نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
پژوهشگر
چکیده
مقاله حاضر روایتی تاریخی و تطبیقی از تجربه سیاستگذاری در حوزه سواد رسانهای در چهار کشور را ارائه میدهد؛ آلمان و انگلستان به عنوان کشورهای پیشرو در حوزه سیاستگذاریهای ارتقای سواد رسانهای و هند، و اردن به عنوان کشورهای مشابه با ایران انتخاب شدهاند. پرسش اصلی مقاله این است که سیاستگذاریهای این کشورها در حوزه‌ی سواد رسانهای در پاسخ به چه مسائلی و برای دستیابی به چه اهدافی صورتبندی شده است؟ نتایج این مطالعه تاریخی-تطبیقی نشان میدهد که سیاستگذاریهای ارتقای سواد رسانهای در کشورهای پیشگام به مرحله آموزشهای همگانی سواد رسانهای رسیده است و سپس در ادامه، نگاه به مخاطب در سیاستهای ارتقای سواد رسانهای آنها از مخاطب منفعل به مخاطب فعال و در نهایت «مخاطب به منزله شهروندانی کارآمد و مسئول» تبدیل شده است. در مقابل، در دو کشور مشابه ایران، سیاستگذاری ارتقای سواد رسانهای هنوز در پارادیم «مهندسی فرهنگی» و الگوهای سیاستی «دستوریِ از بالا به پائین» درجا میزند. مقاله در بخش آخر و پیشنهادها، بر لزوم توجه به نوعی «دانش فرهنگی انتقادی» سخن به میان میآورد که از دل ارتقای سواد رسانهای شهروندان ایرانی برمی‌آید و نتیجۀ ارتقای مداوم آگاهیهای سیاسی-اجتماعی عمومی است. شکلگیری چنین دانشی نیازمند فراوری از پارادایم رسانهای حمایتگرایانهای است که در فضای رسانهای کشور حاکم است.
دانشی که شکلگیری و انباشت آن نیازمند فراوری از پارادایم رسانهای حمایتگرایانهای است که در فضای رسانهای کشور حاکم است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Media Literacy Policies in Germany, the UK, India, and Jordan
نویسنده [English]
- Mohammad Sarvi Zargar
Rearcher
چکیده [English]
The article presents a historical narrative of media literacy policies of four countries. Germany and the UK as two globally leading countries in the field and India and Jordan as two more or less similar to Iran. The results of this comparative study in its broad historical background show that policies of media literacy promotion in the two leading countries have reached into an advanced level wherein media literacy is part of public education in these countries. Media audiences within these policies are previewed as active agents, ultimately leading to look at them as responsible citizens. In countries similar to Iran, though, media literacy policies are still part of the ‘cultural engineering’ paradigm that follows top-to-down policy-making patterns. The final section of the article discusses media literacy as ‘cultural knowledge. This notion, argues the article, will be accomplished through promotion of the media literacy amongst Iranian citizens through an organized process aimed to promote Iranian citizens’ socio-political awareness. To accomplish such an end, hence, media literacy policymakers in Iran must move beyond the currently dominant protectionist paradigm.
The final section of the article discusses media literacy as ‘cultural knowledge. This notion, argues the article, will be accomplished through promotion of the media literacy amongst Iranian citizens through an organized process aimed to promote Iranian citizens’ socio-political awareness. To accomplish such an end, hence, media literacy policymakers in Iran must move beyond the currently dominant protectionist paradigm.
کلیدواژه‌ها [English]
- Media literacy
- Media policymaking
- Media education
- Critical media literacy
- Public Education
)