هدف از پژوهش حاضر، بررسی عملکرد سیمای جمهوری اسلامی ایران در حوزه علم و فناوری و شناسایی مؤلفههای اصلی برنامهسازی تلویزیونی با رویکرد ترویج علم بوده است. در این پژوهش، با روش مطالعه میدانی، عملکرد رسانه ملی در حوزه علم و فناوری، بررسی گردید و با روش مصاحبه اکتشافی، عناصر اساسی برنامهسازی با رویکرد ترویج علم استخراج و تحلیل شده است. یافتهها نشان میدهد که برنامههای علمی، بهطور متوسط 4 درصد از برنامههای سیما را در ده سال گذشته، به خود اختصاص دادهاند. از طرفی، بالاترین میزان پخش برنامههای علم و فناوریِ از شبکههای ملی تلویزیون جمهوری اسلامی ایران مربوط به سال 1390 بوده است. همچنین نتایج حاکی از آن است که در برنامهسازی فاخر با رویکرد ترویج علم، مواردی همچون پژوهش فراگیر برنامهای، انتخاب عوامل و بویژه تهیهکنندگان آشنا با ترویج علم و نیز مؤلفههایی همچون توجه به سادهسازی مفاهیم پیچیده، اتقان و استحکام مباحث علمی، پرهیز از شبهعلم و ضدعلم و بهروز بودن موضوع برنامه باید رعایت شود.