1دانشجوی دکترای علوم ارتباطات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
2دکترای زبان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده
کودکان در موقعیت‌های ترافیکی آسیب‌پذیرند اما در زندگی شهری، حضور آنان در موقعیت‌های ترافیکی اجتنابناپذیر است. بنابراین آموزش‌مهارتهای ترافیکی برای حفظ ایمنی آنان ضرورت دارد. آموزش ترافیک به لحاظ آماده ساختن کودکان برای ایفای نقش به‌عنوان شهروندان مسئول در بزرگسالی نیز حائز اهمیت است. نظر به ظرفیت برنامه‌های کودک تلویزیون برای آموزش ترافیک، در مقاله حاضر، متونی از دو برنامه تلویزیونی مختص کودکان (رنگین‌کمان و هزاروشصتوشونزده) بر اساس سه رویکرد عمده در آموزش ترافیک بررسی شده است. تحلیل نشانه‌شناسی متون حاکی از آن است که هرچند پیام‌های آموزشی صریح، توصیه هایی را برای ایمنی کودکان در موقعیت‌های ترافیکی ارائه می‌کنند، اما بازنمایی تصویری انفعالی و ناتوان از شخصیت‌های کودک و کمبود آموزش‌های عملیاتی، توانمندسازی آنان را در کنش‌های ترافیکی تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. همچنین تأکید بر ایمنی شخصی، بعد مسئولیت اجتماعی را در آموزه‌های مربوط به جامعه‌پذیری تضعیف می‌کند.
The Semiotic Analysis of the Programs “Rangin Kaman” and “Hezaro Shasto Shounzdah” From the Perspective of Teaching Traffic to Children
نویسندگان [English]
Azadeh Salemi1؛ Fatemeh Azimifard2
1Communication Sciences
2Ph.D. in General Linguistics, Allameh Tabataba'i Uni.
چکیده [English]
Children are vulnerable to traffic situations, but in urban life, they inevitably are in traffic situations. Therefore, training traffic skills is essential to safe them. Traffic education is also important in terms of preparing children being responsible citizens in adulthood. Considering the capacity of baby TV programs to train traffic, in this article, texts from two specific children's programs (“Rangin Kaman” and “Hezaro Shasto Shounzdah”) have been studied based on three major approaches to traffic education. Semantic analysis of texts suggests that, while explicit educational messages provide recommendations to safe children in traffic situations, disable and inactive images of children as their personality is represented, and the lack of practical training influences empowering them in traffic actions. Also, the emphasis on personal safety undermines social responsibility in societal teachings.
کلیدواژه‌ها [English]
TV baby Program, Semiotics, Representation, Traffic Education, Socializing, Citizenship Education
مراجع
بهرامی، سیاوش، تاجیک اسمعیلی، عزیزاله، مفیدی، فرخنده و حاجی‌حسین‌نژاد، غلامرضا. (1388). بسترسازی برای ارتقای نظم اجتماعی از طریق فرهنگ‌سازی ترافیکی در کودکان پیش‌دبستانی. پژوهشنامه نظم و امنیت انتظامی، 8، صص 158-119.
پاینده، حسین. (1385). قرائتی نقادانه از آگهی‌های تجاری در تلویزیون ایران. تهران: روزنگار.
چندلر، دانیل. (1387). مبانی نشانه‌شناسی (ترجمه مهدی پارسا). تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
دعاگویان، داوود و رفیعی، محمدرضا. (1388). بررسی میزان سرمایه اجتماعی پلیس راهور و نقش آن در رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی. مطالعات مدیریت ترافیک، 11، صص 104-83.
رحمانی، نادر و رحیم‌اف، کامران. (1387). بررسی نقش آموزش مقررات راهنمایی و رانندگی بر تغییر عملکرد ترافیکی (کودکان مقطع پیش‌دبستانی تهران). مطالعات مدیریت ترافیک، 3 (10).
غلامی، محمدرضا. (1390). ارتقای فرهنگ شهرنشینی امکان‌پذیر است: نقش و ابعاد آموزش شهروندی در ارتقای فرهنگ شهرنشینی. کتاب سمینار رسانه و آموزش شهروندی، صص 94-84.
Backlund, P.; Engstorm, H.; Johannesson, M. & Lebram, M. (2010). Games for Traffic Education: An Experimental Study of a Game-Based Driving Simulator. Simulation & Gaming. Vol. 41, No. 2, Pp.145-169.
Dula, Ch.S. & Geller, E.S. (2007). Creating a Total Safety Traffic Culture. Retrieved April 4, 2013 from
Gillam, Ch. & Stevenson, M. (1995). Evaluation of Pedestrian Safety Education Programs for Young Children: A Review of Methodologies. Asia Pacific Journal of Public Health. Vol. 8, No. 1, Pp. 42-47.
Hazinski, MF.; Eddy, VA. & Morris, JA. Jr. (1995). Children's Traffic Safety Program: Influence of Early Elementary School Safety Education on Family Seat Belt Use. J Trauma, Vol. 39, No. 6 , Pp. 1063-1068.
Joubert, I. JC.; Fraser, W.J. & Sentsh, M.L. (2013). Road Safety Education: A Paradoxical State for Children in a Rural Primary School in South Africa. Journal of Asian and African Studies, Vol. 48, No. 2, Pp. 209-228.
Puvanachandra, P.; Kulanthayan, S. & Hydar, AA. (2012). A Game of Chinese Whispers in Malaysia: Contextual Analysis of Child Road Safety Education. Qualitative Health Research, Vol. 22, No. 11 , Pp. 1476-1485.
Ravinder, Sh. (1989). A Road Safety Guide for Television Programs. Media Information Australia, Vol. 52, Pp. 53-54.
Sesame Workshop and the Global Road Safety Partnership (GRSP). (2011). Education Framework for Media Projects Promoting Road Safety for Children and Families. Retrieved April 4, 2013 from
Singhal, A.; Rattine-Flaherty, E. & Mayer, M.A. (2010). Can Communication be Socially Responsible and Commercially Viable? An Assessment of Sa Pagsikat Ng Araw, An Entertainment-Education Radio Series in the Philippines, A Chapter inThe Interrelationship of Business and Communication. Edited By MB. Hinner. Berlin, Germany: Peter Lang.
Stevenson, M.; Sleet, D. & Ferguson, R. (2015). Preventing Child Pedestrian Injury: A Guide for Practioners. American Journal of Lifestyle Medicine, Vol. 9, No. 6, Pp. 442-450.
SWOV Institute for Road Safety Reseach. (2013). SWOV Fact Sheet: Necessity, Contents and Evaluation of Traffic Education. Retrieved from
ابتدای صفحه