نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکترای ارتباطات، استادیار دانشگاه امام صادق (ع)

چکیده

بحران نوعی جنگ صامت است که بیش از آنکه به سخت‌افزارهای جامعه ضربه وارد کند، نظام نرم‌افزاری یا به‌عبارتی، قدرت تصمیم‌گیری و عملکرد جامعه را در سطوح مختلف مختل می‌سازد. فرایند بحران بر مبنای تحلیل معنا‌شناسی این واژه، با مرحله آشوب آغاز می‌شود و با رسیدن به مراحل موقعیت سخت، نقطه خطر و سرانجام، از دست رفتن قدرت تصمیم‌گیری، پایان می‌یابد. بنابراین، بحران از هیچ آغاز نمی‌شود و ریشه در نبود تعادل در نظام‌های جامعه اعم از حکومتی یا غیرحکومتی دارد. مهم‌ترین پیامد این وضعیت نیز نبود قطعیت و امکان تصمیم‌گیری است که موجب شکل‌گیری حوادث مختلف و رویارویی جامعه با مشکلات جدی می‌شود.رسانه‌ها در این زمینه و در بستر فرهنگ‌های مختلف می‌توانند نقش دوگانه مدیریت و کنترل یا تصعید و گسترش بحران را با بهره‌گیری از شیوه‌های مختلف برجسته‌سازی، اقناع، کاشت و آموزش عهده‌دار شوند.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

-

نویسنده [English]

  • - -

چکیده [English]

-

کلیدواژه‌ها [English]

  • -

 

تاجیک، محمدرضا. (1379). مدیریت بحران: نقدی بر شیوه‌های تحلیل و تدبیر بحران در ایران. تهران: فرهنگ گفتمان.
تاجیک، محمدرضا. (1383). مدیریت بحران رسانه. ]مصاحبه[، برگرفته از سایت WWW.ITIRAN.COM، تاریخ بازیابی 25 آبان 1383.
تن‌برگ، دیودونیه. (1373). مدیریت بحران. ترجمه محمد‌علی ذوالفقاری اصل، تهران: حدیث.
جعفری، علی. (1384). نسبت رسانه‌های جهانی و بحران‌های جهانی با تأکید بر وقایع پس از 11 سپتامبر. فصلنامه پژوهش و سنجش، سال 12، (42 و 43)، تابستان و پاییز.
خجسته، حسن. (1384). بحران بلایای طبیعی و نقش ویژه رادیو در کنترل آن. فصلنامه پژوهش و سنجش، سال 12، (42 و 43)، تابستان و پاییز.
ریخته‌گران، محمد‌رضا. (1378). هرمنوتیک. تهران: کنگره.
سجودی، فرزان. (1384). نشانه‌شناسی کاربردی. تهران: قصه.
سامورا، لاری؛ پورتر، ریچارد و استفانی، لیزا. (1379). ارتباط بین فرهنگ‌ها. ترجمه غلامرضا کیانی و سید‌اکبر میر‌حسنی، تهران: باز.
فیاض، ابراهیم. (1381). تعامل دین، فرهنگ و ارتباطات بر پایه مکتب تولید و مبادله معنا (نگاه مردم‌شناختی ارتباطی). رساله دکترا، دانشگاه امام صادق (ع).
محسنیان‌راد، مهدی. (1384‌ـ الف). ارتباط‌شناسی. تهران: سروش.
محسنیان‌راد، مهدی. (1384‌‌‌ـ‌ ب). ایران در چهار کهکشان ارتباطی: سیر تحول تاریخارتباطات در ایران، از آغاز تا امروز. تهران: سروش.
محکی، علی‌اصغر. (1385). احیای مردم بحران‌زده از وظایف رسانه‌هاست. برگرفته از خبرگزاری میراث فرهنگی، www.chn.ir، تاریخ بازیابی 11 بهمن 1385.
مولانا، حمید. (1384). اطلاعات و ارتباطات جهانی. ترجمه اسد‌الله آزاد، محمد‌ حسن‌زاده و مریم اخوتی، تهران: کتابدار.
Aryanpur. (2000). Progressive Dictionary: Overseas Version. Edition.
Ballantine, B. (2003). Improving the Quality of Risk Management in the European Union: Risk Communication. EPC Working Paper/ June. Cambridge Advanced Learner’s Dictionary.
Hall, E. T. (1976). Beyond Culture. Garden City, NY: Doubleday.
Hall, E. T. & Hall, M.R. (1990). Understanding Cultural Differences: Germans, French and Americans. Yarmouth, ME: Intercultural Press.
Lerner, D. (1958). The Passing of Traditional Society: Modernising the Middle East. Free Press.
McQuail, D. (2000). McQuail’s Mass Communication Theory. 4th Edition, Sage.
Moore, Henrietta. L. (1999). Anthropological Theory Today. Cambridge: polity.
Phil, W. (1979). Crises Management: Confrontation and Diplomacy in the Nuclear Age. London: Martin Robertson.
Robert, Jonathan, M. (1988). Decision-Making during International Crises. London: Macmillan Press LTD.
Schramm, W. L. (1954). How Communication Works, in: The Process and Effects of Communication. Urbana: University of Illinois Press.
Shand, J. (1993). Philosophy and Philosophers. London: UCL Press.
Smith, A. G. (1966). (ed.) Communication and Culture: Reading in Human Interaction Codes. NewYork: Holt, Rinehart and Winston.
Saussure, F (1918). Course in General Linguistics. Transelated by Roy Harris, London: Duckworth.
Westley, B. & Maclean, M. (1957). A Conceptual Model for ommunication Research, Journalism Quarterly. Winter.