نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکترای علوم سیاسی، دانشیار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)

چکیده

مقاله حاضر به نقش مهم رسانه‌ها به عنوان جزئی از ساختار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی جامعه، به مثابه مهم‌ترین پل ارتباطی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی‌ـ بویژه انتخابات که موضوع اصلی مقاله است‌ـ می‌پردازد. مقاله حاضر درصدد یافتن پاسخ دو سؤال مهم است: «تأثیر رسانه‌ها بر رفتار انتخاباتی، در چه سطح و به چه میزان است؟» و «رسانه‌ها با چه شیوه‌هایی می‌توانند بر افکار عمومی تأثیرگذار باشند؟» روش مورد استفاده، تحلیل گفتمان است و نظریه‌های تأثیر محدود رسانه‌ها، رضامندی و خشنودی از رسانه‌ها، نظریه تزریقی و دیدگاه برجسته‌سازی در کارکرد رسانه در فرایند انتخاب، مورد بررسی قرار گرفته و در پایان به تأثیر تبلیغات مستقیم رسانه‌ای در انتخابات ایران پس از انقلاب، اشاره شده است. همچنین در این مقاله تأثیر انواع رسانه‌ها (تلویزیون، رادیو، مطبوعات، نشریات و اینترنت) و نحوه کارکرد هر یک در انتخابات و میزان تأثیر و نفوذ آنان بر افکار عمومی بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد با توجه به اینکه در دوران کنونی، رسانه‌ها بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مردم شده‌اند و به عنوان یکی از دستگاه‌های فراگیر و گسترده در دسترس همگان قرار دارند، در چگونگی شکل‌گیری رفتارهای سیاسی و انتخاباتی مؤثر و تعیین‌کننده می‌باشند. از این‌رو، علاوه بر توجه به کارکردهای مثبت و سازنده آن در توسعه سیاسی جوامع، باید با تدوین راهبردها و سیاستگذاری مناسب، به منظور تقویت مبادلات فرهنگ اسلامی‌ـ بومی، در تقویت و رشد رفتار انتخاباتی شهروندان گام برداشت و توسعه سیاسی در رفتار انتخاباتی را به نسل‌های آینده منتقل کرد.
 
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Media on Electoral Behavior

نویسنده [English]

  • Mohammad Rahim Eivazi

Associate prof. in political sociology of Imam Khomeini international University

چکیده [English]

The present article addresses the significant role of media as a part of social, political and cultural structure in society and as the most important communicational bridge to influence public opinions–particularly the recent presidential elections, the subject of the article. It attempts to answer the two important following questions: a) what is the effect of media on electoral behavior? b) In what way/ways media could influence public opinions? The methodology used in the study is based on discourse analysis. Theories and viewpoints addressed in the article include media limited influence, satisfaction of the media, injecting, and highlighting techniques. The article also points to the media direct propaganda in Iranian elections after 1979 Islamic Revolution. Other points of focus in this article include the power of all kinds of media (television, radio, press, journals and internet) in terms of influencing people, their functions in elections, and the level they influence public opinions. The findings show that, since today media are indivisible part of people lives–so much so that they are accessible and widespread everywhere– they are decisive and effective in shaping electoral and political behaviors of individuals. Furthermore, given the constructive functions of media in communities’ political developments, we should adopt proper strategies and policies in reinforcing Islamic-local culture transactions and improving citizens’ electoral behavior, and pass down political development in the electoral behavior to the future generations.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Elections
  • Discourse Analysis
  • media
  • Electoral Behavior
  • Policy-making

 

اسپاک، بنجامین. (1364). پرورش فرزند در عصر دشوار ما (ترجمه هوشنگ ابرامی). تهران: صفی علیشاه.
بلومر، جی. (1999). رسانه‌ها و خانواده، تأثیر وسایل ارتباط جمعی بر پیوندهای عاطفی در خانواده‌ها. بازیابی از: http://www.roshed.com
پناهی، محمد‌حسین. (1383). شکاف نسلی موجود در ایران و اثر تحصیلات بر آن. فصلنامه علوم اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی، 17.
چلبی، مسعود. (1375). جامعه‌شناسی نظم، تشریح و تحلیل نظری نظم اجتماعی. تهران: نی.
دادگران، سید‌محمد. (1384). مبانی ارتباط جمعی. تهران: مروارید و فیروزه، چاپ هشتم.
رابرتسون، یان. (1374). درآمدی بر جامعه، با تأکید بر نظریه‌های کارکرد‌گرایی، ستیز و کنش متقابل نمادی (ترجمه حسین بهروان). چاپ دوم، مشهد: آستان قدس رضوی.
روشه، ‌گی. (1366). تغییرات اجتماعی (ترجمه منصور وثوقی). تهران: نی.
سگالین، مارتینو. (1370). جامعه‌شناسی تاریخی خانواده (ترجمه حمید الیاسی). تهران: مرکز.
سورین، ورنر و جیمز، تانکارد. (1381). نظریه‌های ارتباط جمعی (ترجمه علیرضا دهقان). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
قنادان، مطیع؛ ستوده، منصور؛ هدایت‌اله؛ ناهید. (1375). مفاهیم کلیدی جامعه‌شناسی. تهران: آوای نور.
گیدنز، آنتونی. (1377). جامعه‌شناسی (ترجمه منو‌چهر صبوری). تهران: نی.
محسنیان‌راد، مهدی. (1381). انتخابات و تبلیغات در ایران. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
مک کوئیل، دنیس. (1382). درآمدی بر نظریه‌های ارتباطات جمعی (ترجمه پرویز اجلالی). تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
مهدی‌زاده، سید‌محمد. (1380). نظریه‌های ارتباطات جمعی ]جزوه درسی[. تهران: دانشکده علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبایی.
یوسفی، نریمان. (1383). شکاف بین نسل‌هاـ بررسی نظری و تجربی. تهران: نشر پژوهشکده علوم انسانی و اجتماعی جهاد دانشگاهی.
Doychinov, D. (2002). Applying the E-government Frame Work in Bulgaria. Retrieved from: http:/un. Org/ intradoc/groups/ public/ document/ UNTC/ UNPANOO 003854. PDF
Hoover, Stewart. (2005). Audiences and the Mediazation of Religion. Retrieved from: http://un.org/intradoc/media
Kalathil, s., and Boas, T.C. (2001). The Internet and State Control in Authoritarian Regimes. Retrieved from: http:/first Monday. Org/ issues/ issuesb – 8/ kalathil/ index, html.
Klapper, Joseph. (1998). The Effects of Mass Communication. New York: Free press, pp. 18-33.
Schwartz, S. (2005). Four years After September 11th: The Media Failure. Tech C– entral Station US.
Yarmahmoudi, M. (2006). The Game of Media. Seminar at IRIB University. Tehran, Iran (3Dec).