نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکترای مدیریت رسانه،استاد و عضو هیئت‌علمی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

2 دکترای مدیریت رسانه، مدرس دانشگاه تهران

3 کارشناس ارشد مدیریت رسانه، دانشگاه تهران

چکیده

پژوهش حاضر بر اساس راهبرد پژوهش کیفی نظریه داده‌بنیاد، الگوی سازوکارهای تسهیل‌گر تغییر ساختار معاونت فنی صداوسیما را طراحی کرده است. روش گردآوری‌ داده‌ها، مصاحبه نیمه ساخت‌یافته و روش نمونه‌گیری، گلوله برفی بوده است. تحلیل داده‌ها نیز طی، سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) صورت گرفته است. در این پژوهش با 9 نفر از مدیران و کارشناسان سازمان صداوسیما مصاحبه شده است. در خلال مصاحبه‌ها 450 کد اولیه، 48 کد مفهومی و 14 مقوله در 6 طبقه، اجزای مختلف الگو را تشکیل داده‌اند. «ظهور فضای همگرایی فناورانه» به‌عنوان شرط علّی و «لزوم طراحی مجدد ساختار معاونت فنی» به‌عنوان پدیده اصلی الگو انتخاب شده است. راهبرد، «تغییر فعالیت‌های معاونت فنی» و «سازوکارهای قانونی» نیز، به‌عنوان شرایط مداخله‌گر معرفی شده‌اند. «ایجاد تفکر رقابتی» زمینه را برای چگونگی بازتعریف فعالیت‌های معاونت فنی سازمان فراهم می‌کند. آخرین جزء الگو نیز، «طراحی سازوکارهای تسهیل‌گر تغییر ساختار»، از طبقه‌بندی مقولات به دست آمده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، بسیاری از فعالیت‌های معاونت فنی با ویژگی‌ها و الزامات عصر همگرایی فناورانه همخوانی ندارد. اقداماتی نظیر شناسایی فعالیت‌های غیر هدف و برون‌سپاری آنها، به همراه جذب نیروی انسانی چندمهارتی، در چابک‌سازی و انعطاف‌پذیری ساختار ضروری است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Designing Technological Convergence Facilitators Model in the Structure of Deputy of Technological Affairs in IRIB

نویسندگان [English]

  • Taher Roshandel Arbatani 1
  • Somayeh Labbafi 2
  • Majid Amini 3

1 Full prof. in Media Management, Tehran Uni.

2 Teacher in Media Management, Tehran Uni.

3 Media Management

چکیده [English]

The study designed the facilitator mechanisms model for changing Deputy of Technological Affairsin IRIB based on the qualitative method grounded theory. Data collected by semi-structured interview through snowball sampling method, and were analysed in three stages of coding: open, axial, and selective. In the research, 9 managers and experts of IRIB were interviewed. The model comprised different components: 450 initial codes, 48 conceptual codes , and 14 categories in six groups. “The emergence of technological convergence  space” selected as prerequisite and “the need to redesign the Deputy of Technological Affairs structure” as the main phenomenon of the model. It was introduced "Changing the activities of Technological Deputy" as strategy and "legal mechanisms" as intervening conditions. "Making competitive thinking" provides a context for redefining the activities of the Technological Deputy. The last component of the model derived from the categorization was "Designing Facilitator Mechanisms for Changing Structure". According to research findings, many activities of the Deputy of Technological Affairs does not match the characteristics and requirements of the technological convergence era. Operations such as identifying non-target activities and deputing them, employing multi-tasking human resources, are essential in developming and agility of the structure.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Organizational Structure
  • Technological Convergence
  • IRIB
  • Deputy of Technological Affairs
  • Media Technology
آلباران، آلن‌بی. (1395). مدیریت رسانه‌های الکترونیک (ترجمه طاهر روشندل اربطانی). تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
احسانی‌مرنی، مهدیه. (1390). بررسی رابطه همگرایی تکنولوژیکی و ساختار سازمان‌های خبری (مطالعه موردی مطبوعات کشور). پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
اساسنامه‌ سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران. (1362). بازیابی شده از: http://www.rc.majlis.ir
پاکسون، پیتون. (1393). درآمدی بر مطالعات ارتباطات و رسانه‌های جمعی (ترجمه امین مستقیمی و زیبا امیرخانی). تهران: سخنوران.
پورعزت، علی‌اصغر و طاهری‌عطار، غزاله. (1392). سازماندهی و طراحی ساختار. تهران: سمت.
توماس، جان پرسکات. (1393). راهنمای مدیریت رسانه؛ برای کشورهای درحال گذار (ترجمه محمدقلی میناوند و مسعود مقصودی). تهران: انتشارات دانشگاه صداوسیما.
رابینز، استیفن پی. (1394). مبانی رفتار سازمانی (ترجمه علی پارسائیان و سید‌محمد اعرابی). تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، چاپ 42.
ربیعی، علی. (1395). رسانه‌های نوین و مسائل اجتماعی جدید در ایران. تهران: انتشارات سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.
رضائیان، علی. (1388). مبانی سازمان و مدیریت. تهران: سمت، چاپ 13.
روشندل اربطانی، طاهر. (1394). سیاستگذاری رسانه‌ای. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
سازمان ملی بهره‌وری ایران. (1394). تغییر و تحول ساختار و تشکیلات سازمان صداوسیما در راستای ارتقای بهره‌وری سازمانی. بازیابی شده از: http://www.nipo.gov.ir.
علی‌عسکری، عبدالعلی. (1394). سپهر جهانی رسانه: روندهای عمده در زیرساخت رسانه‌های نوین. تهران: انتشارات دانشگاه صداوسیما.
فراستخواه، مقصود. (1395). روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی با تأکید بر نظریه برپایه (گراندد تئوری GTM). تهران: آگاه.
کارلوف، بنجت و لاوینگسن، فردریک. (1391). سازمان‌دهی مجدد؛ طراحی و اصلاح ساختار، تشکیلات و روش‌ها متناسب با عصر اطلاعات (ترجمه محمد خانباشی و پریسا کیایی). تهران: مؤسسه کتاب مهربان‌نشر.
محسن‌پور، محدثه. (1390). ارزیابی داده‌های کیفی. فصلنامه کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی سبزوار، 16(3 و 4)، صص 55-50.
میراسماعیلی، بی‌بی‌سادات. (1392). همگرایی رسانه‌ای و فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی. تهران: کتاب الکترونیک دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها.
وسترمن، جورج؛ مکافی، اندرو و بنه، دیدیه. (1396). تحول دیجیتال (ترجمه مهدی شامی‌زنجانی و شادی ایران‌دوست). تهران: نص.
Albarran, A. (2010). Assessing the Field of Media Management and Economics Research: Looking Back,
Looking Forward. In: Palabra Clave, Vol. 17, No. 4, Pp. 1025-1040.
Bolter, J.D. & Grusin, R. (2000). Remediation, Understanding New Media. Cambridge, MA: MIT Press.
Burnett, R. & Marshal, D. (2003). Web Theory; An Introduction. London; Routledge.
Dailey, L.; Demo, L. & Spillman, M. (2003). The Convergence Continuum:
A Model for Studying Collaboration Between Media Newsrooms.
Education in Journalism and Mass Communication, Kansas City, Missouri, July-August.
Deuze, M. (2007). Convergence culture in the creative industries. International Journal of Cultural Studies,
Vol. 10, No. 2, Pp. 243-263.
Hess, T. (2014). What is a Media Company? A Reconceptualization for the Online World.
International Journal on Media Management, Vol. 16, No. 1, Pp. 3-8.
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture. Where old and New Media Collide. New York, London:
New York University Press.
Jenkins, H. & Ford, S. & Green, J. (2013). Spreadable media: Creating Value and Meaning in a
Networked Culture. New York: NYU Press.
Lincoln, Y. S. & Guba, E. G. (1994). Competing Paradigms in Qualitative Research. Handbook of Qualitative Research, London CA: Sage.
Lister, M.; Dovey, J.; Gidding, S.; Grant, I. & Kelly, K. (2003). New Media; A Critical Introduction. London:
Routledge.
Lugmayr, A. & Zheng, H. (2012). Forecasting the Usage of Ambient Media in TV Broadcasting in
the year 2016. In A. Lugmayr, T. Risse, B. Stockleben, J.
Roland, C .(2017). The Complete and Modern Guide to Technology Convergence. Retrieved from, https://www.developer.att.com/blog/technology- convergence
Saltiz, k. & Dickinson, r. (2008). Inside the Changing News room: Journalists' Responses to Media Convergence.
Aslib proceeding, Vol. 60, No. 3, Pp. 216-228.
Thornton, C. J. (2000). Electronic Media and Technoculture. New Brunswick. NJ: Rutgers University Press.
Zott, C. & Amit, R. (2008). The fit Between Product Market Strategy and Business model:
Implications for firm Performance. Strategic Management Journal, 29, Pp. 1–26.