نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسنده
استاد دانشگاه
چکیده
رسانه‌های جمعی،نقش مهم و تأثیرگذاری بر رفتار شهروندان دارند، در اکثر کشورهای دنیا، رسانه‌ها به آموزش و ارتقای سطح آگاهی شهروندان نسبت به موضوع‌های مختلف و مرتبط با زندگی روزمره می‌پردازند. در این مقاله، برای درک میزان و چگونگی تأثیر رسانه‌های جمعی بر نظم اجتماعی، ابتدا مؤلفه‌های نظم اجتماعی در جوامع، با فراتحلیل مطالعات پیشین استخراج شده و سپس از طریق آزمون‌های آماری، اعتبار گویه‌های پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. در‌نهایت متغیرهای تأثیرگذار بر نظم اجتماعی در سطح خُرد که به طور عمده بر رفتار کنشگران در جامعه مربوط می‌شود، مشخص شده است. مطالعه تطبیقی سه شهر تهران، لندن و بمبئی در این زمینه نشان‌دهنده شباهت‌ها و تفاوت‌هایی است که نتایج آن می‌تواند مورد استفاده برنامه‌سازان حوزه رسانه قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Mass Media and Social Order A comparative study of citizens living in Tehran, London and Bombay
نویسنده [English]
- mohamad mehdi labibi
چکیده [English]
Mass media play a key and effective role in the citizens’ behaviors. In most countries, media are tasked to educate citizens and improve their knowledge about different everyday life issues. To provide an understanding of the extent and manner mass media affect social order, the present article, first, extracts the components of social order in target communities through a literature review and then, examines the validity of the study’s items through statistical tests. Finally, it uncovers the variables related to actors’ behavior affecting social order at micro-level in the target society. The comparative study of Tehran, London and Bombay indicates similarities and differences among the citizens of these three cosmopolitans which could be used by media programmers.
کلیدواژه‌ها [English]
- Sense of Injustice
- Sense of Insecurity
- Commitment to Law
- Religious and Moral Beliefs
- Mass Media
- Social Order
ایمان، محمدتقی. (1390). معیارهای اخلاقی در پژوهش‌های علوم انسانی. فصلنامهاخلاق، 16.
بیات، فریبرز. (1383). اخلاق و نظم اجتماعی پایدار. مجموعه مقالات اولین همایش ملی طرح مسائل جامعه‌شناسی ایران. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
پوراسماعیلی، علیرضا. (1390). اخلاق‌گرایی نه قانون‌گرایی. فصلنامه خانواده پژوهشی، 27.
چلبی، مسعود و رسول‌زاده، صمد. (1381). آثار نظم و تضاد خانواده بر خشونت علیه کودکان. مجله جامعه‌شناسی ایران، 4 (2).
چلبی، مسعود. (1375). جامعه‌شناسی نظم. تهران: نی.
چلبی، مسعود. (1387). بررسی جامعه‌شناختی عوامل مؤثر بر شادمانی در سطوح خرد و کلان. مجله جامعه‌شناسی، 10.
حبیبی، مهدی. (1389). شاخص‌های فرهنگی توسعه و ارزیابی فرهنگ. تهران: پژوهشگاه تحقیقات استراتژیک.
ربانی، رسول. (1388). بررسی موانع فرهنگی ـ اجتماعی توسعه با تأکید بر خاص‌گرایی. فصلنامه جامعه‌شناسی کاربردی، دانشگاه اصفهان.
سراج‌زاده، حسین. (1383). بررسی تعریف عملیاتی دینداری در پژوهش‌های اجتماعی. تهران: طرح نو.
شیخی، محمد. (1389). نقش مدیریت شهری در کنترل آسیب‌های ناشی از اسکان غیررسمی و حاشیه‌نشینی. کتاب ماه علوم اجتماعی،32.
صارمی، حمیدرضا. (1389). عوامل پیدایش ناامنی در شهرها. فصلنامه مطالعات شهر، 1.
ظفری، حسین. (1390). واکاوی عوامل مؤثر بر جلب مشارکت مردمی. فصلنامه روستا، 135.
عبداللهی، محمد و مروت، برزو. (1384). هویت جمعی غالب در بین دانشجویان دانشگاه‌های شهر سنندج. فصلنامه علوم اجتماعی، 32.
عریضی، حمیدرضا. (1389). تحلیلی بر جامعه‌شناختی بر احساس عدالت. فصلنامه علوم اجتماعی، 51.
فکوهی، ناصر. (1388). تقویت اخلاق شهروندی، راهی برای گذار به مردم‌سالاری مشارکتی. مجله مطالعات اجتماعی ایران، 3 (2).
کاشی، غلامرضا. (1384). نقش شکاف‌انداز تجربیات نسلی در ایران. فصلنامه رفاه اجتماعی، 16.
کلمن، جیمز. (1377). بنیادهای نظریه اجتماعی (ترجمه منوچهر صبوری کاشانی). تهران: نی.
گیدنز، آنتونی. (1383). پیامدهای مدرنیت (ترجمه محسن ثلاثی). تهران: مرکز.
مظلوم خراسانی، محمد. (1390). بررسی میزان مشارکت اجتماعی در تعاونی. جامعه‌شناسی کاربردی، 44.
مک کوئیل، دنیس. (1380). نظریه ارتباطات جمعی (ترجمه پرویز اجلالی). تهران: مرکز.
ملایی توانی، علیرضا. (1381). ریشه‌های نابسامانی نظم در ایران. تهران: گسترده.
نبی‌زاده، سیما. (1384). بی‌عدالتی در فرصت‌های آموزشی. زن در توسعه سیاست، 13.
Shah, D. (1998). Civic Enganement, Interpersonal Trust and Television Use, Political Sociology, Vol. 19, No. 3.
