نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکترای مدیریت رسانه، استاد دانشگاه تهران
2 دکترای مدیریت دولتی، استاد دانشگاه تهران
3 دکترای جامعه‌شناسی ارتباطات بین‌الملل، استاد دانشگاه امام صادق (ع)
4 دکترای مدیریت رسانه، دانشگاه تهران
چکیده
پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش نظریه داده‌بنیاد، مدل سیاستگذاری رسانه‌ای اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی را طراحی کرده است. روش گردآوری داده‌ها، مصاحبه عمیق، روش نمونه‌گیری، گلوله برفی و روش تحلیل داده‌ها، سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) بوده است. در این پژوهش با 23 نفر از مدیران و اعضای اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی و خبرگان در حوزه رسانه مصاحبه شد و در خلال این مصاحبه‌ها، بیش از 1091 کد اولیه، 480 کد ثانویه، 170 کد مفهومی و 33 مقوله به دست آمد که در پنج طبقه دسته‌بندی شدند و اجزای مختلف مدل را تشکیل دادند. اولین جزء از مدل فقدان طراحی سازوکارهای تفکر رقابتی بود که به‌عنوان (شرایط علّی) انتخاب شد، شرایط علّی زمینه‌ساز وقوع دومین جزء مدل یعنی پدیده اصلی یا (لزوم طراحی سازوکارهای مدیریتی) بود، جزء بعدی مدل راهبرد بود. شرایط مداخله‌گر (طراحی سازوکارهای پژوهشی و نظارتی) و زمینه حاکم (طراحی سازوکارهای سیاسی و فرهنگی) نیز از دیگر اجزای این مدل بودند که با تأثیرگذاری بر راهبرد زمینه‌ساز تحقق پدیده اصلی در این مدل محسوب می‌شوند. آخرین جزء یا پیامد مدل نیز از طبقه‌بندی مقولات به دست آمد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Modeling a Media Policy-Making Pattern for The Islamic Radios and Televisions Union Based on Content Convergence Approach
نویسندگان [English]
- Taher Roshandel Arbetani 1
- Seyyed Mohammad Moghimi 2
- Hasan Bashir 3
- Mohammad Hossein Zarifian Yeganeh 4
1 Full Prof. in Media Management, Tehran Uni.
2 Full Prof. in Management, Tehran Uni.
3 Full prof. in Sociology of International Communication, Imam Sadiq Uni.
4 Media Management, Tehran Uni.
چکیده [English]
This study modeled a media policy-making for the Islamic Radios and Televisions Union using grounded theory method. Data were collected through In-depth interview method and sampling applied using snowball technique, and data analyzed through three stages of coding (open, axial, and selective). The study interviewed 23 managers and members of the Islamic Radios and Televisions Union and experts in the field of media. During the interviews, more than 1091 primary codes, 480 secondary codes, 170 conceptual codes, and 33 categories were obtained which were categorized into five categories and comprised different components of the model. The first component was the lack of making competitive thinking mechanisms that were selected as causal conditions. causal conditions contributed to a layout in which the second component were realized, the main phenomenon (or the need for making management mechanisms). The next component was strategy model. Other components were Intervener conditions (making research and supervisory mechanisms), and existing context (making political and cultural mechanisms) that, by influencing the strategy, was the basis for the realization of the main phenomenon in this model. The last component or the result of the model was derived from the categorization of categories.
کلیدواژه‌ها [English]
- Policy-making
- Media Policy-Making
- Islamic Radios & Televisions Union
- Convergence of Content
آشنایی با اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی. (1391). تهران: معاونت مطالعات و برنامه‌ریزی اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی.
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (1389). اصول روش پژوهش کیفی: نظریه مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها (ترجمه بیوک محمدی). تهران: انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
الوانی، سید‌مهدی، شریف‌زادگان، فتاح. (1388). فرایند خط‌مشی‌گذاری عمومی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
بهرام‌پور، شعبانعلی. (1383). ضرورت تجدید‌نظر در سیاستگذاری رسانه‌ای و مطبوعاتی. فصلنامه رسانه، 15 (2).
دانایی‌فرد، حسن و الوانی، سید‌مهدی و آذر، عادل. (1383). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: صفار.
دانایی‌فرد، حسن. (1384). تئوری‌پردازی با استفاده از رویکرد استقرایی: استراتژی مفهوم‌سازی تئوری بنیادی. تهران: دانشگاه شاهد.
روشندل اربطانی، طاهر. (1394). سیاستگذاری رسانه‌ای. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
Barman, S. (2004). Where Has Media Policy Gone? In The Communication Law and Policy, Sage Publication.
Freedman, D. ( 2008). The Politics of Media Policy, Cambridge, UK, Polity Press, ISBN 978-07456-2842-4.
Hemerijck , A.C. (2005). Media Policy for the Digital age, Amsterdam University Press.
Herman, B.D. (2011). New Media Law and Policy, Hunter College, City University of New York, USA , New Media & Society, Vol. 13, No. 2, Pp. 350ـ 356.
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where old and New Media Collide, New York University Press.
McChesney, R. W. (2009). Theses on Media Deregulation. Media Culture & Society, Vol. 25, Pp. 125-133.
McQuail, D. (2000). Mass Communication Theory, London, Sage.
Napoli, P. (2006). Necessary Knowledge Forcommunications Policy: Information Asymmetries and Commercial Dataaccess and Usage in the Policymaking Process, Sage Publication.
Smith, p. (2009). from Government to Governance; The Case of UK Television policy, De Montfort University.
Tamber, H. (2009). Media Power, Professionals and Policies, Sage Publications.
Turow, J. (2010). Media Today, an Introduction to Mass Communication, 3rd Edition, Routledge.
)