نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکترای علوم سیاسی، استادیار دانشگاه صداوسیما
2 کارشناس ارشد مدیریت رسانه،دانشگاه صداوسیما
3 دکترای مدیریت ورزشی، استادیار دانشگاه پیام نور تهران
چکیده
هدف این پژوهش، فهم دیدگاه کارشناسان در مورد روش‌های نهادینه کردن ورزش همگانی از طریق شبکه ورزش سیماست. دلیل اصلی توجه به این امر، نقش تلویزیون به عنوان یکی از مؤثرترین رسانههای جمعی در شکل‌دهی به نگرش و رفتار مخاطبان است که به عنوان یکی از منابع اصلی جامعه‌پذیری افراد می‌تواند به نهادینه کردن ورزش همگانی و در نتیجه حفظ و ارتقای سلامت افراد جامعه کمک کند.این پژوهش با استفاده از روش کیفی انجام شده و از طریق مصاحبه عمیق با کارشناسان، اطلاعات و داده‌ها جمع‌آوری گردیده است. همچنین، از روش مقایسه دایمی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که توجه به ورزش خانواده‌ها، مطرح کردن ورزش به عنوان یک ارزش، ترویج بازی‌ها و ورزش‌های بومی و محلی، نظارت و مطالبه‌گری از نهادهای مسئول، تداوم در ارسال پیام‌های ورزشی، همکاری با سایر نهادهای مسئول در توسعه ورزش همگانی، معرفی الگوهای ورزشکار، نشان دادن فواید و کارکردهای مطلوب ورزش، هشدار دادن در مورد رفتارهای نادرست، برجسته‌سازی ورزش بانوان و معرفی ورزش‌های کم‌هزینه و آسان، از مهم‌ترین روش‌های نهادینه کردن ورزش همگانی از طریق شبکه ورزش سیماست.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Methods for Institutionalization of Public Sports by National Media (IRIB); A Case Study of Sports TV Channel
نویسندگان [English]
- mohamad gholi minavand 1
- saeed bagheri 2
- Hamid Qasemi 3
1 assistant prof. in political sciences, IRIB Uni.
2 media management
3 assistant prof. in sport management, Payam Noor Uni.
چکیده [English]
The present research aims to explore experts' understandings of methods for institutionalizing public sports in Sports TV Channel. The motive for carrying out the study was the role of television as one of the most effective mass media in shaping individuals' attitude and behavior, and as the main source of sociability among individuals, facilitating institutionalization of public sports and therefore, enhancing people's health and safety. This qualitative research was carried out through deep interview with a number of experts, and the findings indicate that paying attention to family exercises, introducing sports and exercises as a value, promoting local sports, monitoring and making officials stand accountable, consistent message-sending, cooperating with other responsible institutions in developing public sports, introducing athletic examples, presenting benefits and pleasant functions of sports, warning against improper behaviors, highlighting women sports and introducing easy and less costly sports are among the most significant methods for institutionalizing public sports by Sports TV channel.
کلیدواژه‌ها [English]
- Public Sports
- National Media
- Sports TV Channel
- health
آقاپور، مهدی و زارع‌پور، ساجده. (۱۳۹۱). فراتحلیل مطالعات ورزش و رسانه: ارزیابی ده مقاله و پایان‌نامه. دوفصلنامه جهانی رسانه، 7 (1).
آقاجانی، نوشین و نادری‌نژاد، پریچهر. (1390). بررسی نقش وسایل ارتباط جمعی (نشریات، رادیو و تلویزیون) در اشاعه فرهنگ ورزش همگانی. فصلنامه فرهنگ و ارتباطات، 1(1).
افروزه، محمدصادق؛ حمیدی، مهرزاد و الهی، علیرضا. (1391). شناسایی دیدگاه اعضای انجمن‌های ورزشی دانشگاه‌ها در خصوص رویکرد رسانه‌ها به ورزش. فصلنامه پژوهش‌های ارتباطی، 19 (1).
امینی، حجت‌الله و مبینی‌کشه، زهرا. (۱۳۹۳). بررسی تأثیر آموزش از طریق رسانههای تصویری در ارتقا سطح گرایش زنان به فعالیت‌های ورزشی. فصلنامه مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، 1 (3).
بلوچی، رامین. (۱۳۷۳). بررسی آثار اقتصادی ورزش‌های بومی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تربیت معلم.
جکسون هاریس، ریچارد. (۱۳۹۰). روان‌شناسی‌شناختی وسایل ارتباط‌جمعی (حسن اسدزاده، اسماعیل سعدی‌پور و منیژه شهبازخان). تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
دهقان طرزجانی، محمود. (۱۳۸۷). نظریههای تبلیغات. تهران: دانشگاه صداوسیما.
رابرتسون، یان. (1374). درآمدی بر جامعه با تأکید بر نظریههای کارکردگرایی ستیز و کنش متقابل نمادین (ترجمه حسین بهروان). مشهد: آستان قدس رضوی.
روشندل اربطانی، طاهر. (1386). تبیین جایگاه رسانههای همگانی در کشور. فصلنامه حرکت، 33.
سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران.(1383). مطالعات تفصیلی توسعه ورزش همگانی و تفریحی؛ سند تفصیلی نظام جامع توسعه تربیت بدنی و ورزش تهران: سیب سبز.
سیف‌پناهی شعبانی، جبار؛ گودرزی، محمود؛ حمیدی، مهرزاد و خطیبی، امین. (1390). طراحی و تدوین راهبرد توسعه ورزش قهرمانی استان کردستان. فصلنامه مدیریت ورزشی، 3 (8)، صص 73ـ57.
سیدعامری، میرحسن و جامعی، فاطمه. (۱۳۹۳). تبیین عوامل مؤثر در گرایش مردم به ورزش‌های همگانی و قهرمانی با تأکید بر نقش رسانههای جمعی از دیدگاه کارشناسان تربیت بدنی استان کردستان. فصلنامه مدیریت ورزشی، 3 (1).
سیدعامری، میرحسن و محمدآلق، قربانبردی. (1391). تبیین راهکارهای جذب و افزایش مشارکت شهروندان در برنامههای ورزش همگانی-تفریحی(مطالعه موردی ارومیه). فصلنامه علوم حرکتی، 4.
ظریفی، مجتبی و داودی، کریم. (۱۳۹۱). رسانه ملی و توسعه ورزش همگانی. فصلنامه پژوهش‌های ارتباطی، 19(1).
عادلخانی، امین و همکاران. (1391). سرمایه فرهنگی شرکتکنندگان در ورزش همگانی (سیاست‌گذاری و راهکارها). فصلنامه مجلس و راهبرد، 69.
غفوری، فرزاد؛ رحمانسرشت، حسین؛ کوزهچیان، هاشم و احسانی، محمد. (1382). مطالعه و بررسی نگرش متخصصان تربیتبدنی به نقش رسانههای جمعی(رادیو، تلویزیون و نشریات) در گرایش مردم به ورزش قهرمانی و همگانی. فصلنامه حرکت، 16.
فلیک، اووه. (1391). درآمدی بر پژوهش کیفی (ترجمه هادی جلیلی). تهران: نی.
قاسمی، حمید. (۱۳۸۶). نقش رسانههای گروهی در توسعه ورزش کشور. پایان‌نامه دکترا. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی.
قاسمی، حمید؛ مظفری، سید امیراحمد و امیرتاش، علی‌محمد. (1386). توسعه ورزش از طریق تلویزیون در ایران. فصلنامه پژوهش در علوم ورزشی، 17.
کرمی، عبدالله؛ قاسمی، حمید و نعمتی‌انارکی، داود. (۱۳۹۱). فصلنامه پژوهش‌های ارتباطی، 19 (1).
کوئن، بروس. (۱۳۸۴). درآمدی به جامعه‌شناسی (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: توتیا.
گائینی، عباسعلی. (1387). چشمانداز ورزش همگانی. فصلنامه رشد آموزش تربیت بدنی، 28.
گیدنز، آنتونی. (۱۳۸۵). جامعه‌شناسی (ترجمه منوچهر صبوری). تهران: نی.
لیندلف، تامس آر و تیلور، برایان سی. (1388). روش پژوهش کیفی درعلوم ارتباطات (ترجمه عبدالله گیویان). تهران: همشهری.
مرادی، مهدی؛ هنری، حبیب و احمدی، عبدالحمید. (1390). بررسی نقش چهارگانه رسانههای ورزشی در توسعه فرهنگ ورزش همگانی. فصلنامه مدیریت ورزشی، 90.
مظفری، سید امیراحمد و قره، محمدعلی. (1384). وضعیت ورزش همگانی ایران و مقایسه آن با چند کشور منتخب جهان. فصلنامه علوم حرکتی و ورزش، 6.
معتمدین، مختار؛ مددی، بهمن و عسکریان، فریبا. (1388). توصیف عوامل گرایش یا عدم گرایش شهروندان تبریزی به ورزش همگانی. فصلنامه پژوهش در علوم ورزشی، 23.
ممتازبخش، مریم و فکور، یوسف. (۱۳۸۶). بررسی راهکارهای ارتقا و توسعه ورزش همگانی بانوان دانشگاه علوم انتظامی. فصلنامه دانش انتظامی، 9 (2).
مهدیزاده، سیدمحمد. (1389). نظریههای رسانه، اندیشه‌های رایج و دیدگاههای انتقادی. تهران: همشهری.
ویس، اتمار. (1389). مبانی جامعه‌شناسی ورزش (ترجمه کرامت‌الله راسخ). تهران: نی.
Baran, S. J. & Davis, D. K. (2012). Mass Communication Theory. Foundation, Ferment, and Future. 6th edition. Boston: Wadsworth.
Farzalipour, S .(2012). The Role of Mass Media in Women’s Sport. Journal of Sport and Exercise Sciences Europe, Vol. 1, No. 1, pp. 6-13.
Gerbner, G. & Gross, L. (1976). Living With Television the Violence Profile. Jornal of Communication, Vol. 26, No. 2, pp. 173-197.
Gerbner, G. (1991). The Analysis of Communication Content; Developments in Scientific Theories and Computer Techniques. New York: Wiley.
Greenwood, R .& Hinnings, R. (1996). Understanding Radical Organizational Change. Bringing Together the Old and the New Institutionalism. Academy of Management Review, Vol.21, No. 4, pp. 10-22.
Jackson, J. (1991). Mass participation in physical Recreation. Journal of Recreation, Vol. 49, No. 3, p. 33.
Klapper , J.T. (1989). The Effects of mass Communication. New York: the Free press.
Mull, R. (1997). Recreational Sport Management. Human Kinetics. p. 202.
Polit, D.F. (2003). Nursing Research: Principle and Methods. Lippincott Williams & Wilkins. Philadelphia. PA. USA. 7th ed. 305-8.s.
Scott, R. (2001). Institutions and Organization. Sage Publication, p. 198.
Simmel, G. (1908/1958). Soziologie. Untersuchungen Uber Die Formen Der Vergesellschaftung. Berlin: Duncker & Humblot.
)