رسانه ملی در کشور ما به عنوان دانشگاهی عمومی وظیفه خطیر اطلاع‌رسانی، آموزش همگانی و فرهنگ‌سازی را بر عهده دارد و در میان رسانه‌های مختلف نقشی بی بدیل ایفا می‌کند و همچنین در توسعه پایدار جامعه سهم به سزایی دارد. رسانه ملی، ذی‌نفعان متعددی از‌جمله نظام اسلامی و حاکمیت، مخاطبان برنامه‌ها، کارمندان سازمان صداوسیما، احزاب سیاسی و دولت دارد که لازم است الگویی مناسب برای پاسخدهی متوازن به آنها فراهم شود؛ این الگو، برگرفته از مسئولیت‌های اجتماعی رسانه ملی است. در این مقاله، ضمن شناسایی ذی‌نفعان رسانه ملی و سپس رتبه‌بندی آنها بر اساس روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره، وضعیت رسانه ملی در اغنای متوازن نیازهای ذی‌نفعان بر اساس مؤلفه‌های مسئولیت اجتماعی سازمان سنجیده شده است و برای این مهم، از آزمون‌های آماری، آزمون فرض میانگین و آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عملکرد رسانه ملی در شاخص‌های مسئولیت اجتماعی سازمان متناسب با شأن و جایگاه ذی‌نفعان صورت گرفته اما رضایت برخی گروه‌های ذی‌نفع مانند احزاب سیاسی و کارکنان ضعیف سنجیده شده است. به این ترتیب، برای نیل به الگوی متوازن پاسخدهی به ذی‌نفعان نیازبه ارتقای عملکرد اجتماعی رسانه ملی در این حوزه‌هاست.
Examining Organizational Social Responsibility in National Media
نویسندگان [English]
Asghar Moshabbeki1؛ Hossein Bakhtiyari2
1assistant prof. in management of Tarbiat Moddares Uni.
2management
چکیده [English]
National media in Iran as a public university is tasked with channeling information, public training and developing new components for culture as it plays a key role in the world as well as in the society sustainable development. National Media benefits several entities including the government and Islamic Revolution, audiences, IRIB employees and political parties. It is necessary to offer an appropriate pattern for balanced responding to all these entities. Such a pattern stems from the social responsibilities of the National Media. This article identifies the National Media beneficiaries and classifies them based on multiple-scaled decision-making methods, and then evaluates the status of National Media based on the beneficiaries’ balanced needs using the organization social responsibilities components. It employs statistical tests, T-test and Spearman rank coefficient test. The findings indicate that National Media performance in light of the organization social responsibility indicators matches the status of the beneficiaries. However, the satisfaction of some of the beneficiaries like political parties and employees is evaluated as weak. Thus, to reach a balanced pattern for responding to the beneficiaries, the National Media social performance needs to be boosted.
کلیدواژه‌ها [English]
National Media, Beneficiaries, Organization Social Responsibilities
مراجع
ابراهیم‌پور، حبیب؛ روشندل اربطانی، طاهر. (1387). بررسی جایگاه رسانه ملی در الگوی حکمرانی پایداری در ایران. مدیریتدولتی، 1 (1)، ص 9.
مؤسسه تحقیقاتی و فرهنگی مفید. (1383). مبارزه با فقر، فساد و تبعیض با تمرکز بر نقش راهبردی صداوسیما. تهران: مرکز پژوهش‌های اسلامی صداوسیما.
معتمد نژاد، کاظم. (1371). وسایل ارتباط جمعی، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
نوین، زهرا. (1388). فرهنگ‌سازی رسانه‌ای برای مواجهه با قانون‌گریزی در جامعه. پیام پژوهش، 9.
همایون‌فر، مسعود. (1387). مسئولیت اجتماعی سازمان. ویژه‌نامه ششمین همایش تعالی سازمانی، تهران: مؤسسه مطالعات بهره‌وری و منابع انسانی، صص 40-35.
وفایی، فرهاد. (1386). طراحییکمدلریاضیبرایاندازه‌گیریکارائیمدل‌هایجبرانی MADM)) بهکمکروش تحلیلپوششیداده‌ها (DEA) درسیستمامتیازدهیمدلتعالی (.(EFQMرساله دکترای مدیریت (گرایش تحقیق در عملیات)، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
Akhtar, S.; Malla, M.K. & Gregson, J. (2002).Transparency, Accountab- ility, and Good Governance: The Role of New ICTs and Mass Media. Media Asia Journal, Vol. 29, P. 10.
Asada, C.A. (2007). Democracy and Good Governance in Nigeria: The Place of the Mass Media, International Journal of Communication.
Bowen, H.R. (1953). Social Responsibilities of the Businessman, NewYork: Harper & Brothers.
Carroll, A.B. (1979). A Three-Dimensional Conceptual Model of Corporate Performance. Academy of Management Review, 4, 497-505.
Carroll, A.B. & Buchholts, B. (2003). The Business/Society Relationship, Ethics and Stakeholder Management, 5.
Freeman, R.E. (1924). Strategic Management: A Stakeholder Approach.Boston: Pittman.
Friedman, M. (1970). The Social Responsibility of Business is to Increase its Profits. The New York Times Magazine.
Gardberg, N.A.; Fombrun, C.J. (2006). Corporate Citizenship: Creating Intangible Assets across stitutional Environments. Academy of Management Review, 31, 329-346.
Garriga, E.; Melé, D. (2004). Corporate Social Responsibility Theories: Mapping 18 th erritory. Journal of Business Ethics, 53, 51-71.
Godfrey, P.C. & Hatch, N.W. (2007). Researching Corporate Social Responsibility: An agenda for the 21st Century. Journal of Business Ethics, 70, 87-98.
Holme,. R. & Watts. P. (2000). Corporate social responsibility: making good business sense. Word Business Council for Sustainable Development.
Hong, H.T. (2002). Media and Civil Society in Support of Good Governance in Vietnam. Media Asia Journal, Vol. 29, P. 24.
Kakabadse, A.P.; Kakabadse, N.K. & Rozuel, C. (2007). Corporate Social Responsibility: Contrast of Meanings, and Intents. Palgrave Macmillan.
Kolk. A. & Pinkse, J. (2006). Stakeholder Mismanagement and Corporate Social Responsibility Crises, European Management Journal, Vol. 24 (1), pp. 59-72
Lee, M.P. (2008). A review of the Theories of Corporate Social Responsibility: Its Evolutionary Path and the Road Ahead. International Journal of Management Reviews, Vol. 10.
McQuail, D. (1994). Mass communication theory. 3rd ed. London: Sage.
Paton, D. & Siegel, D.S. (2004).The economics of corporate social responsibility: an overview of the special issue. structural Change and Economic Dynamics.
Pohle. G. & Hittner. J. (2008). Attaining sustainable growth through corporate social responsibility. IBM Global Business Services,
www.planinig.irib.ir
Rowley, T. & Berman, S. (2000). A New Brand of Corporate Social Performance. Business & Society, 39, 397-418.
Secchi, D. (2009). The Cognitive Side of Social Responsibility. Journal of Business Ethics. 88, 565-581.
Siebert, F.; Peterson, T. & Schramm W. (1956). Four Theories of Press. Chicago: University of illirois.
Valand. T. & Heide, M. (2005). Corporate Social Responsiveness: Exploring the Dynamics of Bad Episodes. European Management Journal, Vol. 23 (5), pp. 495-506.
Van Eupen. S. (2010). Research Proposal: A sensemaking approach of Corporate Social Responsibilit. Katholieke Universiteit Leuven, p. 4,5,7,8.
ابتدای صفحه