.
25
Sadler-Smith, E. (2001). The Relationship between Learning Style and Cognitive Style. Personality and Individual Differences, 30, 609–616.
26
Schmid, R. & Petko, D. (2019). Does the use of Educational Technology in Personalized Learning Environments Correlate with Self-Reported Digital Skills and Beliefs of Secondary-School Students? Computers & Education, 136, 75-86, doi.org/10.1016/j.compedu.2019.03.006
27
Simuth, J. & Sarmany-Schuller, I. (2014). Cognitive Style Variable in E-learning. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 116, 1464-1467, doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.01.417
28
Tsianos, N.; Germanakos, P.; Lekkas, Z. & Mourlas, C. (2011). Personalizing Web Environments on Cognitive Style. In Style Differences in Cognition, Learning, and Management: Theory, Research, and Practice.
29
Virtue, D. (2020). Student Perceptions of Their Web Literacy Identities. Computers and Composition, 55, 102549, doi.org/10.1016/j.compcom.2020.102549
30
Watson, W. R.& Watson, S. L. (2017). Principles for Personalized Instruction. in Reigeluth, C.M., Beatty, B.J., Myers, R.D. (Eds.), Instructional-design Theories and Models the Learner-Centered Paradigm of Education,IV, Routledge: New York.
31