نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، گروه ارتباطات و رسانه، دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشیار گروه علوم ارتباطات اجتماعی، دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

 توجه به سلامت جنسی و ارتقای آن، به تحکیم بنیان خانواده و جامعه سالم منجر می‌شود و رسانه‌ها در این زمینه می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند. در این پژوهش که با هدف بررسی برنامه‌های سلامت جنسی تلویزیون انجام شده است، با استفاده از روش تحلیل محتوا و نمونه‌گیری طبقه‌ای، سه برنامه شاخص سیما یعنی حریم مهرورزی، هزار راه نرفته و سری سوم برنامه حال خوب که از مهرماه سال 1394 تا دی‌ماه 1398 از صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده‌اند ( تعداد 61 برنامه و 857 آیتم)، با استفاده از پرسشنامه معکوس، به لحاظ ساختار و محتوا مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته‌اند. واحد تحلیل در این بررسی «آیتم» بوده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بیشتر برنامه‌های تلویزیون در این زمینه، به‌صورت مصاحبه و گفتگوی کارشناسی بوده‌اند و با رویکرد آموزشی و ترویجی برای زوجین و خانواده‌ها تولید شده‌اند؛ کارشناسان حوزه روان‌شناسی بیش از سایر متخصصان در این برنامه‌ها حضور داشته‌اند. از بین برنامه‌هایی که از محتوای ناهنجاری و اختلالات جنسی برخوردار بوده‌اند، بیشترین‌شان به کژکاری‌های جنسی پرداخته‌اند. از سوی دیگر، بیشترین برنامه‌های مرتبط با کژکاری جنسی، به اختلال میل جنسی اختصاص داشته‌اند. در این برنامه‌ها از ابعاد گوناگون، برجسته‌سازی صورت گرفته است، به همین‌دلیل، تمامی موضوعات، رویکردها، کارشناسان و... امکان و موقعیت مطرح شدن را نداشته‌اند و نتوانسته‌اند به‌نحو مطلوب بازنمایی شوند. نتایج این پژوهش، می‌تواند آگاهی مدیران، برنامه‌سازان و دست‌اندرکاران تولید برنامه‌های سلامت جنسی تلویزیونی را افزایش دهد و به آنان در کاهش نقاط ضعف و تقویت نقاط مطلوب کمک کند.
 

تازه های تحقیق

نوآوری و محدودیت

ساخت برنامه‌های جامع‌نگر سلامت جنسی در رسانه ملی قدمت چندانی ندارد و تابو بودن موضوع و بافت فرهنگی جامعه نیز مزید بر علت شده است. مطابق پژوهش‌های صورت گرفته در حوزه آسیب‌های اجتماعی، بیشترین آسیب‌های خانواده ایرانی، از‌جمله سردی روابط زناشویی، تنش‌ها و اختلافات زوجین و در نهایت طلاق، ناشی از آگاه نبودن افراد از تعاملات صحیح ارتباطی و زناشویی، نگرش‌های جنسی و نحوه مدیریت رفتارهای جنسی است که لزوم فرهنگ‌سازی در این زمینه و پرداخت جدی به چنین موضوعاتی را در رسانه نشان می‌دهد. ورود به این عرصه نیز مستلزم تمهیدات خاص علمی و کارشناسی و رعایت ظرافت‌های رسانه‌ای است، چنان‌‌‌که در چند سال اخیر، با ساخت برنامه حریم مهرورزی، شیوه نوینی از برنامه‌سازی در عرصه سلامت جنسی، تقویت روابط زوجین و تحکیم روابط خانوادگی ارائه شده است. ازآنجا ‌که این برنامه‌ها تاکنون به‌صورت علمی مورد تحلیل و بررسی قرار نگرفته‌اند؛ برای اولین بار در پژوهش حاضر، برنامه‌های تلویزیونی در حوزه سلامت جنسی مورد توجه قرار گرفته‌اند و به تحلیل محتوای آنها به لحاظ ساختاری و محتوایی پرداخته شده است. ازاین‌رو‌، نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند در برطرف کردن نقاط ضعف و تقویت نقاط مثبت هر برنامه مورد استفاده قرار گیرد و در ارتقای آگاهی خانواده و جامعه در عرصه سلامت جنسی نقشی مناسب ایفا کند. این پژوهش باتوجه‎ به ماهیت آن، تنها به ابعاد روشن، صریح و آشکار برنامه‌ها پرداخته و برای شناخت معانی، مضامین و همچنین مخاطبان برنامه و دیدگاه‌های آنان، به مطالعات دیگری‌، ازجمله تحلیل محتوای کیفی، اثرسنجی، نظرسنجی و ... نیاز است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Content Analysis of the Iran TV Programs from the Point of View of Sexual Health (Case: Harime Mehrvarzi, Hezar Rahe Nerfete, and the Third Series of Hale Khoob)

نویسندگان [English]

  • Hamdollah Basti 1
  • Mohammad Soltanifar 2
  • Mohammad Mahdi Labibi 3

1 Communication Science and Media, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 Associate Prof. In Social Communication Sciences, Faculty of Literature, Humanities and Social Sciences, Research Sciences

3 Assistant Prof. In Sociology, Faculty of Social Sciences, Communication and Media, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Paying attention to sexual health and promoting it leads to strengthening the family and society health, and the media can play an important role in this field. In this research, which was carried out with the aim of studying sexual health programs on TV, using the content analysis tecniqe and stratified sampling, three prominent TV programs (Harime Mehrvarzi, Hezar Rahe Nerfete, and the third series of Hale Khoob) which were broadcasted from October 2014 to January 2018 in Iran TV (61 programs and 857 items), and have been analyzed in terms of structure and content using a reverse questionnaire. The unit of analysis in this study was "item". The findings showed that most of the TV programs in this field were in the form of expert interviews and discussions and were produced with an educational and promotional approach for couples and families; Experts in the field of psychology have been present in these programs more than other experts. Most of the programs dealing with sexual abnormalities and disorders have dealt with sexual perversions. On the other hand, most programs related to sexual perversion have dealt with sexual desire disorder. some dimensions of the programs were highlighted, so all topics, approaches, experts, etc. had no opportunity to be brought up and had not been represented properly. The results of this research can increase the awareness of managers, programmers and those involved in the production of TV sexual health programs and help them reduce the weaknesses and strengthens the favorable points.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sexual Health
  • National Media
  • Television Programming
  • Health Promotion
  • Sex Education
بخشی، نگین و فرهاد، خرمایی. (1397). چالش‌های والدین در آموزش جنسی به فرزندان: یک مطالعه کیفی. تحقیقات کیفی در علوم سلامت، 7 (3)، 239-227.
بستانی خالصی، زهرا؛ معصومه، سیمبر و سیدعلی، آذین. (1396). تبیین راهبردهای آموزش سلامت جنسی مبتنی بر توانمندسازی: یک مطالعه کیفی. تحقیقات کیفی در علوم سلامت، 6 (3)، 265-253.
ترکمندی، شیرین. (1391). رابطه برنامههای سلامتمحور سیمای جمهوری اسلامی ایران و رفتارهای بهداشتی از دیدگاه مخاطبان تهرانی. پایان‌نامه دوره کارشناسی ارشد ارتباطات گرایش ژورنالیسم، دانشگاه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، تهران.
حسین‎ رشیدی، بتول؛ کیاندخت، کیانی؛ فدیه، حق‌اللهی و شیرین، شهبازی صیقلده. (1394). تعریف سلامت جنسی از دیدگاه متخصصین ایرانی و توصیف اجزای آن: یک مطالعه کیفی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران (TUMJ)، 73 (3)، 220-210.
خادم قائمی، مصطفی. (1396)‌‌. راهکارهای رسانه ملی برای تربیت جنسی نوجوانان با رویکرد اسلامی‌‌. دانشگاه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، دانشکده دین و رسانه، تهران.
خانیکی، هادی و حبیب، راثی تهرانی. (1390). بررسی نگرش مخاطبان درباره تأثیر پیام‌های سلامت تلویزیون. مطالعات فرهنگ و ارتباطات،
12 (15)، 187-151.
رحیمی، ریتا. (1389). تأثیر بسته خودآموز جنسی با روش شناختی ـ رفتاری بر تعاملات جنسی زوجین. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی رودهن.
رزاقی، رضا. (1397). آموزش موضوعات جنسی. چاپ دوم، تهران: دانژه.
رسولی، سمیه. (1396). تحلیل ساختار و محتوای برنامههای رادیو سلامت با تأکید بر سلامت اجتماعی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده علوم ارتباطات، تهران.
رفائی شیرپاک، خسرو؛ حسن، افتخار اردبیلی؛ کاظم، محمد؛ مریم، چینی‎چیان؛ علی، رمضانخانی؛ اکبر، فتوحی و مهرزاد، سراجی. (1386). الحاق برنامه آموزش جنسی در خدمات مراکز بهداشتی ـ درمانی شهر تهران. پایش، 6 (3)، 256-243.
زردار، زرین و ملیحه، اسماعیلی. (1400). چارچوب‌بندی سلامت در برنامه‌های گفتگومحور ترکیبی تلویزیون: مورد مطالعه: برنامه ضربان. انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 17 (65)، 282-255.
سورین، ورنر و جیمز، تانکارد. (1381). نظریههای ارتباطات (ترجمه علیرضا دهقان). چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
سیاستهای کلی برنامه ششم توسعه جمهوری اسلامی ایران. بازیابی شده از: 
https://farsi khamenei. ir/news-content?id=30128
سیاستهای کلی سلامت کشور. بازیابی شده از:
https://farsi. khamenei. ir/news-content?id=26083
شفیعی سروستانی، ابراهیم. (1395)‌‌. سلامت جنسی در جامعه اسلامی با تأکید بر نقش رسانه ملی،‌ 2 ج. قم: اداره کل پژوهش‌های اسلامی رسانه.
عاطفی‎ منش، روشنک. (1389). بررسی دیدگاه دانشجویان آموزش بهداشت نسبت به ارتباطات سلامت و تلویزیون: سنجش نگرش دانشجویان دانشگاههای علوم پزشکی شهید بهشتی، ایران و تهران نسبت به برنامههای سلامت سیمای جمهوری اسلامی ایران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی. دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده علوم اجتماعی، گروه علوم ارتباطات اجتماعی، تهران.
عبدالملکی، مریم. (1392)‌‌. رسانه، بازاندیشی و گرایش به روابط فرازناشوئی‌‌. ‌پایان‌نامه کارشناسی ارشد‌‌، دانشگاه الزهرا (س)، دانشکده اقتصاد و حسابداری، تهران.
علیپور‌، مهدیس. (1391). نقش برنامههای بهداشتی و پزشکی تلویزیون بر سلامت جسمانی و روانی پیامگیران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی، پردیس آموزش‌های نیمه‌حضوری، تهران.
فروتن، کاظم و مریم، جدید میلانی. (1387). بررسی شیوع اختلالات جنسی در متقاضیان طلاق مراجعه‌کننده به مجتمع قضایی خانواده. دانشور پزشکی، 15 (5)، 44-39.
ک‍اچ‍ت‍ک‍وف‌، واس‍ی‍ل‍ی‌ دم‍ی‍ت‍ریی‍وی‍چ‌‌ و وال‍ن‍ت‍ی‍ن‍ا م‍ی‍خ‍ائ‍ی‍ل‍وون‍ا، لاپیک. (1373). روانشناسی و تربیت جنسی کودکان و نوجوانان (ترجمه محمد تقی‌زاده).
چاپ 14، تهران: بنیاد.
کیاسالاری، زهرا. (1390). پیام رئیس پنجمین کنگره سراسری خانواده و سلامت جنسی در مجموعه مقالات پنجمین کنگره سراسری خانواده و سلامت جنسی. تهران: 5-6 آبان، بیمارستان امام‌خمینی.
مجموعه واژههای علوم سلامت، سلامت جنسی سلامت زادآوری (1). (1396). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مرکز نشر آثار.
محمدخانی ملکوه، محمد و معصومه، حاسی. (1385). نظرسنجی از مردم تهران درباره برنامههای شبکه رادیویی سلامت. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما، اداره کل پژوهش‌های اجتماعی و سنجش برنامه‌ای، گروه سنجش برنامه‌های کودک و نوجوان.
محمدی‌مهر، غلامرضا. (1387). روش تحلیل محتوا (راهنمای عملی تحقیق). تهران: گنجینه علوم انسانی، دانش‌گار.
محمودزاده، سعیده. (1396). تأثیر برنامههای آموزشی شبکه سلامت سیما بر ارتقا سطح سلامت مخاطبان: مطالعه زنان خانهدار تهرانی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد در رشته علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دماوند.
محمودی، قهرمان؛ رمضان، حسن‌زاده و کیومرث، نیاز آذری. (1386). تأثیر آموزش جنسی بر سلامت خانواده در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران. افق دانش، 13 (2)، 70-64.
مختاریه، میترا. (1398)، نقش سلامت جنسی در ارتقاء سلامت خانواده. همایش کشوری مامایی و سلامت زنان (به مناسبت صد سال مامایی آکادمیک در ایران)، مشهد، بازیابی شده از:
 https://civilica. com/doc/997762
مرقاتی‎ خویی، عفت‌السادات؛ نیلوفر، ستارزاده جهدی؛ ملیحه، افشار؛ نازنین رضایی و زهرا، مهدی‎ زاده تورزنی. (1394). درسنامه مشاوره و ارتقای سلامت جنسی. تبریز: انتشارات پزشکی شروین‏.
منصوری، سعیده. (1395). بررسی میزان استفاده و رضامندی زنان از برنامههای شبکه سلامت سیما. پایان‌نامه کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی، تهران.
مؤذن، کاظم و ادریس، راموز. (1398). سیاستنامه مواجهه با مسائل جنسی در ایران. مؤسسه سجا. بازیابی شده از:
https://iranthinktanks.com/policy-of-dealing-with-sexual-issues-in-iran-based-on-policy-research/
مهدی‌زاده، سیدمهدی. (1380). نظریههای رسانه. تهران: همشهری.
ن‍ق‍ی‍ب‎ال‍س‍ادات‌، رض‍ا. ‏(1384). راهنمایعملیآماده‌‌سازیطرح تحقیق‌‌ در روشتحلیلمحتوا. ت‍ه‍ران‌: ن‍ه‍اد ن‍م‍ای‍ن‍دگی م‍ق‍ام‌ م‍ع‍ظم‌ ره‍ب‍ری‌ در دانشگاه‌ها، پ‍ژوه‍ش‍گ‍اه‌ ف‍ره‍ن‍گ‌ و م‍ع‍ارف‌.
نیکخو، محمدرضا. (1387). زندگی جنسی مردان: آشنایی با رفتارهای جنسی و روشهای شناخت و درمان اختلالهای جنسی مردان. چاپ پنجم، تهران: سخن.
ویمر، راجر دی. و جوزف آر، دویمنیک. (1384). تحقیق در رسانههای جمعی (ترجمه کاووس سیدامامی). تهران: سروش.
ویندال، سون؛ بنو، سیگنایزر و جین تی، اولسون. (1397). کاربرد نظریههای ارتباطات (ترجمه علیرضا دهقان). تهران: جامعه ‎شناسان.
Gabarron, E .(2016). Social Media and Sexual Health – New Arenas for Information on Sexually Transmitted Infections and Promotion of Healthy Sexual Behavior. The Arctic University of Norway Faculty of Health Sciences - Institute of Clinical Medicine. A Dissertation for The Degree of Philosophiae Doctor – December.
Masters, W. H. & Johnson, V. E. (1970). Human Sexual Inadequacy. London: Churchill.
Nandy, B. R. & Nandy, S. (1997). Health Education by Virtue of its Mission is Centered Around Mass Media and Communication: Implications for Professional Preparation. Journal of Health Education, 28(4), 238-244, DOI: 10.1080/10556699.1997.10603275
Shade, D. D. (2010). The Health Belief Model and Effects of Prime Time Television Sexual Portrayals. Thesis Master of Arts in Communication, faculty of the Virginia Polytechnic Institute and State University.
World Health Organization. (2010). Developing Sexual Health Programs: A framework for action. Retrieved from: https://apps. who. int/iris/bitstream/handle/10665/70501/WHO_RHR_HRP_10. 22_eng. pdf?sequence=1&isAllowed=y