دکترای روان‌شناسی عمومی، پژوهشگر مرکز تحقیقات صداوسیما
چکیده
مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که در سال 1386 در مرکز تحقیقات صداوسیما انجام شده است. این پژوهش با استفاده از طرح شبه آزمایشی پیش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون با گروه گواه انجام شده است. آزمودنی‌ها، 52نفر از نوجوانان پسر کلاس دوم راهنمایی مدرسه جابربن حیان واقع در منطقه پانزده آموزش و پرورش تهران بوده‌اند. متغیر مستقل پژوهش، نمایش فیلم کارتونی «نجات کودکان» و متغیر وابسته میزان پرخاشگری پس از تماشا بود که در دو نوبت به فاصله دوازده روز سنجیده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که تماشای کارتون خشونت‌آمیز «نجات کودکان» بر پرخاشگری فیزیکی آزمودنی‌ها (پس از تماشا) مؤثر واقع شده است؛ به این ترتیب که پرخاشگری فیزیکی آزمودنی‌ها پس از تماشای کارتون افزایش یافت.
Effects of Watching Violent Cartoons on the Level
of Aggression among Adolescents
نویسندگان [English]
Maryam Hoseini Anjadani
چکیده [English]
The present article is based on a study carried out in IRIB Research Center in 2007. The research was implemented using the quasiexperimental pretest-posttest control group design. The testees were 52 second graders from Jaber ibn-e-Hayyan high school located at Thehran's Educational District 15. The independent variable in the study was screening a cartoon called "Rescuing Children", and the dependent variable was the violence on part of the students after watching the cartoon. The level of violence was measured two times with the space of twelve days. The findings show that watching the violent cartoon "rescuing children" had effects on the testees' level of physical violence, i.e. the level of violence increased after the students were exposed to the cartoon.
کلیدواژه‌ها [English]
aggression, Violent Cartoon, Adolescent
مراجع
پورنوروز، منیژه. (1382). تحلیل محتوای کارتون دیجیمون از منظر خشونت. تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
پورنوروز، منیژه. (1378). بررسی ساختاری و محتوایی کارتون خارجی «کوتلاس». تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
حسینی، مریم. (1387). نظرسنجی از کودکان درباره برنامه‌های صداوسیما در فصل زمستان 1386. تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
حسینی، مریم. (1377). بررسی تأثیر تماشای برنامه‌های خشونت‌آمیز تلویزیون بر رفتارهای پرخاشگرانه کودکان. تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
حسینی، مریم. (1386). بررسی تأثیر تماشای کارتون‌های خشونت‌آمیز بر میزان پرخاشگری نوجوانان. تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
کارلسون، اولا؛ فایلیتزن، سیسیلیافن. (1999). کودکان و خشونت در رسانه‌های جمعی. ترجمه مهدی شفقتی، (1380)، تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
گانتر، بری و مک آلیر، میل. (1997). کودک و تلویزیون. ترجمه نصرت فتحی، (1380)، تهران: سروش.
فاضل، رضا. (1385). رابطه پایگاه اجتماعی‌ـ اقتصادی، رفتار والدین، تماشای خشونت تلویزیونی با تأیید خشونت و توسل به خشونت در کودکان. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما، شماره 78.
Buckingham, D. (1996). Moving Images: understanding children emotional response to TV. Manchester university press.
Buss , A.H & Q perry, M. (1992).The Aggression Questionnaire. Journal of Personality and social psychology, 63: 452- 459.
Da Wei, Wang. (2007). A Study on Media culture's negative influence on children, Apr. volume 4, NO4.
Pearl, D. (1987). Television in society, violence in tv. Ed. Arthur. AsA Berger, by Trans action, Inc.
Tanenbaum, P. H. & Zilman, D. (1975). Emotional Arousal in The Facilitation ofAggression Through Communication. ]J [// L. Berkowitz, Ed. Advances in: Experimental Social Psychology, 8: 149-192. NewYork: Academic press.
ابتدای صفحه