نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناس ارشد مدیریت، پژوهشگر و مدیرآموزش و پژوهش صداوسیمای مرکز کردستان
2 کارشناس ارشد جامعه‌شناسی
3 دکترای آمار
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی میزان، نحوه و انگیزه‌های کودکان در استفاده از رسانه‌های سنتی (سینما و تئاتر، رسانه‌های نوشتاری و ...) و رسانه‌های جدید (رادیو، تلویزیون، ماهواره، اینترنت و ...) و تعیین اثرات متغیرهای سن و جنس کودکان، میزان تحصیلات، شغل و میزان همراهی والدین در استفاده کودکان از این رسانه‌ها و همچنین تعیین رابطه بین رسانه‌های سنتی و جدید انجام گرفته و با بهره‌گیری از دو نظریه استفاده و رضامندی و جامعه‌پذیری رسانه، به تبیین موضوع مورد بررسی پرداخته است. این پژوهش، به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه در بین تعداد 400 نفر از کودکان 5 تا10 ساله در مرکز استان کردستان، در تابستان 1390، انجام گرفته است. بر اساس یافته‌های پژوهش، تلویزیون پرمخاطب‌ترین رسانه نزد کودکان است و تماشای آن مهم‌ترین فعالیت کودکان در زمان اوقات فراغت می‌باشد. چنان که بیش از نیمی از کودکان تمام روزهای هفته تلویزیون تماشا می‌کنند. میزان تحصیلات والدین با میزان استفاده از رسانه‌های جدید رابطه مستقیم دارد؛ همچنین با افزایش میزان همراهی پدر با فرزندان در تماشای برنامه‌های تلویزیون، میزان تماشای برنامه‌های تلویزیونی در کودکان بیشتر می‌شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Children Motivations for Using Traditional & Modern Media (A case study of children of 5-10 age in Sanandaj City)
نویسندگان [English]
- Shirzad Khancheh Sepehr 1
- Erfan Naseri 2
- Ahmad Ghazizadeh 3
1 management
2 sociology
3 assistant prof. in statistics
چکیده [English]
This research aims to examine children’s motivations for, and their extent and manner of, using traditional media (cinema and theater, printed media, etc) and new media (radio, television, satellite, the Internet, etc.) and shed lights on the impacts of such variables as children’s age and gender, their parents’ education, job and accompany with children in using these media. It also tries to determine the relationship between traditional and modern media. The present study employs the two theories of Use and Satisfaction and Media Sociability. It was carried out through a survey of 400 children aged between 5 to 10 from Kurdestan Province Center, i.e. Sanandaj, in summer 1390 (Iranian calendar) using questionnaire as its tool. Research findings show that television is the most widely used media for children and watching TV is one of the most important activities for them in leisure times. Almost half of children watch TV during all days of a week. Parents’ education has a direct relationship with children’s usage of modern media. The more accompany on part of parents for watching TV programs, the more the amount of children viewership.
کلیدواژه‌ها [English]
- Use and Satisfaction
- Sociability
- Modern Media
- Traditional Media
- Child
- Motivations for Usage
ارنبرگ، اندرو و باروایز، پاتریک. (1378). تلویزیون و مخاطبان (ترجمه فرهاد رادپور). تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
اسماعیلی، محسن. (1389). حقوق کودک در برابر رسانه‌ها. فصلنامه خانواده‌پژوهی،6 (21)، صص 129 ـ 115.
اسمی، رضا. (1390). نظرسنجی از کودکان و نوجوانان تهرانی درباره برنامه‌های کودک و نوجوان سیما در نوروز سال 1390. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
امامی، بهمن. (1379). تأثیرات تلویزیون بر خانواده. مجله همسر، 14.
باغانی، پروین؛ پورنوروز، منیژه و سپاسگر شهری، ملیحه. (1377). نظر پیامگیران کودک و نوجوان درباره برنامه‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی.تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
بیابانگرد، اسماعیل. (1378). اثرات تلویزیون بر رشد کودکان. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)، 5 (15 و 16).
جوادی، فاطمه و همکاران. (1387). بررسی تأثیر سبک مداخله (نظارت) در تماشای خشونت تلویزیونی بر پرخاشگری پسران 11-9 ساله. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)، 15 (54)، صص 32ـ7.
حسنی مقدم، باهره. (1376). انتقال ارزش از طریق برنامه‌های سیما. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
حق‌جو، فاطمه. (1379).پیامگیران کودک و نوجوان (روز مورد بررسی 12/6/78). تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
خضریان، عاطفه. (1384). جمع‌بندی و تحلیل پیامگیرهای کودک و نوجوان از سال 79 تا 83.تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
دفلور، ملوین و دنیس، اورت. ای. (1383). شناخت ارتباطات جمعی (ترجمه سیروس مرادی). تهران: دانشکده صداوسیما.
دیباج، موسی. (1373). قدرت رسانه در مفهوم سنتی و جدید. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)،6.
رابرتون، یان. (1374). درآمدی بر جامعه؛ با تأکید بر نظریه‌های کارکرد‌گرایی ستیز و کنش متقابل نهادی (ترجمه حسین بهروان). مشهد: آستان قدس رضوی.
رضایی‌بایندر، محمدرضا. (1382). درآمدی بر نقش تلویزیون در تربیت دینی کودکان و نوجوانان. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)، 35.
ساروخانی، باقر. (1379). جامعه‌شناسی ارتباطات. تهران: اطلاعات.
سازمان صداوسیما. (بی تا). گزیده افق رسانه، استراتژی‌های پنج ساله تولید. تهران: معاونت تحقیقات و برنامه‌ریزی.
سالک، رضا. (1376). تلویزیون، کارکردهای منفی و دیدگاه‌های انتقاداتی. فصلنامه رسانه، 8 (2).
سپاسگر شهری، ملیحه. (1387). بررسی میزان و نحوه استفاده کودکان و نوجوانان از رسانه‌ها. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)، 15 (53)، صص 176ـ143.
شاوردی، تهمینه و شاوردی، شهرزاد. (1388). بررسی نظرات کودکان، نوجوانان و مادران نسبت به اثرات اجتماعی بازی‌های رایانه‌ای. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، 7، صص 76ـ47.
شرام، ویلبر؛ لایل، جک و پارکر، ادوین. (1377). تلویزیون در زندگی کودکان ما (ترجمه محمود حقیقت کاشانی). تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
صنیعی، ماندانا. (1386). تلویزیون با کودکان ما چه می‌کند؟. فصلنامه پژوهش و سنجش (پژوهش‌های ارتباطی)، 14 (52)، صص 180ـ164.
غندالی، رویا و پیربداقی، فاطمه. (1384). بررسی وضعیت برنامه‌های کودک و نوجوان طی سال‌های 81 تا 83 بر اساس پژوهش‌های مرکز مطالعات و سنجش برنامه‌ای. تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.
گونتر، بری و مک آلر، جیل. (1380). کودک و تلویزیون (ترجمه نصرت فتی). تهران: سروش.
لایل، جک. (1371). تأثیر تلویزیون در زندگی روزمره (ترجمه شهره عبداللهی). گزیده مقالات نخستین سمینار ارزیابی برنامه‌های کودک و نوجوان صداوسیما. تهران: اداره کل روابط عمومی صداوسیما، صص 66- 11.
ماسن، پاول هنری. (1382). رشد و شخصیت و کودک (ترجمه مهشید یاسایی). تهران: رشد.
محسنیان‌راد، مهدی. (1375). انقلاب مطبوعات و ارزش‌ها: مقایسه انقلاب اسلامی و مشروطیت. تهران: سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی.
مرکز تحقیقات صداوسیما. (1390 الف). نظرسنجی از خردسالان و کودکان (5 تا 10 ساله) درباره برنامه‌های صداوسیما در فصل پاییز 1390 (شهر سنندج).
مرکز تحقیقات صداوسیما. (1390 ب). نظرسنجی از نوجوانان (11 تا 17 ساله) درباره برنامه‌های صداوسیما در فصل پاییز 1390 (شهر سنندج).
مک کوئین، دیوید. (1384). راهنمای شناخت تلویزیون (ترجمه فاطمه کرمعلی و عصمت گیویان). تهران: اداره کل پژوهش‌های سیما.
ودودی، الهه. (1386). آثار منفی تلویزیون بر سلامت کودکان. فصلنامه پژوهش و سنجش، 14 (50)، صص 111ـ 88 .
Bosacki, S.; Elliott, A.; Bajovic, M. & Aksee, S. (2009). Preadolescents Self-Concept and Popular Magazine Preferences. Journal of Research in Childhood Education, Vol. 23, No. 3, pp. 340-350.
Daft, R.L. (2005). Organization Theory and Design, West Publishing Company.
Kaveri, S. (2001). Impact of Computer on Children and Adolescent’s Development. Applied Development Psychology, Vol. 22, pp. 7-32.
Mares, M. & Woodard, E. (2005). Positive Effects of Television on Children’s Social Interactions: a Meta-Analysis. Media Psychology. Vol. 7, No. 3.
Marsh, J. (2005). Popular Culture, New Media and Digital Literacy in Early Childhood, London: Routledge.
Mercer, J. (2006). Capitalization on Children’s Spirituality: Parental Anxiety, Children as Consumers, and the Marketing of Spirituality. International Journal of Children’s Spirituality, Vol. 11, pp. 23-33.
Schmidt, F. (2001). Media Management, MCM Institute, University of St. Gallen, Switzerland.
)