هدف از پژوهش حاضر، طراحی الگوی راهکارهای حمایت از حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی بوده است با استفاده از روش کیفی، مصاحبه عمقی با 18 نفر از متخصصان حوزه ارتباطات و حقوق، فعالان کودک و روانشناسان، صورت گرفته و با روش نمونهگیری نااحتمالی هدفمند، دادههای پژوهش به اشباع نظری رسیده و پس از تفسیر، با استفاده از روش تحلیل مضمون تفسیر شده و مدل مفهومی ساخته شده است. یافتههای پژوهش، 6 مضمون فراگیر و 17 مضمون سازمانیافته را بهعنوان شاخههای اصلی در تدوین راهکارهای حمایت از حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی نشان دادهاند که عبارتاند از: راهکارهای اجتماعی (محیط اجتماعی)، فرهنگی (فرهنگسازی)، حقوقی (قانونگذاری، الزامات تهیه رضایتنامه و الزامات دسترسی)، وضعیت آموزشی (سواد رسانهای، تولید محتوا، تفکر انتقادی، آموزش رسمی، مدیریت دانش و گسترش حوزه سواد و اندیشه)، شرایط اقتصادی (سرمایهگذاری) و نگرشهای مدیریتی (الزامات فنی، سیاستگذاری، آموزشی، امنیت سازمانی و حمایت نهادی). مضامین و الگوی احصا شده در تدوین راهبردها و قوانین لازم برای سیاستگذاری و برنامهریزیهای مربوط به حمایت از حق حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی کاربرد دارد.