نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد علوم اجتماعی، پژوهشگر مرکز تحقیقات صداوسیما

2 کارشناس ارشد علوم سیاسی، پژوهشگر مرکز تحقیقات صداوسیما

3 دکترای علوم سیاسی

چکیده

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که در تابستان 1387 در مرکز تحقیقات سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران با هدف بررسی میزان آگاهی و گرایش سیاسی مردم به احزاب و گروه‌های سیاسی در ایران، انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد:بیش از 58درصد مردم از طریق صدا‌و‌سیما از عملکرد و برنامه‌های احزاب و گروه‌های سیاسی کشور آگاه می‌شوند.نگرش مردم به احزاب، متأثر از کارکرد آنهاست چنان‌که از یک‌سو، 56‌درصد مردم وجود احزاب را باعث افزایش آگاهی سیاسی در جامعه می‌دانند و از سوی دیگر، 3/56‌درصد پاسخگویان معتقدند که احزاب تنها در پی منافع گروهی و جناحی هستند.8/76‌درصد مردم عملکرد مثبت احزاب را در رشد آنها مؤثر می‌دانند.

 
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigating People’s Attitudes towards Political Parties in Iran

نویسندگان [English]

  • Ashraf al-Sadat Fazeli 1
  • Ali Anayati Shabkalayee 2
  • Mehdi Najaf Zadeh 3

1 Society science

2 Political science

3 Political science

چکیده [English]

The present article is based on a study carried out in IRIB Research Center in 2008. It aims at investigating the level of individuals’ political knowledge and inclination towards political parties and groups in Iran. The findings revealed that:
More than 58 percent of people in Iran gain their knowledge of political parties and groups’ performance and programs via IRIB.
People’s attitudes towards political parties is affected by their function. so that, on the one hand, 56 percent of people consider parties as an enhancing element in their own knowledge, and one the other hand, 56.3 percent of the respondents maintained that parties follow their own interests.
76.8 percent of people believe that the positive performance of parties contributes to their growth.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political parties
  • Political knowledge
  • Election
  • Mass Media
  • Political Power
  • Political Affiliation
  • political system

 

اتحادیه (نظام مافی)، منصوره. (1361). پیدایش و تحول احزاب سیاسی مشروطیت (دوره اول و دوم مجلس شورای ملی). تهران: گستره.
اداره کل تشکل‌های سیاسی وزارت کشور. (1387). مشخصات تشکل‌های سیاسی. بازیابی از: http://www.moi.ir
ازغندی، علیرضا. (1376). ناکارآمدی نخبگان سیاسی ایران بین دو انقلاب. تهران: قومس.
برزین، سعید. (1377). جناح‌بندی‌های سیاسی در ایران. تهران: مرکز.
بشیریه، حسین. (1374). جامعه‌شناسی سیاسی، نقش نیروهای اجتماعی در زندگی سیاسی. تهران: نی.
بهار (ملک‌ الشعراء)، محمدتقی. (1363). تاریخ مختصر احزاب سیاسی، (انقراض) قاجاریه. تهران: امیرکبیر.
تبریزنیا، حسین. (1371). علل ناپایداری احزاب سیاسی ایران. تهران: بین‌الملل.
تکمیل‌همایون، ناصر. (1378). نگاهی به چگونگی شکل‌گیری حزب‌ها و سازمان‌های سیاسی در ایران،در مجموعه مقالات تحزب و توسعه سیاسی، کتاب دوم: تحزب در ایران. تهران: همشهری.
توحیدفام، محمد. (1378). بررسی علل ناسازگاری نظام سیاسی ایران با توسعه سیاسی. در مجموعه مقالات تحزب و توسعه سیاسی، کتاب دوم: تحزب در ایران. تهران: همشهری.
قاضی‌زاده‌، علیرضا. (1378). زندگی سیاسی و احزاب سیاسیدر مجموعه مقالات تحزب و توسعه سیاسی، کتاب دوم: تحزب در ایران. تهران: همشهری.
مدیر‌شانه‌چی، محسن. (1378). موانع تکوین احزاب سیاسی در ایران در مجموعه مقالات تحزب و توسعه سیاسی، کتاب دوم: تحزب در ایران. تهران: همشهری.
نقیب‌زاده، احمد. (1378). حزب سیاسی و عملکرد آن در جوامع امروز. تهران: دادگستر.
هانتینگتون، سموئل. (1370). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: علم.
Beyme, K. (1985). Political parties in western democracies. London: Gower, Alder shot.
Epstein, L.D. (1967). Political parties in western democracies. New York: Praeger.
Farsoun, S.K. & Mashayekhi, M. (1992). IRAN, Political culture in the Islamic Republic. London: Rutledge.
Lapalombara, J. & Anderson, J. (1992). Political Parties, in Encyclopedia of Government and Politics. London: Rutledge.
Lapalombara, J. & Weiner, M, (eds.). (1966). political parties and political development. New jersey: Princeton university press.
Lipset, S.M. (1963). political man: the social bases of politics. New York: anchor books.
Mair, P. (1997). Party system change. New York: Oxford University Press.
Razi, G.H. (1970). Genesis of Party in Iran: A Case study of Interactionbetween Political system and Political party. Iranian Studies, vol.3.
Roskin, M.G. (1998). political science: an introduction. New jersey: prentice hall.
Schat Schneider, E.E. (1942). party government. New York: Rinehart & Winston.
Sutton, E. (1949). Political Parties in Iran. Middle East Journal, vol.3.